Πρώτες τριβές και αντιθέσεις - Διεργασίες στα αστικά κόμματα
Υπό την επίβλεψη της αρμόδιας για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας της ΕΕ, Φ. Μογκερίνι, και του επιτρόπου Διεύρυνσης, Γ. Χαν, του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, Μ. Νίμιτς, παρουσία των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ, υπογράφτηκε απ' τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Σκοπίων, Κοτζιά και Ντιμιτρόφ, η συμφωνία για το όνομα της πΓΔΜ, σε ειδική τελετή στις Πρέσπες.
Είχαν προηγηθεί στην Ελληνική Βουλή «αποκαλύψεις», προσωπικές επιθέσεις και κοκορομαχίες από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα για το ποιος εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά τους «εθνικούς» στόχους, αποσιωπώντας όμως το πραγματικό, ευρωατλαντικό περιεχόμενο της συμφωνίας.
Οι ενθουσιώδεις χαιρετισμοί και τα συγχαρητήρια προς τις κυβερνήσεις Ελλάδας και πΓΔΜ, από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αποκαλύπτουν το χαρακτήρα της συμφωνίας αυτής. Ο τίτλος του γερμανικού περιοδικού «Σπήγκελ» «Νίκη της Δύσης, καταστροφή για τη Ρωσία», αλλά και τα σχόλια του διεθνούς τύπου περί «πλήγματος στα σχέδια της Μόσχας», κάνει με έναν άλλο, εύγλωττο τρόπο μια αποτίμηση της Συμφωνίας, με δεδομένο ότι τα Βαλκάνια αποτελούν ένα κρίσιμο πεδίο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας, σε μια ευρύτερη περιοχή που έχει ήδη πάρει φωτιά.
Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση των Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος (πατέρα και γιού), σε άρθρο τους στην εφημερίδα «New York Times»: «Η αυξανόμενη ευημερία και συνοχή μεταξύ των κρατών αυτών (των Βαλκανίων) θα τα καταστήσει λιγότερο ευάλωτα στις οικονομικές, διπλωματικές ή στρατιωτικές επιρροές του Πεκίνου, της Άγκυρας ή της Μόσχας». Προειδοποιούν δε ότι: «αν οι δυτικές δυνάμεις δεν διατηρήσουν τις χώρες των Βαλκανίων στην οδό της τοπικής συνεργασίας και της ενδεχόμενης ένταξης στην ΕΕ, τα κράτη αυτά θα σπρωχτούν και ενδεχομένως θα διαιρεθούν στις σφαίρες επιρροής της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Κίνας, ουσιαστικά βαλκανοποιώντας για μια ακόμη φορά τα Βαλκάνια».
Έχουμε αναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα του Λ. Δ. στο ότι η συμφωνία Ελλάδας-πΓΔΜ επιδιώχθηκε και διαμορφώθηκε με βασικό σκοπό και στόχο την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Βέβαια ο συμβιβασμός μεταξύ των δυο εξαρτημένων αστικών τάξεων, υπό την αιγίδα ΝΑΤΟ-ΕΕ - γιατί περί αυτού πρόκειται - είναι ένας αντιδραστικός συμβιβασμός, αφού ενισχύει την παρουσία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή, ενισχύοντας και τους κινδύνους για τους δύο λαούς, αλλά και τους λαούς όλης της περιοχής.
Επίσης ο συμβιβασμός αυτός δεν τερματίζει τη διένεξη μεταξύ των δύο χωρών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αφού, όπως έχουμε αναφέρει, αφήνει «ανοιχτά» πολλά ζητήματα, σε ένα μακρύ χρονοδιάγραμμα, που θα εξαρτηθούν από τις αντιθέσεις μέσα στις κυρίαρχες δυνάμεις Ελλάδας και πΓΔΜ, αλλά και από αυτές μεταξύ των διαφόρων εξωτερικών κέντρων ή ακόμη και από αντιδράσεις γειτονικών χωρών (Βουλγαρίας, Τουρκίας, Αλβανίας).
Ήδη διαφάνηκαν οι πρώτες αντιθέσεις μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού, με τη Γαλλία, που κράτησε και κρατά αποστάσεις από τη συμφωνία, την Ολλανδία και Δανία και σε αντιπαράθεση με τη Μέρκελ, να αρνούνται την έναρξη των ενταξιακών διαδικασιών της πΓΔΜ με την ΕΕ και να τις παραπέμπουν για ένα χρόνο μετά, και τον Ν. Κοτζιά να εμφανίζεται «βασιλικότερος του βασιλέως» και να υπερθεματίζει, προκειμένου να «βοηθήσει» την κυβέρνηση Ζάεφ, που περνάει εσωτερικά «ζόρια», αφού η έναρξη των ενταξιακών διαδικασιών ήταν ένα από τα επιχειρήματά της για να «περάσει» τη συμφωνία στη χώρα της.
Ήδη και εκεί ο Πρόεδρος Ιβανόφ, αλλά και το αντιπολιτευόμενο κόμμα VMRO- DPMNE, αντιδρά στη συμφωνία, αλλά δεν είναι σίγουρο μέχρι πόσο και με ποιο τρόπο μπορούν να αντιδράσουν, όταν ο πρόεδρος του κόμματος, Ντράγκαν Ντάνεφ, δήλωσε ότι το κόμμα του προτίθεται να υποβάλει αίτημα προς τη λεγόμενη Επιτροπή Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, προκειμένου αυτή να γνωμοδοτήσει επί της νομικής φύσεως της συμφωνίας Ελλάδας -πΓΔΜ για το θέμα του ονόματος (;!) και τον Ζάεφ από την πλευρά του να δημοσιοποιεί την πρόθεσή του να επιδιώξει την αποπομπή του Προέδρου της πΓΔΜ Ιβανόφ, αν αυτός δεν επικυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών.
Εκτός αν στις 11 Ιούλη, με τη «μεσολάβηση» της ελληνικής πλευράς, γίνει η πρόσκληση για την έναρξη της διαδικασίας ένταξης της γειτονικής χώρας με τη νέα της ονομασία («Βόρεια Μακεδονία») στο ΝΑΤΟ και αυτό δώσει έναν «αέρα» στον Ζάεφ για να πραγματοποιήσει το δημοψήφισμα και - αν η έκβασή του είναι θετική - να προχωρήσουν οι διαδικασίες για τη συνταγματική αναθεώρηση και την κύρωση της συμφωνίας από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Εν τω μεταξύ έντονες διεργασίες και κραδασμοί προέκυψαν στα αστικά κόμματα με αφορμή τη συμφωνία.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται πολιτικά ενισχυμένη στον ξένο παράγοντα, με τον Τσίπρα μάλιστα να προτείνεται και για Νόμπελ Ειρήνης, αφού «έλυσε» ένα χρόνιο πρόβλημα, σε όφελος των εντολέων της, που δεν κρύβουν σε αυτήν τη φάση τις προτιμήσεις τους προς την κυβέρνησή του, πράγμα που της δίνει ένα πολιτικό προβάδισμα έναντι των άλλων αστικών δυνάμεων. Το ονοματολογικό της πΓΔΜ επεσκίασε και άφησε στο απυρόβλητο το νέο πακέτο σκληρών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση, ενώ οι ρυθμίσεις των δανειστών για το ζήτημα του χρέους και των νέων όρων δανεισμού, που θεωρήθηκε αντιπαροχή προς την κυβέρνηση για τις καλές της υπηρεσίες, προσθέτουν και άλλους πόντους στις μετοχές της στο αστικό χρηματιστήριο.
Απώλειες σημειώνει το κόμμα του Π. Καμμένου, με την καιροσκοπική, τυχοδιωκτική εθνικιστική του πολιτική, τις αποχωρήσεις βουλευτών και στελεχών του, που συρρικνώνουν την υπάρχουσα κυβερνητική πλειοψηφία.
Βέβαια η κυβέρνηση αναζητά και φαίνεται ότι μπορεί να βρει ενισχύσεις, από ανεξάρτητους βουλευτές ή από το ρήγμα που έχει προκύψει στο κόμμα της Φ. Γεννηματά (ΚΙΝΑΛ), με τον επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκη, να χαρακτηρίζει τη συμφωνία «καλή (...) γιατί υπερασπίζεται τα βασικά πράγματα που λέγαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια».
Διεργασίες όμως προκαλεί η συμφωνία και στο χώρο της ΝΔ. Ο Κυρ. Μητσοτάκης βρίσκεται σε δύσκολη θέση και προσπαθεί με το εθνικιστικό του λόγο να κρατήσει ενωμένη την παράταξή του, να ψαρέψει στο χώρο του εθνικισμού (Σαμαράς, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή), κατηγορεί την κυβέρνηση για υποχωρήσεις στο ζήτημα της συμφωνίας, χωρίς να αμφισβητεί όσους την έσπρωξαν σ' αυτήν. Βέβαια η γραμμή του αυτή υπονομεύεται από δημοσιεύματα γερμανικής εφημερίδας που αναφέρουν ότι : «Πηγές στο Βερολίνο διαβεβαιώνουν ότι ο Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί επανειλημμένως πως ως πρωθυπουργός δεν θα ακύρωνε μια συμφωνία στο ονοματολογικό (Pacta sunt servanda -τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται)».
Την ίδια ώρα, υπέρ της συνένωσης όλων των μικρών κομμάτων στα δεξιά της Ν. Δ. σε έναν «συνασπισμό της ακροδεξιάς», ώστε να διασφαλίσουν την είσοδό τους στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, τάχθηκε ξανά ο πρώην γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά, Μπαλτάκος, ενώ συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Πατούλης, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Τζιτζικώστας, ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Μέτιος, οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (ΠΕΔ) Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Δ. Μακεδονίας, που οργάνωσαν νέα σοβινιστικά συλλαλητήρια και εξέφρασαν την απαίτηση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συμφωνία.
Απέναντι σ' αυτά τα δεδομένα που εγκυμονούν νέους κινδύνους για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι και απαντήσεις. Ο μοναδικός δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης του κινήματος ενάντια στον πόλεμο, στον ιμπεριαλισμό και στην ντόπια μεγαλοαστική τάξη, κόντρα σε διάφορες αντιλήψεις και απόψεις, που δεν βλέπουν τον εξαρτημένο χαρακτήρα της χώρας μας, τον ρόλο του ιμπεριαλισμού και την ανάγκη του αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου