Η πανδημία του κορονοϊού, όπως και κάθε μεγάλος κίνδυνος που απειλεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, εκτός των άλλων, λειτουργεί και σαν μέτρο του χαρακτήρα των μέτρων για την αντιμετώπιση του. Δεν ξεχνάμε ότι στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που αναλύεται κατά τομέα της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής, υπάρχει η λιτότητα για τους πολλούς και η κερδοφορία για τους λίγους, η κοινωνική καθυστέρηση, η μειωμένη πρόσβαση στην μόρφωση, στην πρόνοια και στην περίθαλψη. Ακόμα υπάρχει η διάλυση των δεσμών στις ανθρώπινες σχέσεις, η βία, τα ναρκωτικά, ο πόλεμος, οι νεκροί και οι καταστροφές του, οι πρόσφυγες και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και άλλα πολλά… Δεν είναι εφιάλτης, είναι ο κόσμος που οι απολογητές του καπιταλισμού θεωρούν σταθερό και αμετάβλητο εσαεί, και κάποιοι μεταρρυθμιστές, θεωρώντας όλα αυτά δεδομένα, προβάλουν λύσεις-μπαλώματα, χωρίς να θίγεται η αιτία του κακού, το οποίο φαινομενικά περιγράφουν με περίτεχνες θεωρίες, που απλά τους καθιστούν συνυπεύθ

«…Η δοκιμασία που βιώνουμε απελευθερώνει ήδη δυνάμεις του λαού μας που βρίσκονταν σε λήθαργο. Μέσα στην κρίση οι δομές μας εκσυγχρονίζονται. Η τεχνολογία ταξιδεύει παντού, αλλάζοντας τον τρόπο που εργαζόμαστε. Αλλά και μειώνοντας τη γραφειοκρατία. Ο εθελοντισμός ριζώνει. Εμείς οι ίδιοι λειτουργούμε, πλέον, πιο ομαδικά και πειθαρχημένα. Και χτίζουμε μία νέα σχέση εμπιστοσύνης στο κράτος, που στα δύσκολα δείχνει ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Όλα αυτά θα είναι τα όπλα μας για την επόμενη μέρα…»

Αποφασίσαμε να καταπιαστούμε με ένα κείμενο επειδή θεωρούμε πως στη φάση αυτή κάθε άποψη που εκφράζεται, ιδιαίτερα από την πλευρά δυνάμεων με αναφορά στην κομμουνιστική αριστερά, πρέπει να ζυγίζεται δυο και τρεις φορές, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο κόσμος -όντας κλεισμένος στο σπίτι του- διαβάζει συνεχώς κείμενα και άρθρα στο διαδίκτυο. Ακόμη περισσότερο, όταν με μια ευκολία απόψεις και αντιλήψεις καλλιεργούν με «αριστερό» μανδύα τη συμφιλίωση με την κυρίαρχη ιδεολογία και τους πολιτικούς εκφραστές της.

    Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ Άγριες αντιθέσεις ξεσπούν στην ΕΕ – Μετά την πανδημία έρχονται μνημόνια! Νέο σοβαρό πλήγμα -με τα το  Brexit- δέχεται το οικοδόμημα του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, μετά από τη συντονισμένη άρνηση Γερμανίας και Ολλανδίας να αποδεχθούν την έκδοση ευρω-ομολόγων (κορωνο-ομόλογων) που «αμοιβαιοποιούν» τα επιτόκια δανεισμού της ευρωζώνης, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι χώρες της ΕΕ για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από την επέλαση της πανδημίας.  Σε μία τέτοια περίπτωση η γερμανική οικονομία χάνει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα να δανείζεται με χαμηλότερα επιτόκια από τις χρηματαγορές και μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίζει το φθηνότερο συγκριτικά με τις άλλες κυβερνήσεις χρήμα στην ντόπια αστική της τάξη. Άλλωστε την ίδια στάση είχε κρατήσει η Γερμανία και το 2011 στην τότε πρόταση των ευρωομολόγων. Η άτεγκτη στάση του Βερολίνου δημιουργεί βαθύ χάσμα στις ήδη τεταμένες σχέσεις των ισχυρών κρατών-μελών της ΕΕ και ιδιαίτερα μεταξύ Γερ

Πηγή: Mary Fitzgerald & Claire Provost –  The New York Review of Books Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης Πριν πέντε χρόνια, ο Ματέο Σαλβίνι έβγαλε τα ρούχα του και πόζαρε ημίγυμνος για μια σειρά από  «σέξι» φωτογραφίες  που δημοπρατήθηκαν στο eBay. Τότε ήταν απλά ένας υψηλά ιστάμενος του αποσχιστικού Ιταλικού κόμματος Λέγκα του Βορρά. Η περίεργη φωτογράφισή του έλαβε χώρα στο πλαίσιο του συνεδρίου του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία. Μεταξύ των δικαιούχων την δημοπρασίας ήταν και κομμάτι ενός Ιταλικού δικτύου κατά των εκτρώσεων, που  ισχυρίζεται  ότι «εμπνέεται» από την «κληρονομιά του Χριστιανικού πολιτισμού» και πως είναι η απάντηση σε μια «συνωμοσία κατά της ζωής».

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ Η κυβέρνηση προσφεύγει στη στρατοκρατική θωράκιση  του Έβρου, μ ετατρέποντας τη χώρα  σε  σιδερόφρακτο ,   αντιπροσφυγικό  φρούριο 1 . Μετά τα πλωτά φράγματα και τις επιτάξεις ολόκληρων εκτάσεων σε Χίο και Μυτιλήνη για τη δημιουργία κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες, η κυβέρνηση δείχνει ακόμα μια φορά το ακροδεξιό, αντιπροσφυγικό μένος της αυτή τη φορά στον Έβρο. Στο τελωνείο στις Καστανιές έχουν συγκεντρωθεί χιλιάδες πρόσφυγες, ύστερα από την κίνηση Ερντογάν να ανοίξει την κάνουλα των προσφυγικών ροών έπειτα και από τις τελευταίες εξελίξεις στο Ιντλίμπ, όπου δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους σε σφοδρές συγκρούσεις που διεξάγονται ανάμεσα στα τουρκικά στρατεύματα από τη μία και τον συριακό στρατό που υποστηρίζεται από ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις από την άλλη.

Εκτός από τους τόπους εξορίας, το ντόπιο κατεστημένο εκμεταλλεύτηκε από το πρώτο τέταρτο του 20   ου  αιώνα τις υπάρχουσες φυλακές για την κράτηση, την “αναμόρφωση” και την εξόντωση των κομμουνιστών και των πατριωτών αγωνιστών, και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή της Ακροναυπλίας, τις αναδιαμόρφωσε και τις επέκτεινε. Οι γνωστότερες από τις φυλακές που “φιλοξένησαν” πολιτικούς κρατούμενους, ήταν το Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου μάλιστα απέδρασε δυο φορές ο Ν. Ζαχαριάδης, ο πειθαρχικός ουλαμός Καλπακίου (το γνωστό Καλπάκι στην Ήπειρο), οι φυλακές της Κέρκυρας, οι φυλακές Συγγρού και Αβέρωφ στην Αθήνα, των Βούρλων στη Δραπετσώνα, οι φυλακές της Αίγινας, οι φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κρήτη, και βέβαια, η Ακροναυπλία, το πιο βάρβαρο από τα γνωστά κάτεργα απ’ όπου πέρασαν – και κάποτε άφησαν την τελευταία τους πνοή οι πιο χαλύβδινοι από τους καταδιωγμένους αγωνιστές.