Η πανδημία του κορονοϊού, όπως και κάθε μεγάλος κίνδυνος που απειλεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, εκτός των άλλων, λειτουργεί και σαν μέτρο του χαρακτήρα των μέτρων για την αντιμετώπιση του. Δεν ξεχνάμε ότι στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που αναλύεται κατά τομέα της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής, υπάρχει η λιτότητα για τους πολλούς και η κερδοφορία για τους λίγους, η κοινωνική καθυστέρηση, η μειωμένη πρόσβαση στην μόρφωση, στην πρόνοια και στην περίθαλψη. Ακόμα υπάρχει η διάλυση των δεσμών στις ανθρώπινες σχέσεις, η βία, τα ναρκωτικά, ο πόλεμος, οι νεκροί και οι καταστροφές του, οι πρόσφυγες και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και άλλα πολλά… Δεν είναι εφιάλτης, είναι ο κόσμος που οι απολογητές του καπιταλισμού θεωρούν σταθερό και αμετάβλητο εσαεί, και κάποιοι μεταρρυθμιστές, θεωρώντας όλα αυτά δεδομένα, προβάλουν λύσεις-μπαλώματα, χωρίς να θίγεται η αιτία του κακού, το οποίο φαινομενικά περιγράφουν με περίτεχνες θεωρίες, που απλά τους καθιστούν συνυπεύθυνους.
«Όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στο θάνατο». Κοινότυπα λόγια, που δεν συμπληρώνονται με το πώς πέρασε η ζωή του καθενός μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Πίσω από τις μακάβριες σειρές για τον αριθμό των θανάτων (υπάρχει ενδεχόμενο ομαδικών τάφων στην Ιταλία) και την αγωνία για τους διασωληνωμένους στις ΜΕΘ και τους νοσηλευόμενους, ελάχιστη και ελλιπής πληροφόρηση δίνεται, ακόμη και σε έγκριτα ιατρικά περιοδικά, για στοιχεία όπως κοινωνική, οικονομική και μορφωτική κατάσταση θυμάτων και κρατών. Η πληροφόρηση για την πανδημία, που αναζητούν πολλοί γιατροί, στην προσπάθεια τους να είναι αποτελεσματικοί και να απαντούν αξιόπιστα στις απορίες, είναι ένας πραγματικός ωκεανός πληροφορίας, που δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί, πολύ περισσότερο από μεμονωμένα άτομα.
Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται φανερό ότι η υποβάθμιση των Κρατικών Συστημάτων Υγείας έχει την σημαντικότερη συμμετοχή στα απειλητικά αδιέξοδα, που θα προκύψουν αν επαληθευτούν απαισιόδοξα σενάρια. Η τεράστια μείωση της Πρόνοιας. Είναι στίγμα για τα σύγχρονα κράτη να πεθαίνουν εγκαταλελειμμένοι και μόνοι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Το ξέρουν όλοι ότι στις μεγάλες ηλικίες η άμυνα του οργανισμού είναι μειωμένη. Άρα η σύγχρονη κοινωνία, με όλη την πρόοδο της Επιστήμης, είναι έρμαιο της φυσικής επιλογής; Ορισμένοι λόρδοι ηγέτες και οι «sirs» σύμβουλοι τους, είχαν τον κυνισμό να την υιοθετήσουν χωρίς πολλές περιστροφές. Ακολούθησε ο φασίστας Μπολσονάρο: «Κανείς δεν θα πάθει τίποτα». Δηλαδή αν πεθαίνουν στις φαβέλες, τι έγινε; Ποιός μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων σε ορισμένες χώρες, δεν έχει σχέση με την αποφυγή λήψης γενικών μέτρων προφύλαξης του πληθυσμού, με στόχο την «προστασία της οικονομίας», όπως έχει αρχίσει να ομολογείται ευθέως;
Τι θα γίνουν τα εκατομμύρια των φτωχών του πλανήτη;
Τι θα γίνουν τα εκατομμύρια άνθρωποι που είναι ανασφάλιστοι στις ΗΠΑ;
Τι θα γίνει στην Αφρική της φτώχειας, του υποσιτισμού, της καθυστέρησης, της μη πρόσβασης σε πόσιμο καθαρό νερό; Της ανυπαρξίας συστήματος Υγείας;
Τι θα γίνει αν προκύψει επιδημία στα ΚΥΤ;
Πολλοί υγειονομικοί έχουν απορία: Δεν είναι άραγε αντικείμενο της επιδημιολογίας και των στατιστικών μια μελέτη της επάρκειας του υγειονομικού συστήματος της χώρας, σε τρέχουσες και κρίσιμες συνθήκες; Μήπως η επιστήμη και οι μελέτες πρέπει να είναι προσανατολισμένες στην υπηρεσία των ανθρώπων και όχι μόνο στην ακαδημαϊκή και επαγγελματική εξέλιξη; (Δυστυχώς το ερώτημα, εκτός από τιμητικές εξαιρέσεις, είναι ρητορικό). Υπάρχει η κρατική πολιτική, υπάρχει η κυρίαρχη αντίληψη, υπάρχει όμως και η προσωπική στάση ευθύνης. Και ακόμα χειρότερα: Τι «δάνεια» ξεπληρώνονται με αντιεπιστημονικές και αντιεπαγγελματικές δηλώσεις;
Όσο για την πολυδιαφημιζόμενη «ομοψυχία», η εξήγηση είναι απλή: Οι ομοψυχούντες έχουν « βάλει πλάτες», ο καθένας στο πόστο του, για το ξήλωμα του κρατικού συστήματος περίθαλψης. Τι μπορούν να πούνε τώρα; Προτείνουν μέτρα, σαν να έλειπαν από τη χώρα και καλούνται τώρα σαν εμπειρογνώμονες. Το γιατί δεν υλοποιήθηκαν τα “εκσυγχρονιστικά” σχέδια τους στο ακέραιο, οφείλεται σε πολλούς λόγους, που περιλαμβάνουν το πολιτικό κόστος και τους αγώνες των υγειονομικών. Τα χειροκροτήματα και η ηρωοποίηση των υγειονομικών (που δεν την χρειάζονται «από τα πάνω»,γιατί βλέπουν τον αγώνα τους οι ασθενείς τους),δεν κάνουν τίποτα όταν εξαντλείσαι από την κούραση, όταν κλείνουν τα μάτια σου και πρέπει να συνεχίσεις, με κίνδυνο μάλιστα να αρρωστήσεις κι εσύ και να πεθάνεις. «Να σε κάψω,Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι», λέει ένα γνωμικό. Συντασσόμαστε με την κινητοποίηση και τα αιτήματα της ΟΕΝΓΕ και των άλλων συνδικαλιστικών φορέων των υγειονομικών.
Τέλος, η απολυτοποίηση της (απαραίτητης) ατομικής ευθύνης, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνο κοινωνικό αυτοματισμό.
Με την ευκαιρία εμφανίστηκαν διάφορα παράπλευρα φαινόμενα.
Μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις –νοσηλευτήρια έσπευσαν να παίρνουν δείγματα για το τεστ του κορονοϊού, με χρέωση μέχρι 310 ευρώ. Το τεστ χρέωναν και στο προσωπικό τους σε χαμηλότερη τιμή, εκτός από ένα νοσηλευτήριο που έκανε το τεστ δωρεάν για το προσωπικό. Αποδείχθηκε ότι τα δείγματα πήγαιναν για το τεστ στο Ινστιτούτο Παστέρ(!), με αποτέλεσμα, προφανώς λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας, να καθυστερούν τα αποτελέσματα των δειγμάτων από τις κρατικές δομές Υγείας.
Δημιουργήθηκε μεγάλος θόρυβος με την πληροφορία ότι θα δίνεται επιδότηση 800 ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ στο ημερήσιο νοσίλειο (που είναι 800ευρώ!) για κάθε κρεβάτι ΜΕΘ ιδιωτικών νοσηλευτηρίων! Διαψεύστηκε από την κυβέρνηση. Ευσεβής πόθος του ιδιωτικού τομέα που θα σώσει το Σύστημα μέσω του ΣΔΙΤ; Και για να έχομε υπ’ όψη:Τα περιστατικά πλην κορονοϊού, που δεν τα δέχονται τα κρατικά νοσοκομεία, λόγω της περίθαλψης των θυμάτων της επιδημίας, εμμέσως οδεύουν στις ιδιωτικές κλινικές. Αποκάλυψη του αληθινού ΣΔΙΤ και της ωμής ταξικότητας .
