Εν όψει της λεγόμενης κεντρικής δίκης για το έγκλημα των Τεμπών, η οποία έχει οριστεί για τις 23 Μαρτίου του 2026, το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκε η έναρξη δύο «παράπλευρων» σχετικών δικών.
Η μία αφορά στη διαχείριση του βιντεοληπτικού υλικού και συγκεκριμένα στη διαγραφή των βίντεο που σχετίζονται με τη φόρτωση της εμπλεκόμενης στη σύγκρουση εμπορικής αμαξοστοιχίας. Για την εξαφάνιση του εν λόγω κρίσιμου υλικού κατηγορούνται δύο πρώην διευθύνοντες σύμβουλοι του ΟΣΕ και ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας που διαχειρίζεται τις κάμερες. Ύστερα από δύο διακοπές, με αιτήματα για αναβολή της δίκης από τους δικηγόρους των κατηγορούμενων, αυτή ορίστηκε εν τέλει για τις 28 Νοεμβρίου, με τους συγγενείς των θυμάτων να καταγγέλλουν, μέσω των συνηγόρων τους, ότι η κωλυσιεργία αυτή είναι μεθοδευμένη και αποσκοπεί στο «ξεχείλωμα» των διαδικασιών και τελικά στην απόκρυψη της αλήθειας.
Η άλλη δίκη αφορά στους δύο ελεγκτές της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, που κατηγορούνται για παράβαση καθήκοντος σχετικά με τις έρευνες που είχαν κάνει για τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση της σύμβασης 717. Δίκη η οποία αναβλήθηκε για τις 3 Μαρτίου του 2026, ώστε να παρασταθεί προς υποστήριξη της κατηγορίας το Ελληνικό Δημόσιο. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι εκπρόσωποι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους υπερασπίζονται τους κατηγορούμενους ενώ παράλληλα, εισηγήθηκαν την αποβολή των συγγενών των θυμάτων από τα έδρανα υποστήριξης της κατηγορίας. Ωστόσο, η εισήγηση αυτή απορρίφθηκε και οι συγγενείς δικαιώθηκαν, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση. Βάσει αυτής, οι τελευταίοι θα έπρεπε να αποβληθούν καθότι το έγκλημα στα Τέμπη δε θεωρείται ότι σχετίζεται αιτιωδώς με τη μη εκτέλεση της περιβόητης σύμβασης που αφορούσε στην αναβάθμιση των συστημάτων ασφάλειας…
Και η μία περίπτωση και η άλλη αποδεικνύουν ότι οι προσπάθειες συγκάλυψης συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, με την πολιτεία να βρίσκεται με θράσος για άλλη μία φορά απέναντι από τους συγγενείς των νεκρών των Τεμπών. Ακόμα και επίσημα, μέσω νομικής εκπροσώπησης ανθρώπων που αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας που οδήγησε στο έγκλημα. Μιας αλυσίδας που σφυρηλατήθηκε από την πολιτική της ΝΔ και των προκατόχων της στην κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ), που, δουλικά πιστοί στην ΕΕ και τις επιταγές της, υποβάθμισαν, υποστελέχωσαν και ξεπούλησαν τους σιδηρόδρομους.
Κι αν αυτά συμβαίνουν στις δικαστικές αίθουσες, στον πολιτικό στίβο φαίνεται ότι οι διεργασίες είναι πυκνές. Έτσι, σε ένα πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε κρίση, με τις εναλλακτικές κυβερνητικές επιλογές να είναι σε έλλειψη, στις δημοσκοπήσεις φιγουράρουν πια «δυνητικά» κόμματα εκτός από τα ήδη υπαρκτά. Τέτοια είναι του Τσίπρα, του Σαμαρά αλλά και της Μαρίας Καρυστιανού. Κι ενώ οι δύο πρώτοι αφήνουν σαφή υπονοούμενα για τη μετάβαση από το «δυνητικό» στο υπαρκτό, γύρω από το όνομα της Μ. Καρυστιανού ξεσηκώνεται πολύς κουρνιαχτός.
Το προηγούμενο διάστημα λοιπόν, την επικαιρότητα απασχόλησε η πολιτική σχέση ή μη του Ν. Καραχάλιου, πρώην συμβούλου στρατηγικής της ΝΔ επί Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, με τη Μ. Καρυστιανού. Παρ’ ότι ο πρώτος ισχυρίζεται ότι η Μ. Καρυστιανού τον κάλεσε ώστε να προχωρήσουν στην οργάνωση ενός κινήματος, το οποίο μπορεί να μετασχηματιστεί σε κόμμα, η ίδια διαψεύδει τα παραπάνω και κάνει λόγο για «διαβολή» και «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Ανεξάρτητα αν οι ισχυρισμοί του Ν. Καραχάλιου είναι αληθείς ή ψευδείς, είναι γεγονός ότι η Μ. Καρυστιανού σε διάφορες εμφανίσεις και συνεντεύξεις της κάνει συνεχώς λόγο για κρίση του πολιτικού συστήματος, για διαφθορά, ενώ υποστηρίζει ότι η χώρα χρειάζεται κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, ξεχωριστό από τα υπάρχοντα κόμματα, τα οποία κατά τη γνώμη της δεν είναι σε θέση να το δώσουν. Επίσης, δηλώνει: «Δεν είμαι ούτε στο κέντρο, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Εγώ είμαι με το τι πρέπει να γίνει για να σωθεί η χώρα… Πάντα υπάρχει η λύση η οποία θα αναδυθεί για να σωθούμε όλοι μας. Βασικά το βλέπω ότι αυτό δημιουργείται ήδη. Πρέπει να βγει κάτι μέσα από την κοινωνία για να είμαστε σίγουροι ότι αυτό που θα βγει θα είναι όχι μονάχα καθαρό, αλλά θα καθοδηγείται ακριβώς από την επιθυμία να προασπίζεται το γενικό καλό. Μένω με το βλέμμα στραμμένο προς αυτό το καινούργιο που έχει ξεκινήσει ήδη να δημιουργείται… Οι Έλληνες είναι έτοιμοι. Το βλέπω και από ακαδημαϊκούς που έχουν έτοιμες τις λύσεις για τη διάσωση της χώρας». Σε ερώτηση για το αν μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το νέο που θα δημιουργηθεί απαντά: «Δεν το γνωρίζω, εξαρτάται τι ακριβώς θα είναι αυτό που θα δημιουργηθεί. Αν είναι κάτι όπως το φαντάζομαι, τόσο τέλειο και άριστο, με τέτοιους ανθρώπους δίπλα, που τους φαντάζομαι, ναι, θα μπορούσα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο» ενώ σε άλλο σημείο τονίζει ότι «οραματίζεται μια πολιτική με άλλης ποιότητας πολιτικούς».
Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ο σύλλογος των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών είναι αυτός που με τον αγώνα του κράτησε και κρατάει το ζήτημα ψηλά στην πολιτική επικαιρότητα. Είναι αυτός που συγκίνησε και συγκινεί το λαό και τη νεολαία, που κατά εκατοντάδες χιλιάδες πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της χώρες με τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις στις αρχές του έτους και που στρίμωξαν την κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι αυτός που έκανε τη μαζική δουλειά που θα έπρεπε να είχαν αναλάβει συνδικάτα, σωματεία και φορείς. Όπως επίσης είναι γεγονός ότι κυβέρνηση και ΜΜΕ επιδόθηκαν και επιδίδονται σε ελεεινολογίες και χυδαιότητες εναντίον συγγενών, συκοφαντώντας και «δολοφονώντας» χαρακτήρες. Ένας από αυτούς και η Μ. Καρυστιανού.
Σκόπιμο είναι ωστόσο, να σημειωθούν τα εξής:
Η εφημερίδα έχει ξανατοποθετηθεί για την άποψη της πολιτικής «αχρωμίας» και του συμψηφισμού όλων των πολιτικών σχηματισμών, προοδευτικών και μη, αριστερών και δεξιών και το πώς αυτή αφομοιώνεται και αξιοποιείται από τα αστικά επιτελεία για να οδηγήσουν την κοινωνία σε αντιδραστικότερες κατευθύνσεις, ακόμα και σε αντιδημοκρατική εκτροπή όπως έχει δείξει η ιστορία. Υπ’ αυτή την έννοια, μία κοινωνική κίνηση-κόμμα-σχηματισμός που προτάσσει αυτή την «αχρωμία», που διατείνεται ότι δεν έχει σχέση ούτε με τη Δεξιά ούτε με την Αριστερά, που προπαγανδίζει την πάλη του καλού ενάντια στο κακό, δεν λαμβάνει υπόψη ότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, η πολιτική δεν είναι γενικά καλή ή κακή αλλά έχει πρόσημο. Είναι προοδευτική ή συντηρητική, αριστερή ή δεξιά, στην υπηρεσία του λαού ή της αστικής τάξης. Αντίστοιχα, δεν υπάρχουν οι καλοί και ηθικοί λειτουργοί αυτού του συστήματος από τη μία και οι πονηροί και κακοί από την άλλη. Η Ευρωπαία εισαγγελέας, Λ. Κοβέσι, που τόσο την εξήρε η Μ. Καρυστιανού για το έργο της, υπηρετεί έναν διεθνή οργανισμό. Αυτόν της ΕΕ, που ευθύνεται για πληθώρα δεινών που μαστίζουν τους λαούς της Ευρώπης και το λαό μας, μεταξύ αυτών και οι ιδιωτικοποιήσεις των σιδηροδρόμων που οδήγησαν στο έγκλημα. Η συζήτηση για κόμματα, «Κύματα», «θολές» και αόριστες κοινωνικές κινήσεις, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και δημιουργεί σύγχυση. Λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, καθώς στην παρούσα φάση που ξεκινούν οι δίκες, με αποκορύφωμα την 23η Μαρτίου, η προσοχή θα έπρεπε να είναι στραμμένη στην οργάνωση του λαϊκού κινήματος που είναι το μόνο που μπορεί να πιέσει την «τυφλή» δικαιοσύνη. Η έκβαση της δίκης της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, με τους χιλιάδες συγκεντρωμένους του αντιφασιστικού κινήματος έξω από το δικαστήριο, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα. Δημιουργεί σύγχυση και σπέρνει αυταπάτες καθώς ο πυρήνας του προβλήματος παραμένει ανέγγιχτος. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη ΔΕΞΙΑ νεοφιλελεύθερη πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του αυταρχισμού και της καταστολής. Η «καινούρια κοινωνία» δεν θα προκύψει μέσα από δικονομικές διαδικασίες, «τολμηρούς δικαστικούς» και «ακαδημαϊκούς με έτοιμες λύσεις» αλλά από την οργανωμένη πάλη του λαού ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου