Η πανδημία του κορονοϊού, όπως και κάθε μεγάλος κίνδυνος που απειλεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, εκτός των άλλων, λειτουργεί και σαν μέτρο του χαρακτήρα των μέτρων για την αντιμετώπιση του. Δεν ξεχνάμε ότι στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που αναλύεται κατά τομέα της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής, υπάρχει η λιτότητα για τους πολλούς και η κερδοφορία για τους λίγους, η κοινωνική καθυστέρηση, η μειωμένη πρόσβαση στην μόρφωση, στην πρόνοια και στην περίθαλψη. Ακόμα υπάρχει η διάλυση των δεσμών στις ανθρώπινες σχέσεις, η βία, τα ναρκωτικά, ο πόλεμος, οι νεκροί και οι καταστροφές του, οι πρόσφυγες και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και άλλα πολλά… Δεν είναι εφιάλτης, είναι ο κόσμος που οι απολογητές του καπιταλισμού θεωρούν σταθερό και αμετάβλητο εσαεί, και κάποιοι μεταρρυθμιστές, θεωρώντας όλα αυτά δεδομένα, προβάλουν λύσεις-μπαλώματα, χωρίς να θίγεται η αιτία του κακού, το οποίο φαινομενικά περιγράφουν με περίτεχνες θεωρίες, που απλά τους καθιστούν συνυπεύθ