Εννοείται ότι ο λαός θα πληρώσει τη «ζημιά» επισήμως και ανεπισήμως, στην Ελλάδα και διεθνώς. Μεγάλη οικονομική ύφεση (φαίνεται ότι θα ξεσπούσε και χωρίς την πανδημία, τόσο το χειρότερο), απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, εκτόξευση της ανεργίας και…ο καυγάς για το πάπλωμα στην ΕΕ.
«Πάγωσε» η διαδικασία καταβολής των συντάξεων που εκκρεμούσαν, ακόμη και αναπηρικών, γιατί οι υπηρεσίες υπολειτουργούν.
Πολύς λόγος για πολλές προσλήψεις. Οι πληροφορίες λένε ότι ο μεγαλύτερος αριθμός είναι στο στάδιο των δελτίων ειδήσεων.
Γίνεται έκκληση στους συνταξιούχους υγειονομικούς. Μήπως είναι ομάδα υψηλού κινδύνου; Οι συνταξιοδοτούμενοι υγειονομικοί θα μπορούσαν να στηρίζουν το σύστημα υγείας, με την πολύτιμη εμπειρία τους, ιδίως στην εκπαίδευση των νεότερων. Αντίθετα, όλη η εμπειρία και η γνώση πετιέται στο καλάθι των αχρήστων, την επόμενη μέρα της συνταξιοδότησης. Όσο για τους εθελοντές, εξ ορισμού, κάνουν ότι μπορούν, όποτε μπορούν.
Προϊόντα θάβονται στις χωματερές (η προσφορά της γης και ο μόχθος των ανθρώπων).
Η Εκκλησία βρέθηκε…υπεράνω του κόσμου τούτου (λογικό).
Εμφανίστηκαν μαυραγορίτες, επίγονοι των γνωστών υπανθρώπων από άλλες δύσκολες εποχές.
Εμφανίστηκαν «φάρμακα», μεταξύ των οποίων το θαυματουργό βυζαντινό απολυμαντικό (!) και μάλιστα από αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος. Οι Βυζαντινοί, βέβαια, δεν φημίζονταν και για τη μεγάλη καθαριότητα, λόγω θρησκοληψίας, και είναι γνωστό ότι κατά τη βασιλεία του Ιουστινιανού εκδηλώθηκε επιδημία πανώλης.
Η κρατική τηλεόραση διαφημίζει με ικανοποιητική συχνότητα το τζόγο (αφού είσαι που είσαι μέσα και δεν ξέρεις με τι να ασχοληθείς, άσε που θα σου κόψουν και το μισό ως και ολόκληρο το μισθό…).
Η αστρολογία στο φόρτε της…
Μεγάλη φασαρία για την ανάρτηση με τον Καραϊσκάκη, με μεγαλοστομίες περί χυδαιότητας, λογοκρισίας και Charli Hebdo…Η γνώμη μας είναι ότι μπορεί ο Καραϊσκάκης να ήταν αθυρόστομος, αλλά δεν γίνεται χιούμορ με τις τραγωδίες.
Και οι εκπαιδευτικοί παλεύουν με την περίφημη πλατφόρμα, μόνο που στις λαϊκές γειτονιές τα παιδιά δεν έχουν υπολογιστές… Επιστρατεύοντας όλη την εφευρετικότητα και με ότι εξοπλισμό έχει ο καθένας, οι δάσκαλοι πασχίζουν να δώσουν ότι είναι δυνατόν και να μείνουν κοντά στους μαθητές και τις οικογένειες τους.
Ψυχραιμία, λοιπόν, δημιουργικότητα, κριτική ματιά, αλληλεγγύη και πάντα υπάρχουν τρόποι να αγωνίζεται όποιος θέλει.
φωτογραφία εξωφύλλου: συσκευή προστασίας στη διάρκεια της Ισπανικής γρίπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου