Η συζήτηση για το μικρότερο κακό μεταφέρει την έγνοια μας στο έδαφος του κακού. Το καλό ξεχνιέται. Η κουβέντα για το «μικρότερο κακό» κινεί την αξιολόγηση στην κλίμακα των κακών. Γίνεται στη βαθμολόγηση των κακών και όχι στην «αντίπερα όχθη».

Η συζήτηση για το μικρότερο κακό αναζητά συνενόχους και ιδανικούς αυτόχειρες στο έδαφος των αντιπάλων, θέλει να γίνει συμμαχία των ανθρώπων και κοινωνική συνενοχή με τους απέναντι. Έτσι όμως ξεχνιέται το πρόγραμμά μας και τρέχουμε σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα στο αστικό γήπεδο.

Όχι! Η θεωρία του μικρότερου κακού δεν αφορά στο φαγητό και το ποτό μας.

Αφορά στη ζωή μας. Εκεί όπου πρέπει να βασιλεύει η αξιοπρέπεια.

Το μικρότερο κακό είναι δήλωση υποταγής και πολιτικού συμβιβασμού.

Θανάσης Τσιριγώτης