από το fb του Salah Musa*

Εσείς οι ελεύθεροι σε κάθε τόπο,
από το χώμα της πολιορκημένης Γάζας υψώνουμε τη φωνή μας· όχι για να επαιτήσουμε οίκτο, αλλά για να δηλώσουμε πως πεινάμε όρθιοι, όχι γονατιστοί.

Στη Γάζα δεν πολεμάμε μόνο με όπλα.
Εδώ το ψωμί είναι πολιορκημένο, το νερό πολιορκημένο, κι ακόμη και το οξυγόνο περνά από ισραηλινό έλεγχο.

Κι όμως λέμε στον κόσμο:
Θα φάμε αλάτι, θα πιούμε αξιοπρέπεια και δεν θα λυγίσουμε.

Μας πολιόρκησαν από ξηρά, θάλασσα κι αέρα,
έκοψαν το ρεύμα, έκλεισαν τα περάσματα,
έσπειραν τον θάνατο στις αποστολές φαρμάκων
κι έβαλαν σε πολιορκία το γάλα στο μπουκάλι του βρέφους.

Ο εχθρός νόμισε πως η πείνα θα μας γονάτιζε,
πως τα άδεια στομάχια θα τσάκιζαν τη βούλησή μας.
Μα δεν γνώρισαν τη Γάζα:
σε κάθε σπίτι της υπάρχει ένας αιχμάλωτος που τρώει τον πόνο σαν πρωινό,
κι ένας μάρτυρας που περίμενε τη σειρά του και δεν λύγισε.

Δεν πεινάμε επειδή είμαστε αδύναμοι.
Πεινάμε επειδή είμαστε πιο δυνατοί απ’ όσο αντέχει αυτός ο άδικος κόσμος.
Πεινάμε γιατί ξέρουμε να πολεμάμε ακόμη και με τις κλεμμένες μας μπουκιές.
Πεινάμε, πεθαίνουμε και ζούμε
γιατί αναζητούμε πατρίδα κι ελευθερία.
Θα μάθουμε στις γενιές της εξόντωσης τη φωνή της Ιντιφάντα στον δρόμο,
στο τζαμί και στην εκκλησία.

Θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με το μάθημα πως η αξιοπρέπεια δεν αγοράζεται με ένα καρβέλι· αποσπάται με αντίσταση.

Κόσμε σιωπηλέ,
γίνε μάρτυρας ότι η Γάζα σφαγιάζεται ψωμί το ψωμί και γουλιά τη γουλιά.
Μα δεν υψώσαμε λευκή σημαία.
Δεν ζητήσαμε τον θάνατο· τον πολεμάμε με την πείνα όπως τον πολεμήσαμε με το αίμα.

Εσείς οι ελεύθεροι,
πείτε στον κόσμο πως στη Γάζα υπάρχει ένα πεινασμένο παιδί που ονειρεύεται την Ιερουσαλήμ, όχι μόνο το ψωμί.
Πείτε τους ότι στις κοιλιές μας κουβαλάμε μια πατρίδα,
κι ότι τα άδεια μας έντερα είναι πιο δυνατά από τα τανκς τους γεμάτα μπαρούτι και ταπείνωση.

Ας γίνει η Γάζα σήμερα ο καθρέφτης όλων μας.
Κι αν πεθάνουμε από την πείνα, θα πεθάνουμε μάρτυρες, όχι θύματα.
Στη Γάζα υπάρχει γενοκτονία· δεν υπάρχει φωτιά αλλά κενό:
κενό στο πιάτο, στο ψυγείο, στην καρδιά, στη στάση και στη συνείδηση του κόσμου.
Στη Γάζα η πείνα δεν είναι έλλειψη τροφής αλλά περίσσευμα θανάτου -για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί είμαστε Παλαιστίνιοι.

Μα σε εσένα, κόσμε, δεν θα επαιτήσουμε τη συμπόνια σου.
Είμαστε λαός που τρώει το χώμα αν χρειαστεί και δεν σκύβει.
Είμαστε λαός που κάνει τα χόρτα σούπα και την υπομονή σημαία.
Εσείς οι ελεύθεροι,
πείτε σ’ εκείνους που κρατούν τις αποφάσεις και κλείνουν τα στόματά τους:
στη Γάζα ο θάνατος έγινε καθημερινό τελετουργικό.
Μα θα πεθάνουμε πεινασμένοι, όχι εξευτελισμένοι.
Ξεγυμνώνουμε το μέτωπο ενός κόσμου που υμνεί την ανθρωπιά και δεν προφέρει ούτε λέξη ενάντια σε λιμό επιβαλλόμενο με όπλα και φασισμό.

Πείτε τους ότι είμαστε εδώ:
τους πολιορκούμε με την αντοχή μας,
τους πολιορκούμε με την ντροπή,
και πολιορκούμε την πολιορκία με την ελπίδα.
Κι όταν πεινάσουμε ως τον θάνατο,
θα γράψουμε στους τάφους μας: κοιμηθήκαμε χωρίς τροφή, μα ξυπνήσαμε στη συνείδηση των ελεύθερων.

Και θα γράψουμε στους τοίχους των καταυλισμών μας:

«Στην πολιορκία της πείνας νικήσαμε, γιατί διαλέξαμε να πεθάνουμε ελεύθεροι κι όχι δούλοι».

*Ο Salah Musa είναι γιατρός, πρώην επιτετραμμένος της Παλαιστίνης στην Ελλάδα

e-prologos.gr