Γιάννης Ελαφρός
Ο ταξικός χαρακτήρας και το επίδικο του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, για τη διεκδίκηση μέσω ΑΟΖ μεγαλύτερου κομματιού από τη λεία των ενεργειακών πόρων, οδηγεί σε ένα συνδυασμό έκφρασης στρατιωτικής ισχύος με διπλωματική (και πολιτικο-οικονομική) πίεση και διαπραγμάτευση. Ένα δίπολο όχι μόνο αντιδραστικό αλλά και εκρηκτικό.
Κρίσιμες οι επόμενες τρεις εβδομάδες
Σε τεντωμένο σχοινί βρίσκεται η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, με τις στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας και της Ελλάδας να βρίσκονται αντιμέτωπες σε μια ευρεία όσο και τρομακτική κλίμακα, αλλά και με δυνάμεις από μια σειρά άλλα κράτη να συρρέουν στην περιοχή, δημιουργώντας στρατιωτικό μποτιλιάρισμα. Ήδη εκτός από τους «παραδοσιακούς» νταβατζήδες των ΗΠΑ και το στόλο του ΝΑΤΟ, ισχυρές δυνάμεις στέλνει στην περιοχή η Γαλλία (και το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκολ), παρουσία έχει η Ιταλία, ενώ στη Σούδα βρίσκεται και αεροπορική μοίρα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αντιδραστικό καθεστώς και βασικό σύμμαχο των ΗΠΑ. Μέσω τουρκικής NAVTEX(!) ανακοινώθηκαν ασκήσεις πυρών από τη Ρωσία, που παραμένει πάντα παρούσα στην Α. Μεσόγειο και με ναύσταθμο στη Συρία, για να υπάρξει διαμαρτυρία της Κύπρου.
