Γιάννης Μπάκος
Στον δυτικό κόσμο, όπου σε επίπεδο γεωπολιτικής ανήκει και η Ελλάδα, υπάρχει βαθιά ριζωμένη η αποικιοκρατική και ρατσιστική νοοτροπία πως οι λαοί που ζουν στη Μέση Ανατολή είναι κατώτεροι, αμόρφωτοι, άξεστοι, υποανάπτυκτοι, θρησκόληπτοι και ότι άλλο εξυπηρετεί το αφήγημα της ανωτερότητας.
Η Μέση Ανατολή είναι μια περιοχή στην οποία γράφεται εδώ και δεκαετίες ιστορία με αίμα, πετρέλαιο και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Κάθε φορά που τα βλέμματα του κόσμου στρέφονται προς τα εκεί, πίσω από τις καπνούς των πολεμικών συγκρούσεων χάνονται χιλιάδες ζωές, γεννιούνται εκατομμύρια ιστορίες εκτοπισμού, και εδραιώνεται μια ανθρωπιστική κρίση που κανείς δεν έχει πραγματικά την πολιτική βούληση να λύσει.
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: ποιος ωφελείται από αυτή τη διαρκή αστάθεια;
Η ιστορία της περιοχής έχει γίνει το πεδίο όπου αναμετρώνται μεγάλες δυνάμεις — από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία μέχρι το Ιράν, το Ισραήλ και τους αραβικούς λαούς. Η πολιτική τους είναι συχνά ένα πολύπλοκο παιχνίδι επιρροών, όπου η ανθρώπινη ζωή αντιμετωπίζεται σαν πιόνι σε σκακιέρα συμφερόντων. Την ίδια ώρα, τα ΜΜΕ συχνά επιλέγουν να προβάλλουν μονόπλευρες εικόνες, που εξυπηρετούν την επικοινωνιακή στρατηγική ισχυρών κρατών και ιδιωτικών συμφερόντων, ξεχνώντας να δείξουν το ανθρώπινο κόστος.
Η σφαγή στη Γάζα, η κατάσταση στη Συρία, και οι ευρύτερες αναταράξεις στην περιοχή δεν είναι απλά το αποτέλεσμα εθνοτικών ή θρησκευτικών διαφορών. Είναι κυρίως συνέπεια μιας παγκόσμιας πολιτικής που στηρίζεται στον διαμοιρασμό πλούτου και ισχύος, σε μια περίοδο όπου ο κόσμος δείχνει όλο και πιο κατακερματισμένος. Η υποστήριξη που λαμβάνει το Ισραήλ από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, αποδεικνύει πώς ο λεγόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» μετατρέπεται σε δικαιολογία για επεκτατικές πολιτικές που θίγουν ανεπανόρθωτα τους λαούς της περιοχής. Μην ξεχνάμε και την δημόσια έκκληση του Μπένζαμιν Νετανιάχου προς τον Ντόναλντ Τραμπ, για επιβολή στην περιοχή “δια της ισχύος”.
Η επιβολή δια της ισχύος είναι και το Διεθνές Δίκαιο που ονειρεύονται τα ανεπτυγμένα κράτη που συμμετέχουν στον ΟΗΕ και επικαλούνται τους θεσμούς- πχ. Διεθνές δικαστήριο – μόνο όταν είναι να τιμωρηθεί κάποιος Αφρικανός δικτάτορας που αντιστέκεται στον “αμερικανικό ή ευρωπαϊκό εκδημοκρατισμό”, που μοναδικό στόχο έχει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των σπάνιων γαιών του κοκ.
Η Δύση μιλάει συνεχώς στο όνομα ενός “ανώτερου αξιακού συστήματος” που απλά εξαγγέλλει ως ευαγγέλιο και αρνείται να υπηρετήσει στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο πλανήτη.
Ο George Galloway (φώτο), ηγέτης του Workers Party of Britain (WPB), μιλώντας στον Piers Morgan, έκανε μια σειρά παρατηρήσεων για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ασκώντας σφοδρή κριτική στη δύση:
Ο Galloway κατέκρινε την αυθαιρεσία αλλά και την αλαζονεία των δυτικών κυβερνήσεων αναφορικά με το ποιος αποφασίζει ποιες χώρες αξίζει να βοηθηθούν ως προς τη νομιμότητα των “καθεστώτων” τους. Η δυτική ηγεμονία, συνεχίζει ο Galloway, ρομαντικοποιεί χωρίς ντροπή τις δυτικές κυβερνήσεις, τοποθετώντας αυτές ως ανώτερες από εκείνες του Παγκόσμιου Νότου. Ωστόσο, όπως εύστοχα επισημαίνει, αυτή η αφήγηση είναι μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση. Δυτικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο κρύβονται πίσω από το προσωπείο του πολιτισμού και της δημοκρατίας, ενώ παράλληλα στηρίζουν, χρηματοδοτούν και επιτρέπουν βάναυσα καθεστώτα. Το Ισραήλ, που είναι ο μεγαλύτερος αποδέκτης εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα.
Επιπλέον, η αυτοανακηρυγμένη ιδιότητα της Δύσης ως προμαχώνα της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει αποκαλυφθεί ως μια γκροτέσκο υποκρισία. Από την έναρξη της πολιορκίας της Γάζας από το Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, ο κόσμος έχει γίνει μάρτυρας του πώς φιμώνονται οι διαφωνούντες μέσω των συλλήψεων ακτιβιστών και δημοσιογράφων που διαφωνούν με την πολιτική του Ισραήλ. Αυτή η κατάφωρη καταστολή της ελευθερίας του λόγου έρχεται σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της Δύσης περί ηθικής ανωτερότητας. Αποκαλύπτει ένα παράδειγμα του τί σημαίνει “δυο μέτρα και δυο σταθμά” που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύσει τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εις βάρος της δικαιοσύνης και της αλήθειας.
Τέλος, ο Galloway, υποστηρίζει ότι δεν είναι περίεργο που ο Παγκόσμιος Νότος και η Ρωσία υποστηρίζουν το Ιράν, καθώς αντιπροσωπεύει τον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Τα ΜΜΕ αποκαλούν καθεστώτα – regime, κυβερνήσεις χωρών που δεν ξέρουμε καν το πολίτευμά τους και θεωρούν αληθινή δημοκρατία τον δυτικό τύπο αντιπροσώπευσης. Οι δυτικές συμμαχίες, με εντολή αυτής της δημοκρατίας εισβάλλουν σε κράτη, σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, κάθε εθνικότητας, στέλνουν ως πρόβατα επί σφαγή τα ίδια τους τα παιδιά, σε μια βαθιά ιμπεριαλιστική λογική, μένοντας σε νοοτροπίες που πηγάζουν από τις αυτοκρατορίες προηγούμενων αιώνων.
Ιράν: ανάμεσα σε αντίσταση και γεωπολιτικά παιχνίδια — μια χώρα στο μάτι του κυκλώνα
Το Ιράν βρίσκεται για δεκαετίες στο στόχαστρο της Δύσης και κινείται ανάμεσα σε μια ρητορική αντίστασης και μια πραγματικότητα βαθιάς απομόνωσης, πολιτικής πίεσης και οικονομικών κυρώσεων.
Όλα όσα διαβάζουμε σε δυτικά και φιλοισραηλινά ΜΜΕ περί επιθετικότητας του Ιράν και στήριξης της “τρομοκρατίας”, μιλώντας κυρίως για την Χαμάς και την Χεζμπολάχ, λειτουργούν σε δύο επίπεδα. Εσωτερικά, ίσως μπορεί να αποτελούν και μέσο ενίσχυσης του πολιτικού κεφαλαίου της κυβέρνησης, για να παρουσιαστεί το καθεστώς ως ο προστάτης της εθνικής κυριαρχίας απέναντι σε εχθρούς που επιβουλεύονται την περιοχή. Για τις χώρες της Δύσης και τον ρόλο του Ισραήλ, η παραπάνω ρητορική χρησιμοποιείται ως γεωπολιτικός μοχλός πίεσης, που σκοπό έχει να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και να παρουσιάσει το Ιράν ως μια επικίνδυνη για τον πλανήτη χώρα, μέσω ενός πυρηνικού προγράμματος, στο όνομα του οποίου ΗΠΑ και Ισραήλ θέλουν να εγκαθιδρύσουν νέα κυβέρνηση στη χώρα.
Είναι όμως σημαντικό να θυμόμαστε ότι η στρατηγική του Ιράν δεν αναπτύσσεται χωρίς αιτία.. Η σκληρή στάση των ΗΠΑ, η ασταθής πολιτική των συμμάχων τους στην περιοχή, αλλά και η πολιτική αποσταθεροποίησης που έχει υποστεί η Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον. Η κάθε επίθεση, είτε απαντητική είτε προληπτική, είναι αποτέλεσμα ενός μεγάλου πλέγματος εντάσεων που δύσκολα μπορούν να λυθούν με απλές συμφωνίες ή διακηρύξεις.
https://www.nostimonimar.gr/pagkosmia-krisi-eis-to-onoma-mias-dithen-ithikis-anoterotitas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου