Κορονοϊός: «Deal» της Κομισιόν για 300 εκατ. δόσεις εμβολίου με γαλλική φαρμακοβιομηχανία

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε σήμερα ότι εξασφάλισε, εξ ονόματος των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, 300 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου για την Covid-19 που αναπτύσσει αυτήν την περίοδο η γαλλική φαρμακοβιομηχανία Sanofi.

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι οι Βρυξέλλες διεξάγουν «εντατικές συνομιλίες» και με άλλες φαρμακευτικές εταιρίες.

Η οικογένεια του Β. Μάγγου τιμά την μνήμη του, καλώντας σε αγώνα κατά της αστυνομική βίας

Ο τόπος που δέχτηκε τον βάναυσο ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς , ήταν το μέρος που επέλεξε η οικογένεια του Β. Μάγγου για να τιμήσει την μνήμη του, πραγματοποιώντας πολιτική συγκέντρωση- μνημόσυνο έξω από τα δικαστήρια Βόλου. Με αφορμή την ημέρα μνήμης του παιδιού του, ο πατέρας του Β. Μάγγου κάλεσε «οι πολίτες και τα κινήματα να παλέψουν να αντιπαλέψουν την αστυνομική βία».

Ο Γιάννης Μάγγος αφού έκανε μια αναδρομή στις μαρτυρικές στιγμές που πέρασε ο γιός του στα χέρια των αστυνομικών, εξαπέλυσε βολές κατά του κοινωνικού πλαισίου που οδήγησε στον ξυλοδαρμό του Β. Μάγγου, μίλησε για απουσία δημοκρατίας και έκανε σαφές ότι η οικογένεια «τιμά τους αγώνες του Βασίλη, για μια καλύτερη και πιο δίκαιη  κοινωνία».

Προωθείται το αντεργατικό κυβερνητικό σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης

29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020

Με όχημα την «έκθεση Πισσαρίδη»

Η κυβέρνηση προετοιμάζει το δεύτερο βήμα στο συνολικό σχέδιο επίθεσης ενάντια στο Ασφαλιστικό Σύστημα. Άλλωστε, αποτέλεσε προεκλογική δέσμευση για τον Μητσοτάκη και προμετωπίδα της νεο-φιλελεύθερης πολιτικής του, η περαιτέρω αντιδραστική “μεταρρύθμιση” του Ασφαλιστικού.

Ο Αντόνιο Γκράμσι, η ανάπτυξη της προσωπικότητας και η κουλτούρα

Κείμενο: ομάδα εργασίας*

Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρεί ότι η εκπαίδευση έχει να κάνει μ’ έναν μηχανισμό κουλτούρας μέσα από τον οποίο η παλιά γενιά δίνει στη νέα γενιά όλη την εμπειρία του παρελθόντος, προκαθορισμένες κλίσεις και συνήθειες. Ο ιταλός στοχαστής εξετάζει τον άνθρωπο, συνεπώς και το μαθητή, ως δημιούργημά ιστορικό.

Η παγκόσμια επιχείρηση καταναγκαστικής εργασίας

Η εποχή της παγκοσμιοποίησης χαρακτηρίστηκε από την ανάπτυξη του μεγάλου πολυεθνικού λιανικού εμπορίου, με στόχο την αύξηση της κατανάλωσης σε όλα τα κοινωνικά και εισοδηματικά στρώματα.

Έτσι δημιουργήθηκαν μοντέλα επιχειρήσεων μαζικής και φθηνής παραγωγής, προκειμένου για την επέκταση της μαζικής φθηνής κατανάλωσης, που θα απόφερε τεράστια έσοδα στα ταμεία των μεγάλων πολυεθνικών, που ποτέ δεν θα μοιραζόντουσαν όμως ούτε με τους εργαζόμενους τους, ούτε με τους καταναλωτές, ούτε και με τα ίδια τα κράτη από τα οποία προέρχονται οι μέτοχοι τους, καθώς αυτά καταλήγουν όλα σε φορολογικούς παραδείσους.

Η γλώσσα ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα

Όποιος είχε στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της Κυβέρνησης είχε διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: Η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής».

New York Times: Κυνικές διαπιστώσεις για την παραγωγή εμβολίων και τα παιχνίδια του χρήματος

Σύμφωνα με τους «New York Times», «η παραγωγή εμβολίου HPV για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας απέφερε πέντε φορές την αρχική επένδυση», εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη στη φαρμακοβιομηχανία, όπου «η ταχύτατα αυξανόμενη αγορά εμβολίων έχει γίνει η μεγαλύτερη πηγή ανάπτυξης».

«Αντιιμπεριαλισμός» υπό κρατική αιγίδα και χρηματοδότηση! – «Αντιιμπεριαλιστικό διήμερο» συνδιοργάνωσαν Περιφέρεια Θεσσαλίας-ΚΝΕ!

«ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ
7/16-06-2020
ΘΕΜΑ ΕΚΤΟΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ 01: 29o Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο
1) 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο – Κατασκήνωση, 17 έως 19/07/2020 στο Στόμιο Λάρισας, συνδιοργάνωση πολιτιστικής εκδήλωσης στο Νομό Λάρισας (Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας – Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας).
Θα πραγματοποιηθεί το 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο – Κατασκήνωση στις 17,18 & 19/07/2020 στο Στόμιο Λάρισας. Το Διήμερο αποτελεί θεσμό που ταξιδεύει κάθε χρόνο σε διαφορετικό σημείο της Ελλάδας… συμμετέχουν επίσης εξέχουσες προσωπικότητες της κοινωνικής, πολιτιστικής και καλλιτεχνικής ζωής σε εκδηλώσεις και συναυλίες.

Κύπρος: Ανοικτά της Αμμοχώστου πλέει το Barbaros (Χάρτης)

Ανοικτά της κατεχόμενης Αμμοχώστου βρίσκεται το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros», που απέπλευσε από το λιμάνι των Όλμωμ (τασουτσού) αργά το απόγευμα της Τετάρτης.

Κινείται με ταχύτητα 4,9 κόμβων εντός κυπριακής ΑΟΖ.

Είναι ψέμα ότι οι Παλαιστίνιοι στηρίζουν τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας, σε τζαμί!

[Σχόλιο από τα Μαντάτα: Το τουρκικό καθεστώς, που με την απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί έχει καταφέρει να διχάσει τον ίδιο του τον λαό, προσπαθεί να κατασκευάσει μουσουλμανική συναίνεση εκεί που δεν υπάρχει, μέσω της προπαγάνδας και της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Τέτοια είδηση είναι αυτή που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες, ότι ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης συνεχάρη τον Ερντογάν για τη μετατροπή. Η είδηση αυτή κυκλοφόρησε σε πολλά ελληνικά μέσα, σε μια προσπάθεια να πλήξουν τα ισχυρά φιλοπαλαιστινιακά αισθήματα του ελληνικού λαού και εμμέσως να "αγιοποιήσουν" το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, στο πλαίσιο της "φιλίας" που καλλιεργείται με το καθεστώς της Ελλάδας.]

Η αλήθεια για τα αναδρομικά 11 μηνών

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ  ΕΝΩΣΗ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ  (Π.Ε.Σ.ΕΚ)

ΓΡΑΦΕΙΑ:  ΚΟΡΝΑΡΟΥ 2 ΚΑΙ  ΕΡΜΟΥ(ΟΛΜΕ).    ΤΚ: 10563 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ: 210-3318632

                                                                 

     Ενημερωτικό σημείωμα:  Η   αλήθεια για τα αναδρομικά   11 μηνών.

• Η πρόσφατη   απόφαση της  Ολομέλειας του ΣΤΕ  (  1439-1443/2020), με την οποία  ακυρώνει προηγούμενη δική της απόφαση και  νομιμοποιεί  τις περικοπές   των  Κουτρουμάνη –Βρούτση (ν. 4051/2012 και 4093/2012) και επιστρέφει αναδρομικά 10-11 μηνών,  δυστυχώς  ήταν αναμενόμενη.

Οι “αγαθοεργίες” του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού: Τα ανείπωτα εγκλήματα που διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν οι ΗΠΑ (μετά το β΄παγκόσμιο πόλεμο)

Οι επεμβάσεις συνιστούν την πολιτική “απάντηση” του κυρίαρχου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στον μεταπολεμικό κόσμο. Σε αυτόν το μεταπολεμικό κόσμο που, με την ορμή της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης και φάρο το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, οι λαοί της γης πραγματοποιούσαν γοργά βήματα για τα μεγάλα ιδανικά της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού. 

Tα παιδιά που ζούσαν μέσα στα τούνελ και πέθαιναν για να ξεχρεώσουν οι οικογένειές τους!

Ο μικρός ανθρακωρύχος ήταν ένα μικρό αγόρι σουηδικής ή φινλανδικής καταγωγής που εργαζόταν επί δέκα ώρες καθημερινά σε ένα ορυχείο με αυτή τη φόρμα και τον εξοπλισμό εργασίας.

Η τροπολογία για την επιλογή Διευθυντών Εκπαίδευσης

Κατατέθηκε η τροπολογία για την επιλογή Προσωρινών Διευθυντών Εκπαίδευσης

Τροπολογία για την επιλογή Προσωρινών Διευθυντών Εκπαίδευσης κατατέθηκε στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου «Εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άλλες επείγουσες διατάξεις».

Οι ντόπιοι υποτελείς πανηγυρίζουν για τα νέα δάνεια που θα φορτωθεί ο λαός

Αυτό που αντανακλά η «ιστορική συμφωνία» (κατά τους Ευρωπαίους ηγέ­τες), ήταν η εικόνα μίας βαθιά διχασμένης Ευρώπης, έρμαιο των συμφερόντων των επιμέρους αστικών τάξεων, που άγεται και φέρεται από την οικονομική και υγειονομική κρίση. Αυτή η κατάσταση επικράτησε στη διήμερη (και τελικά τετραήμερη 17-20/07) Σύνοδο Κορυφής των 27 κρατών-μελών, στις Βρυξέλλες, με οξύτατες διαφωνίες, αγοραίες αντεγκλήσεις, οικονομικές αντιπαραθέσεις και εκατέρωθεν πολιτικές επιθέσεις.

"Ο Λαός μού ενεπιστεύθη την εξουσίαν. Δεν είπε πώς θα την ασκήσω"

"Ο Λαός μού ενεπιστεύθη την εξουσίαν. Δεν είπε πώς θα την ασκήσω": Σαν σήμερα, 7 Ιουνίου 1975, ο "εθνάρχης" Καραμανλής ψηφίζει...μόνος του το πρώτο Σύνταγμα της μεταπολίτευσης. Το Σύνταγμα εγκρίθηκε με τις ψήφους μόνο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Όλα τα κόμματα της

αντιπολίτευσης (Ένωση Κέντρου, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΚΚΕ "Εσωτερικού"/ΕΔΑ) το καταψήφισαν,ως αντιδημοκρατικό. Μετα την κατάρρευση της χούντας τον Ιούλιο του 1974, τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου και το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 που έκρινε οριστικά την τύχη του βασιλικού θεσμού,

Μνημείο στη Μακρόνησο: Το ΚΚΕ εκπληρώνει το χρέος του

Για το ΚΚΕ η τοποθέτηση του Μνημείου στη Μακρόνησο είναι μέρος ενός ακούραστου αγώνα για την προστασία και την αποκατάσταση των ιστορικών χώρων του νησιού.Το Μνημείο εντάσσεται σε ένα δίκτυο ιστορικών χώρων και μνημείων που φιλοτέχνησε το Κόμμα τιμώντας την 100χρονη Ιστορία του, τις κορυφαίες στιγμές και τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Το Μνημείο στη Μακρόνησο εντάσσεται σε ένα δίκτυο ιστορικών χώρων και μνημείων που φιλοτέχνησε το ΚΚΕ τιμώντας την 100χρονη Ιστορία του, τις κορυφαίες στιγμές και τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Οι Κούρδισες αντάρτησες μιλούν για την αντίσταση στο Heftanin

Η τουρκική εισβολή στην περιοχή Heftanin στο νότιο Κουρδιστάν (Bashur, βόρειο Ιράκ) ξεκίνησε στις 16 Ιουνίου. Η Τουρκία έριξε τόνους εκρηκτικών στην περιοχή, στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες, φρουρούς του χωριού και στρατιωτικούς που τώρα συμμετέχουν στην προσπάθεια να καταλάβουν την περιοχή.

Τίτλοι τέλους; Για τη δουλειά στο γραφείο με υπογραφή κορονοϊού

Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτη Τζιαντζή, Εύα Παπαδοπούλου

Η επέλαση της τηλεργασίας ● Η πανδημία ανέτρεψε τα δεδομένα ● Πώς επηρεάζονται όσοι εργαζόμενοι απομένουν σε αυτήν παρά τη σαρωτική ύφεση ● Αλλαγές στη σχέση του κάθε εργαζόμενου με το αντικείμενό του, στις σχέσεις των εργαζομένων μεταξύ τους, στο μοντέλο διοίκησης και εποπτείας, στη ζύμωση μεταξύ των εργαζομένων, στην πολιτικοποίηση, στον συνδικαλισμό

ΕΙΡΗΝΗ ΓΚΙΝΗ Ιούλιος 1946 «Πρώτη φορά ελληνικός στρατός τουφεκίζει γυναίκα»

-

"Για σένα πλέκουν δαφνοστέφανα, οι καιροί κι αντιλαλούν απ' τα στερνά σου τα τραγούδια πόλεις, βουνά, λαγκάδια και ουρανοί. Δίπλα στο μνήμα σου, το μίσος μας λαμπαδά. Σ' ένα χωριό δασκάλα αν ήσουν ταπεινή τώρα περνάει απ' το σχολείο σου όλη η Ελλάδα».

Ηλέκτρα Αποστόλου ηρωίδα του κομμουνιστικού κινήματος, εκτελέστηκε σαν σήμερα 26 Ιούλη 1944.

"Ηλέκτρα": Σαν σήμερα, 26 Ιουλίου 1944, το πτώµα µιας γυναίκας µεταφέρεται στο νεκροτοµείο και η έκθεση του ιατροδικαστή πιστοποιεί φριχτές παραµορφώσεις και κακώσεις στο σώµα και στο κεφάλι. Η δολοφονημένη είναι η 32χρονη αντιστασιακή Ηλέκτρα Αποστόλου, στέλεχος της ΟΚΝΕ, της

ΕΠΟΝ και του και του ΚΚΕ και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών.Ήταν μέλος της καθοδήγησης, υπεύθυνη της διαφώτισης της ΚΟΑ και επικεφαλής της ομάδας που έφτιαχνε το έντυπο προπαγανδιστικό υλικό στην Αθήνα, βοηθώντας τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά των κατακτητών.

Φιλανθρωπία: Μην ταΐζετε τους φτωχούς

Πριν από περίπου ένα χρόνο ο πρώην σύμβουλος του υπουργείου οικονομικών Π. Μουρδουκούτας, αφού εξήγησε στους αναγνώστες του περιοδικού Forbes ότι «η Ελλάδα δεν ανήκε ποτέ στο σοβιετικό μπλοκ» (;) υποστήριζε ότι οι Έλληνες μεγαλο-επιχειρηματίες καλά θα κάνουν να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους και να ιδρύσουν κοινωφελή ιδρύματα τα οποία θα αναλάμβαναν φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Ο «Πράκτωρ ΘΒ» του Μητσοτάκη στην ΕΥΠ

Πάνω που κάποιος πιστεύει ότι έχει δει τα πάντα από την "επιτελική" ΕΥΠ της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μια νέα εξέλιξη έρχεται να προκαλέσει θυμηδία αλλά και βαθύ προβληματισμό για την κατάσταση που επικρατεί στο κράτος και τη νευραλγική υπηρεσία πληροφοριών. 

Το μικρότερο κακό: Αν το κυνηγάς θα βρεθείς αιχμάλωτός του!

Η συζήτηση για το μικρότερο κακό μεταφέρει την έγνοια μας στο έδαφος του κακού. Το καλό ξεχνιέται. Η κουβέντα για το «μικρότερο κακό» κινεί την αξιολόγηση στην κλίμακα των κακών. Γίνεται στη βαθμολόγηση των κακών και όχι στην «αντίπερα όχθη».

Επικίνδυνη κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας: Κοινός αγώνας των δυο λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον εθνικισμό

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι στο «κόκκινο», η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα κλιμακώνεται.

Ο Ερντογάν δηλώνει προκλητικά: «Εμείς, για τα σεισμογραφικά μας σκάφη και τα πλωτά γεωτρύπανα, δεν χρειαζόμαστε την άδεια κανενός». Και εκδίδει NAVTEX η οποία δεσμεύει, για σεισμικές έρευνες, θαλάσσια περιοχή νότια του Καστελλόριζου, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Σύγχρονες σκλάβες εργάτριες στον Λίβανο σε πλήρη απόγνωση

Σαν να μην έφτανε το άδικο, αντεργατικό, αναχρονιστικό σύστημα «καφάλα», με το οποίο εργάζονται χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα οι μετανάστριες από την Αιθιοπία στον Λίβανο, χτυπήθηκαν και από τις επιπτώσεις της πανδημίας και βρίσκονται τώρα στο απόλυτο αδιέξοδο: ούτε δουλειά έχουν ούτε μπορούν να γυρίσουν σπίτι

Ντροπιαστικές εικόνες γυναικών, κάποιες με τα παιδιά τους αγκαλιά, να στοιβάζονται μέρα νύχτα έξω από την πρεσβεία της Αιθιοπίας εν μέσω της κρίσης του κορονοϊού, συνεχίζουν να έρχονται από τον Λίβανο, όπως αναλυτικά σημειώνει η Χριστίνα Πάντζου στην efsyn.gr.

H περιβόητη συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης: Τα ψεύδη και η παραπλανητική προπαγάνδα

Πάλι πανηγυρισμοί! Πάλι ψεύδη και παραπλανητική προπαγάνδα, στην ΕΕ και τη χώρα μας. Ο λόγος; H περιβόητη, ιστορική κατά τους ιθύνοντες της ΕΕ και τους εγχώριους κυβερνώντες, συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης. Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα;

"Εγώ δεν θα επιτρέψω αύξησιν των ημερομισθίων… Η ικανοποίησις των αιτημάτων των εργατών σημαίνει ανατροπήν μου… Την γενικήν απεργίαν θα θεωρήσω ως επανάσταση και θα την καταπνίξω"

"Εγώ δεν θα επιτρέψω αύξησιν των ημερομισθίων… Η ικανοποίησις των αιτημάτων των εργατών σημαίνει ανατροπήν μου… Την γενικήν απεργίαν θα θεωρήσω ως επανάσταση και θα την καταπνίξω"

(Ε.Βενιζέλος): Σαν σήμερα, 24/07/1934, δημοσιεύεται ο πεντάχρονος απολογισμός του Ιδιωνύμου της κυβέρνησης Ε.Βενιζέλου:  Δολοφονήθηκαν 27 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 13.050, από τους οποίους οι 2.400 καταδικάστηκαν συνολικά σε 2.054 χρόνια φυλακής και 884 χρόνια εξορίας. Στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου στάλθηκαν 120 κομμουνιστές φαντάροι. Επί κυβέρνησης Κ.Τσαλδάρη

Το κάστρο της οδού Μπιζανίου στην Καλλιθέα (23-24/7/1944): Η ηρωϊκή μάχη του ΕΛΑΣ

Στις 23 και 24 Ιούλη δυνάμεις του Ι Συντάγματος του ΕΛΑΣ αντιμετωπίζουν το μηχανοκίνητο τάγμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες που έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα και τους απωθούν.

Στις 24/7 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα και τους γύρω συνοικισμούς για να πιάσουν ομήρους. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τον ΕΛΑΣ, μια ομάδα 10 ΕΛΑΣιτών περικυκλώθηκαν στο σπίτι αρ.10 της οδού Μπιζανίου και επί 5 ώρες απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού απορρίπτοντας κάθε πρόταση για παράδοση. Όλοι προτίμησαν να πέσουν νεκροί.

22/7/43: Η μεγαλειώδης αντικατοχική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας

https://www.e-prologos.gr/

«Έξι ώρες οι Γερμανοί ούρλιαζαν από λύσσα, γιατί δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι ήταν δυνατόν να κινηθεί ένας τεράστιος όγκος 400 χιλιάδων ανθρώπων με τέτοιο συντονισμό και ακρίβεια.

Έξι ώρες, μάτωναν οι δρόμοι της Αθήνας, από το αίμα των καλύτερων παιδιών της», αφηγείται ο Μίνως Σταυρίδης, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της μεγαλειώδους διαδήλωσης, στις 22 Ιουλίου 1943, στην Αθήνα στο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Βογιάζου «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», το 1985.

“Χειμωνιάτικη” η θερινή περίοδος για χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό

Τα ευχολόγια Μητσοτάκη…

«Ελάτε στην Ελλάδα, φέρτε τους φίλους σας. Ενημερώστε τους ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή. Από την 1η Ιουλίου θα μπορείτε να έρχεστε». Με αυτή τη φράση ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε από τη Σαντορίνη την έναρξη της θερινής τουριστικής περιόδου για τη χώρα μας.

Οι δώδεκα εντολές της νέας κανονικότητας, του Γρηγ. Βαλλιάνου

Κορωνοϊού συνέχεια (από τη Γερμανία)  

Ως ελάχιστη προσφορά στον τιτάνιο αγώνα των κυβερνώντων και των λοιμωξιολόγων για τη σωτηρία της ζωής μας, όπως μας διαβεβαιώνουν συνεχώς, προσφέρω τις «δώδεκα εντολές» της νέας κανονικότητας. Όλοι μας πρέπει να τις τηρήσουμε με «θρησκευτική ευλάβεια», ιδιαίτερα πρέπει να φροντίσουμε να πετύχει το πείραμα της μουτσούνας (υποχρεωτική χρήση μάσκας). Γιατί μετά το δεύτερο κύμα του φονικού ιού, που όπως μας λένε είαι ήδη στην πόρτα μας, έρχεται σύμφωνα με τους «επιστήμονες», λόγω της κλιματικής αλλαγής η νέα και χειρότερη πανδημία, η πανδημία τουιού του Δυτικού Νείλου. Τότε αντί για μάσκες θα φοράμε και θα κυκλοφορούμε με κουνουπιέρες. 

Σε παράκρουση ο Χρυσοχοΐδης προαναγγέλλει πόλεμο σε όσους τραβούν βίντεο να ξυλοκοπούνται άνθρωποι

Ακόμα μια κρίση... δημοκρατικού φρονήματος για τον υπουργό, που αυτή τη φορά μιλάει για «δήθεν άσκηση βίας», κάνει λόγο για «βιντεοσκοπικό ακτιβισμό» και για μειοψηφίες που «στο ένα χέρι κρατούν κινητό και στο άλλο μολότοφ».

Την ενόχλησή του για την προβολή και την υιοθέτηση καταγγελιών για περιστατικά αστυνομικής βίας εκφράζει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με άρθρο του στα «Νέα Σαββατοκύριακο».

Φωτογραφίες ντοκουμέντο από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα (Βίντεο)

Γράφει ο Νίκος Ξηρουδάκης

Δύο φωτογραφικά ντοκουμέντα παρουσιάζει σήμερα η Παντιέρα. Πρόκειται για τις τελευταίες στιγμές του δολοφονημένου αγωνιστή του προδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και της αριστεράς Σωτήρη Πέτρουλα.

Ο φωτογραφικός φακός μάλιστα έχει αιχμαλωτίσει τα χτυπήματα από τα γκλομπ των αστυνομικών που κατεβαίνουν στα κεφάλια των διαδηλωτών.

Ο φίλος και σύντροφος του Σωτήρη Πέτρουλα, Φιλοποίμην (Μάκης) Παπούλιας, μας είχε δώσει τον Ιούλιο του 2012 μια συγκλονιστική συνέντευξη για τα γεγονότα της εποχής, για την τελευταία διαδήλωση που συμμετείχε ο Σωτήρης Πέτρουλας, τα δραματικά γεγονότα της κηδείας του αγωνιστή, το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Σωτήρη και πολλά άλλα. Μπορείτε να την δείτε, μαζί με σημαντικά ντοκουμέντα, εδώ: Σωτήρης Πέτρουλας: Συνεντεύξεις & Ντοκουμέντα για τη δολοφονία του αγωνιστή (Βίντεο)

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ – ΜΕΡΟΣ 7ο

Μια μικρή αναφορά στην “επέμβαση” των ξένων δυνάμεων στο θέμα. Αυτών που αναδεικνύονταν μέσα από τους νικητές και τους νικητές του πολέμου, των κρατών δορυφόρων τους, των “κρατών-ανταρτών”, αλλά – κυρίως – των κρατών που βρίσκονταν στα σύνορά μας και φιλοξένησαν παιδιά.

Για τον Παληοτάκη
Η ομάδα του blog των Λαμπράκηδων

7. Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ

Η σωτηρία των παιδιών αποτέλεσε επίσης μέρος του διεθνούς ιδεολογικού και επικοινωνιακού πολέμου, μεταξύ των δύο υπό διαμόρφωση υπερδυνάμεων και των συμμάχων – δορυφόρων τους, αλλά και της Γιουγκοσλαβίας, μετά τη σύγκρουσή της με την Σ. Ένωση, που εκδηλώθηκε το καλοκαίρι του 1948. Ο ρόλος της Γιουγκοσλαβίας ήταν κομβικός, όχι μόνο επειδή αποτέλεσε τη χώρα υποδοχής των αμάχων και μη, που περνούσαν τα βόρεια σύνορα, αλλά γιατί κινήθηκε μεταξύ των υπερδυνάμεων και αποτέλεσε το μήλο της έριδος μεταξύ τους.

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ – ΜΕΡΟΣ 6ο

Στο σημερινό απόσπασμα της ανάρτησής μας για τα “Παιδομαζώματα” διαβάσαμε συγκλονιστικές και συγκινητικές μαρτυρίες παιδιών και μανάδων.
Θεωρούμε πως τα δικά μας σχόλια θα βαρύνουν και θα μειώσουν την αξία αυτού καθαυτού του κειμένου. Επιλέγουμε, λοιπόν, τη σιωπή τη δική μας και αφήνουμε τα παιδιά της εποχής εκείνης, τους γονείς τους, όσους τα έζησαν και τα μελέτησαν να μιλήσουν στην ψυχή και στο μυαλό των αναγνωστών μας.

Η ομάδα του blog των Λαμπράκηδων
Για τον Παληοτάκη

ΜΕΡΟΣ 6ο – ΤΟ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ

Οι νέοι ως εκτελεστικά όργανα και των δυο στρατοπέδων αποτέλεσαν την πρώτη ύλη, που άλεσε η πολεμική μηχανή και οι συνακόλουθες συνέπειες του διχασμού. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν στις φυλακές, είναι τα παιδιά θύματα αντεκδικήσεων, τα μεγαλύτερα παιδιά τα έγκλειστα σε παιδικές φυλακές, είναι τ’ ανήλικα της Μακρονήσου και άλλες αδιανόητες κατηγορίες, που μπορούμε να βρούμε στις παρακάτω μαρτυρίες:
«Ήταν τότε επτά μωρομάνες στο θάλαμο, όλες αγρότισσες. Τα παιδιά τους ήταν από δυόμισι ως τριών χρόνων, σε λίγο θα τα έπαιρναν από τη φυλακή, για να τα στείλουν στα ιδρύματα της Φρειδερίκης – στα χωριά τους δεν μπορούσαν να τα στείλουν, ήταν κατεστραμμένα, οι δικοί τους σκοτωμένοι, διωγμένοι, ξεκληρισμένοι. Εκεί, στη φυλακή, γινόταν ένα αληθινό «παιδομάζωμα» – αληθινή αρπαγή των παιδιών από την αγκαλιά των μανάδων – κι οι μανάδες δεν ήξεραν πού και πώς θα ζούσαν και θα μεγάλωναν τα παιδιά τους. Όταν πήγα εγώ, λεχώνα, στο θάλαμο, τα παιδιά ήταν μεγαλωμένα, προσαρμοσμένα στις συνθήκες της φυλακής» [48. Έλλη Παππά, Μαρτυρίες μιας διαδρομής, εκδ. «Βιβλιοθήκη του Μουσείου Μπενάκη». 2010, σελ. 121].
Η Μαστρολέων-Ζέρβα επιβεβαιώνει για το άρπαγμα των παιδιών, στις φυλακές της Χίου, όταν γράφει, ότι «ποτέ δεν έμαθαν οι μανάδες πού τα είχαν πάει… στα αναμορφωτήρια της Φρειδερίκης», πράγμα που πρέπει να δημιουργούσε έντονες αντιδράσεις και προσφυγές σε ντόπιες και αλλοδαπές οργανώσεις, ενώ για την επιστροφή στις μανάδες γράφει: «η Ζωζώ σκέφτηκε να φτιάξει μια παιδική χαρά και να παίρνει τα λίγα παιδάκια που μας είχαν έρθει από το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης…» [49. Μαριγούλα Μαστρολέων-Ζέρβα, Εξόριστες. Χίος, Τρίκερι, Μακρονήσι, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1986, σελ.13 και 56].
Το πιο χαρακτηριστικό, αξιόπιστο και αδιαμφισβήτητο γεγονός μαζικού αρπάγματος παιδιών, από τις κρατούμενες στις φυλακές Αβέρωφ μανάδες, για να τις τιμωρήσουν, επειδή με τις έντονες πολιτικές κινητοποιήσεις τους ξεσήκωναν την κοινή γνώμη: Το 1950 «πενήντα τέσσερα παιδιά δόθηκαν σε θετούς γονείς καθώς οι μητέρες τους φοβούνταν ότι, σε διαφορετική περίπτωση, το κράτος θα τα έστρεφε εναντίον τους, και άλλα τριάντα επτά στάλθηκαν σε κρατικά ιδρύματα όπου παρέμειναν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960» [50. Μαντώ Δαλιάνη-Mark Mazower, Παιδιά στη δίνη τον Εμφυλίου πολέμου. Οι ενήλικες του σήμερα, στο Μετά τον Πόλεμο. Η ανασυγκρότηση της οικογένειας, του έθνους και του κράτους, επιμ. Mark Mazower, έκδ. «Αλεξάνδρεια», 2000, σελ. 107]. Ο τραγικός επίλογος των παιδιών αυτών κλείνει όταν τον Οκτώβριο του 1962 τρία από αυτά και στα τέλη του 1965 τα εναπομείναντα τρία εγκαταλείπουν τα ιδρύματα που φιλοξενήθηκαν.
Η τότε γιατρός Μαντώ Δαλιάνη ήταν συγκρατούμενη των γυναικών αυτών. Εξειδικεύθηκε στην παιδοψυχιατρική, παρακολούθησε και μελέτησε την πορεία των παιδιών και των οικογενειών τους μέχρι το 1986, οπότε και κατέθεσε τη διατριβή της (516 σελίδων) με αυτό το αντικείμενο. Η μελέτη αυτή, μεταξύ πολλών άλλων ευρημάτων, καταλήγει ότι: «Τα περισσότερα από τα παιδιά είχαν το αίσθημα ότι είχαν εξαναγκαστεί να μεγαλώσουν γρήγορα», [51. Μαντώ Δαλιάνη, Παιδιά στη δίνη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-1949, σημερινοί ενήλικες, εκδόσεις της «Σχολής I. Μ. Παναγιωτόπουλου», 2010, σελ. 498] και παραθέτει κάποιες αποκαλυπτικά χαρακτηριστικές εκφράσεις τους: «δεν θυμάμαι την παιδική μου ηλικία», «δεν έπαιξα ποτέ», «δεν ήμουν ποτέ παιδί ή έφηβος», «έμαθα να παίζω όταν έγινα γονιός». Επίσης «Όλα τα παιδιά είχαν εκτεθεί σε ακραίους τραυματισμούς πολέμου… σε συνεχή καταπίεση, σε ατομική και κοινωνική περιθωριοποίηση κατά τη διάρκεια ολόκληρης της παιδικής και εφηβικής ηλικίας… η πλειονότητα των παιδιών επέτυχε επαρκή ψυχοκοινωνική προσαρμογή κατά την ενήλικη ζωή…η αντοχή των παιδιών είχε ευοδωθεί από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας κάθε παιδιού, από παράγοντες σχετικούς με την οικογένεια και τα δίκτυα υποστήριξης του…» [52. Μαντώ Δαλιάνη, 2010, σελ. 502-503].
Υπολογίζεται, ότι στο ΔΣΕ οι μάχιμες γυναίκες έφτασαν στο 20-30% του συνόλου και οι απασχολούμενες σε βοηθητικές υπηρεσίες, όπως την υγειονομική, την ταχυδρομική, την επιμελητεία κ.λ.π., μπορεί να έφταναν και το 70%. Υπήρχαν πολλά ζευγάρια που είχαν βγει στο βουνό ή που η γυναίκα ακολούθησε μεταγενέστερα τον άνδρα. Επίσης κατά τη διάρκεια της πολεμικής περιόδου δημιουργήθηκαν ερωτικές σχέσεις και γάμοι. Οι γυναίκες που έμεναν έγκυοι στέλνονταν για να γεννήσουν στις γειτονικές χώρες, κυρίως την Γιουγκοσλαβία, και μετά τον τοκετό επέστρεφαν. Οπότε στη δύναμη των πρώτων παιδουπόλεων πρέπει να περιλαμβάνονται και αυτά τα παιδιά, που οι γονείς τους ήταν στο πολεμικό μέτωπο.
Μια άλλη κατηγορία παιδιών-θυμάτων είναι αυτά που, όπως γράφει η Μαργαρίτα Λαζαρίδη, προέκυψαν από «εύθραυστες και εφήμερες σχέσεις» [53. Μαργαρίτα Λαζαρίδη, Πόλεμος και αίμα. Ταξίδι στο παρελθόν. Ταξίδι στον πόνο, εκδ, «Διογένης», 2004, σελ. 309], που δημιουργήθηκαν στο βουνό μέσα στις φλόγες του πολέμου, από παιδιά που «παθιασμένα ζούσαν το σήμερα», γιατί αύριο δεν ήξεραν τι τους ξημερώνει και μετά τις μάχες γιόρταζαν το γεγονός ότι επέζησαν, παρ’ ότι είχαν χαθεί (στη μάχη) καρδιακοί τους φίλοι. Είναι γνωστές οι απαγορεύσεις, ακόμα και επί ποινή θανάτου, για σύναψη και λύση ερωτικών σχέσεων. Ήταν η εποχή που χρειαζόταν άδεια από το κόμμα ακόμα και για τη σύναψη γάμου. Και όταν το ζευγάρι παντρευόταν στο βουνό, ο κανόνας ήταν να βρίσκονται σε διαφορετικές απομακρυσμένες μεταξύ τους μονάδες. Ακόμα η συγγραφέας διαβεβαιώνει ότι ανακοίνωσε τον χωρισμό με τον σύζυγό της στο κόμμα [54. Μαργαρίτα Λαζαρίδη, ό.π., σελ. 201].
Η ίδια συγγραφέας, από την εμπειρία της στη Ρουμανία, γράφει για μάνες παιδοκτόνες. Είναι οι μάνες εκείνες των οποίων οι άντρες είχαν σκοτωθεί σε μάχη ή που ο πατέρας αρνιόταν την αναγνώριση των παιδιών. Κορίτσια παραμεθορίων περιοχών που είδανε και πάθανε να τις πείσουν να «βγάλουν τα τσεμπέρια από τα κεφάλια τους, να βγάλουν τις χωριάτικες μακριές ως το χώμα φούστες». Η προκατάληψη ότι έχουν «νόθο» παιδί πολλές φορές τις οδηγούσε σε απόγνωση. Αναφέρεται ακόμα και σε εμπόριο παιδιών και σε παιδιά που ποτέ δεν γνώρισαν τους φυσικούς τους γονείς ή ότι αυτοί ήταν Έλληνες.
Η Βιργώ Βασιλείου [55. Βιργώ Βασιλείου, Ένα κλωνάρι ανθισμένο ρείκι, εκδ. «Θεμέλιο», σελ. 17] σε μαρτυρία της γράφει για μια άλλη κατηγορία γυναικών σε κατάσταση κύησης από βιασμό κατά τη διάρκεια ανακρίσεων και βασανιστηρίων, που προσπαθούσαν να αποβάλουν το έμβρυο κτυπώντας την κοιλιά τους. Γυναίκες που μισούσαν θανάσιμα τον αντίπαλο βιαστή και πατέρα του παιδιού τους. Γυναίκες ψυχολογικά τραυματισμένες με ανάμικτα και αντιφατικά αισθήματα απέναντι στο σπλάχνο τους. Στιγμές αισθημάτων μίσους και άλλες στιγμές στοργής. Ποιος ξέρει, σημειώνει, πόσο τραυματικά εξελίχθηκε η παραπέρα ζωή αυτής της κατηγορίας των παιδιών και κάθε μάνα πώς αντιμετώπισε τη σχέση με το παιδί, όταν αυτό άρχισε να αποκτά συνείδηση; Πώς απαντούσε στις πολύ φυσιολογικές και αυθόρμητες ερωτήσεις του παιδιού; Πώς αυτό το παιδί αντιμετώπισε και αντιμετωπίστηκε από το συντροφικό και συγγενικό περίγυρο; Και βέβαια, σε μια εποχή που οι τρέχουσες ανάγκες καθιστούσαν την επίσκεψη στον ψυχίατρο όνειρο.
Η ίδια πάλι μιλάει για ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, τη Νίνα, που καταδικάστηκε, όπως αναφέρει και η Ε. Παππά, σε διετή φυλάκιση από το στρατοδικείο Αθηνών, μια και φαίνεται δεν είχαν σκεφτεί, τότε, να δημιουργήσουν στρατοδικείο ανηλίκων. Και μια απορία και ερώτημα ταυτόχρονα: Πώς είναι δυνατό αυτοί που θεωρούσαν αδιανόητη τη στράτευση των γυναικών, για πιθανά αδικήματα να τις παραπέμπουν σε στρατιωτικά δικαστήρια;
Η Τ. Βερβενιώτη καταθέτει ενδιαφέροντα στοιχεία από εκθέσεις, που συντάχθηκαν από εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, μετά από επισκέψεις τους στους τόπους κράτησης, με φωτογραφίες «που προσθέτουν στο ιστορικό περιεχόμενο [της εργασίας της], το φωτίζουν και το τεκμηριώνουν». Στο παράρτημα περιλαμβάνονται πολλά στοιχεία για ανήλικα παιδιά. Σε ένα μόνο από τα στρατόπεδα της Μακρονήσου βρίσκονται 372 καταδικασμένοι ανήλικοι [56. Τασούλα Βερβενιώτη, Αναπαραστάσεις της ιστορίας: Η δεκαετία του 1940, μέσα από τα αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, εκδ. «Μέλισσα», 2009, σελ. 305. Είναι συγκλονιστική η φωτογραφία (σελ. 127) από το «Ειδικόν Σχολείον Αναμορφώσεως Γυναικών» (Μακρονήσου), με τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά τους], πολλοί από αυτούς καταδικασμένοι σε ισόβια.
Μερικές συναφείς μαρτυρίες:
«Φέρνουν στη φυλακή ταχτικά, και εκείνη και άλλες γειτόνισσες, τα παιδιά των κρατουμένων μανάδων… Πώς να φαίνεται σ’ αυτά τα παιδιά άραγε η μάνα τους, πίσω απ’ αυτά τα σύρματα… τι θα χαραχτεί στην ψυχή τους για όλη τους τη ζωή… πώς να βλέπουνε το γονιό τους πίσω από το ανεξήγητο γι’ αυτά εμπόδιο της «σίτας», που δεν αφήνουν τα χεράκια τους, να πιάσουν με τα χεράκια τους τη μαμά. Κολλάνε τα χειλάκια τους πάνω στη σίτα, το ίδιο κι η μαμά από δω, και δίνουνε ένα φιλάκι». [57. Ολυμπία Παπαδούκα, Γυναικείαι φυλακαί Αβέρωφ, Αθήνα, 1981, σελ. 141].
«Πέντε παιδιά άφησε στους πέντε δρόμους. Έρχονται τακτικά και τις τρεις φορές τη βδομάδα που είναι το επισκεπτήριο… τα παιδιά φέρνουν επισκεπτήριο στη μάνα τ’ άπλυτα ρούχα τους και παίρνουνε τα καθαρά. Φέρνουνε άδεια τα κατσαρολάκια και τα παίρνουνε γεμάτα με το φαΐ της φυλακής… Τους δίνει και λεφτά για να πληρώνουνε το νοίκι. Πλένει τα ρούχα των υπαλλήλων της φυλακής για να εξοικονομήσει αυτό το νοίκι» [58. Ολυμπία Παπαδούκα ό.π., σελ. 60].
«Πώς δέθηκαν – κι αν δέθηκαν – τα τρυφερά νήματα της πιο τρυφερής, της γλυκιάς, της θείας σχέσης, που είναι η σχέση μάνας με τα παιδιά της και των παιδιών με τη μάνα τους, που τη στερήθηκαν χιλιάδες Ελληνόπουλα;» [59. Ολυμπία Παπαδούκα ό.π., σελ. 58].
Δεν έλειψε και το εμπόριο παιδιών, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, όπως: «Η αρχηγός άνοιξε πάλι εκείνο το μεγάλο βιβλίο, όπου ήταν γραμμένα όλα τα παιδιά της παιδούπολης, με κοίταξε για πολλήν ώρα στα μάτια και μετά με ρώτησε αν θα ήθελα να με πάρει μια καλή και πλούσια οικογένεια στην Αμερική. «Θα σ’ έχουν σαν δικό τους παιδί και θα έχεις καλά ρούχα και παιχνίδια και ό,τι άλλο θέλεις», μου είπε» [60. Γιάννης Ατζακάς, Θολός βυθός, εκδ. «Άγρα», 2009, σελ. 68].
Σύμφωνα με καταγγελίες Συλλόγων Υιοθετημένων παιδιών: μιλάνε για αγοραπωλησίες παιδιών ή εκδόσεις πλαστών πιστοποιητικών θανάτων ή με άλλο τρόπο εξαφάνιση παιδιών, προκειμένου να δοθούν προς υιοθεσία. Αναφέρεται επίσης ότι τα παιδιά του Αργυριάδη, που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, απήχθησαν προς υιοθεσία και στάλθηκαν στις ΗΠΑ [61. Δημήτρης Σέρβος, ό.π., σελ. 162-163].
Η Μαργαρίτα Λαζαρίδη [62. Μαργαρίτα Λαζαρίδη, ό.π., σελ. 145-150], μητέρα δίχρονου και άρρωστου παιδιού, γράφει για την καταναγκαστική αποστολή της μια βραδιά του Δεκέμβρη 1947, από το Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας, όπου διέμενε, στο βουνό, καθώς και άλλης γυναίκας μητέρας δύο παιδιών, εκ των οποίων το ένα ήταν 10 μηνών – τα μικρά παιδιά τα ανελάμβαναν οι παιδουπόλεις. Ήταν μια αποστολή 130 ατόμων. Γράφει ότι οι αποστολές γίνονταν πάντα βράδυ και κρυφά. Γράφει ακόμα για την καταναγκαστική επιστράτευση κοριτσιών 13 και 15 ετών. Αργότερα το 1949 η ίδια πάλι ως ανακρίτρια ή πρόεδρος λαϊκού δικαστηρίου βρέθηκε αντιμέτωπη με 7 παιδιά, που είχαν απαχθεί και επιστρατευθεί από το χωριό τους σε επιδρομή ανταρτών. Τα παιδιά αυτά είχαν αυτοτραυματιστεί, για να αποφύγουν τις μάχες [63. Μαργαρίτα Λαζαρίδη, ό.π., σελ. 166]. Αναφέρεται στις πιέσεις που είχε από ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, προκειμένου να εκδοθεί απόφαση θανατικής καταδίκης, για παραδειγματισμό μη επανάληψης παρόμοιων φαινομένων. Μετά την άρνησή της να εκδώσει θανατική καταδίκη αναφέρεται στην απομάκρυνσή της από το δικαστικό σώμα [64. Βλέπε ΓΕΣ/Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, ό.π., τόμος 9ος, σελ. 55, όπου η Λαζαρίδη, σύμφωνα με πληροφορίες του κυβερνητικού στρατού, είναι υπεύθυνη της διεύθυνσης δικαστικού του ΔΣΕ]. Αναφέρεται επίσης σε ομιλία του Βασίλη Μπαρτσιώτα, ηγετικού στελέχους, που λέει [Ιανουάριος 1949], ότι «μετά την αποτυχία της μάχης πληθαίνουν οι λιποταξίες: Μέσα σε 11 μέρες είχαμε 40 λιποταξίες, απ’ αυτούς 16 πήγαν προς τους «μοναρχοφασίστες» και 40 στα Σκόπια». Σε απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ της 1/11/48 διαβάζουμε: «Είχαμε και έχουμε λιποταξίες. Το Σεπτέμβρη λιποτάχτησε ένας αριθμός ίσος προς το ένα έβδομο των δυνάμεων που επιστρατεύσαμε» [65. ΚΚΕ, Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος 6ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1987, σελ.295-296].
Αλλού διαβάζουμε μαρτυρία, που διαδραματίζεται σε πόλη της Β. Ελλάδας: «Ήμουν έντεκα χρονών το 1954, όταν με κάλεσαν στην ασφάλεια. Κι ακούω τον διοικητή της Ασφάλειας να λέει: -Φέρτε το φάκελο του μικρού Κιάου. Δεν πολυκαταλάβαινα, αλλά αυτό που τους ενδιέφερε ήταν πού έβρισκα χρήματα κι έστελνα στον πατέρα μου στην εξορία. Προφανώς οι δικοί μου βάζαν το όνομά μου για να βλέπει ο πατέρας μου το όνομα του παιδιού του» [66. Νίκος Κιάος, Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς γονείς, εφημερίδα «Η Αυγή», 29/11/2009]. Αυτό συμβαίνει πέντε χρόνια μετά τη λήξη των ένοπλων συρράξεων, και όταν η χώρα έχει μπει για τα καλά στον κοινοβουλευτικό δρόμο!

Παληοτάκης
Για το blog των Λαμπράκηδων
www.lamprakides.gr/blog

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ Μέρος 5ο

Στη σημερινή ανάρτηση θα διαβάσουμε για τις οργανώσεις και τους φορείς που συστάθηκαν, προκειμένου να στεγάσουν και να περιθάλψουν τα παιδιά.
Οι απόπειρες αυτές έγιναν και από τις δυο πλευρές των αντιμαχομένων. Από τη μια πλευρά οι γειτονικές βαλκανικές χώρες στέγασαν και επιμόρφωσαν πολλά παιδιά. Από πλευράς κυβερνητικής, ήταν κυρίως το Παλάτι που οργάνωσε και καρπώθηκε – και προσωπικά η Φρειδερίκη – τα θετικά σημεία αυτής της προσπάθειας.
Σε όλα αυτά, σ’ αυτόν τον αγώνα, που είχε και χαρακτήρα προπαγάνδας και προσηλυτισμού, τα θύματα ήταν τα παιδιά, που είχαν χάσει τους γονείς ή που ζούσαν μακριά από τους γονείς τους…

Παληοτάκης

5 ΦΟΡΕΙΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΩΝ ΑΡΠΑΓΜΕΝΩΝ

Με σκοπό την προστασία αυτού του παιδικού πληθυσμού, η ελληνική κυβέρνηση με το βασιλικό διάταγμα της 10 Ιουλίου 1947, ίδρυσε την «Ειδική Επιτροπή Εράνου» ως υποεπιτροπή της «Πρόνοιας Βορείων Επαρχιών Ελλάδος», που είχε σκοπό, σύμφωνα με το καταστατικό της, «την περίθαλψη των συνεπεία του συμμοριτοπολέμου προσφυγοπαίδων και ορφανών και εν γένει την παροχήν πάσης δυνατής βοηθείας εις τους απομακρυθέντας εκ των εστιών των πληθυσμούς».

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ – ΜΕΡΟΣ 4ο

Το σύντομο αυτό τέταρτο μέρος του αφιερώματος στα “Παιδομαζώματα” είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό. Περνούν μπροστά από τα μάτια μας – και πληγώνουν τις καρδιές μας – εικόνες παιδιών που “σέρνονται” μακριά από τους δικούς τους και τα σπίτια τους, μακριά από την πατρίδα τους – και φυσικά ο λόγος είναι το συνεχιζόμενο εμφυλιοπολεμικό σκηνικό.
Γυναίκες μεγαλύτερες αλλά και κορίτσια σε εφηβική ηλικία αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τα παιδιά και να παίξουν το ρόλο της μάνας, που δεν είναι δίπλα τους μια τόσο δύσκολη στιγμή…
Με αυτά τα καραβάνια κλείνει η μικρή αυτή ενότητα. Καραβάνια παιδιών ορφανών, παιδιών γυμνών και πεινασμένων…

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ – 3Ο ΜΕΡΟΣ

Με μεγάλη καθυστέρηση δημοσιεύουμε το 3ο μέρος του έργου “ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ”.
Ο υπότιτλος της ενότητας είναι, όπως θα δείτε παρακάτω, “Το διευρυμένο παιδομάζωμα”. Και αναφέρεται σε μετακινήσεις, γενικά, πληθυσμών, αλλά και σε μετακινήσεις παιδιών που οφείλονταν σε ποικίλους λόγους. Οι μετακινήσεις αυτές ήταν αναγκαστικές αλλά και οικειοθελείς. Με την τακτική αυτή δημιουργούνταν θύλακες ανθρώπων, “μεταναστών και προσφύγων”, μέσα στον τόπο τους. Και οι υπερσυγκεντρώσεις αυτές λάβαιναν χώρα κυρίως στις πόλεις. Γιατί έτσι ελέγχονταν καλύτερα οι εξαθλιωμένοι πληθυσμοί. Δημιουργήθηκε, όμως, πρόβλημα επισιτισμού και στέγασης. Κι έτσι, αυτοί οι “εκτοπισμένοι” βρίσκονταν συνεχώς υπό τον έλεγχο των εκάστοτε αρχών αλλά και είχαν την ανάγκη των εράνων και των τροφίμων που μοίραζαν για να εξασφαλιστεί η στοιχειώδης επιβίωση.
Κι αυτό υπήρξε μια αιτία του υπερπληθυσμού στις πόλεις. Μοιάζει να ξεκίνησε από τότε η ερήμωση της υπαίθρου χώρας…

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ

Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος από την έρευνα με τον τίτλο “ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ“. Πρόκειται για ένα σύντομο απόσπασμα, που αναφέρεται στην κατηγοριοποίηση των “παιδομαζωμάτων”. Όπως, όμως, πολύ σωστά επισημαίνεται, πρόκειται για ΠΑΘΗ παιδιών, όποιος κι αν είναι ο οργανισμός που πραγματοποιεί το “παιδομάζωμα” και για όποιο σκοπό κι αν το διενεργεί. Τα παιδιά είναι τα θύματα ενός αγώνα επιβίωσης και επικυριαρχίας…

Η ομάδα του blog των Λαμπράκηδων

2. ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΙ

Υπήρξαν πολλών ειδών μετακινήσεις πληθυσμών, ίσως και απρόβλεπτες, πριν από τη λήψη μέτρων για τη μέριμνα του πληθυσμού. Τα μέτρα πρόληψης προσδιορίζονται στο 1946 και 1947. Μια κατηγοριοποίηση των μετακινήσεων:

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ

Μετά από σκληρή ψυχική δοκιμασία, συνεχίζουμε με μια ακόμη ανάρτηση που ο Παληοτάκης επίμονα μας ζητούσε να ανεβάσουμε στο blog των Λαμπράκηδων.
Πρόκειται για μια έρευνα σχετικά με τα “Παιδομαζώματα” στη διάρκεια του ελληνικού εμφύλιου, 1945-1949.
Το κείμενο, όπως έχει παραδοθεί σ’ εμάς, δεν έχει υπογραφή συντάκτη. Και ο Παληοτάκης δεν είχε προλάβει να μας εκμυστηρευτεί την πηγή του, την προέλευσή του.

Ο ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΟΦ

Στη σημερινή ανάρτηση διαβάζουμε κείμενα και ντοκουμέντα που παρουσιάζουν τον παρακρατικό χαρακτήρα της ΕΚΟΦ στο πλαίσιο της διασύνδεσής της με την ΕΡΕ.
Ο Λεντάκης είχε κάνει εμπεριστατωμένο έλεγχο μέσα από αποφάσεις, εφημερίδες αλλά και προσωπική “δημοσιογραφική” έρευνα. Είχε, άλλωστε, αυτές τις ικανότητες.
Η πυκνότητα των πληροφοριών που παρέχει το κείμενο μπορεί να κουράσει τον αναγνώστη, ειδικά αν αυτός δεν έχει ζήσει ή διαβάσει για την αγωνιστική αλλά συνάμα ζοφερή αυτή περίοδο της ελληνικής ιστορίας.

Πυρκαγιά στη δεξιά πολυκατοικία: Η θύελλα Novartis μόλις ξεκίνησε

Του Διογένη Λόππα

Η ατυχής (και απροκάλυπτα πολιτική) δίωξη κατά της εισαγγελέως διαφθοράς δεν είναι μόνο ένας πρωτοφανής βιασμός της απλής λογικής και του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Είναι πρωτίστως βιασμός της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης αλλά και στυγνή δολοφονία του εναπομείναντος κράτους δικαίου ή αυτού που θέλουμε να φαντασιωνόμαστε ως αστική δημοκρατία της μεταπολίτευσης, δυτικού (υποτίθεται) τύπου.