«Ο Ερντογάν είναι ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στον κόσμο.
-Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετατρέπεται σταδιακά σε “παγκόσμιο ηγέτη” με τα δυναμικά του βήματα στη διεθνή και παγκόσμια διπλωματία.
-Η μόνη χώρα που μπορεί να φέρει κοντά και τις δύο πλευρές του πολέμου, της πιο “θανατηφόρας” σύγκρουσης της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
(Newsweek: Αμερικάνικο εβδομαδιαίο περιοδικό προσκείμενο μάλλον στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, που έχει δημοσιεύσει άρθρα ενάντια στην πώληση όπλων στην Τουρκία λόγω των αυταρχικών τάσεων της κυβέρνησης Ερντογάν).
Όλες οι πρόσφατες κορυφαίες συναντήσεις, όπως του Τραμπ με τους σεΐχηδες στον Κόλπο, η σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια, η οργάνωση των ρωσοουκρανικών επαφών στην Κωνσταντινούπολη ακόμα και η 6η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στα Τίρανα, ανέδειξαν τον πρωταγωνιστικό, και ολοένα ενισχυόμενο, ρόλο της Τουρκίας.
Στο Ριάντ ο Ερντογάν ήταν παρών, μέσω τηλεδιάσκεψης, στη συνάντηση Τραμπ με Σαραά παρουσία του διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν. Η χειραψία τού μέχρι πρόσφατα επικηρυγμένου από την Ουάσιγκτον και ταυτόχρονα υποστηριζόμενου από την Άγκυρα, τζιχαντιστή Τζολάνι, τον μετονόμασε σε Αλ Σαραά αναγνωρίζοντάς τον σαν μεταβατικό πρόεδρο της Συρίας. Μια βδομάδα νωρίτερα κουστουμαρισμένος ο Τζολάνι είχε πάρει το προεδρικό χρίσμα και στο Παρίσι από τον Μακρόν.
Η άρση των δυτικών κυρώσεων στη Συρία εδραιώνει τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Ο Τραμπ ζήτησε από τον Σαραά, να οδηγήσει τη χώρα του προς την κατεύθυνση της υπογραφής των συμφωνιών του Αβραάμ, σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των ανταγωνιστικών σχέσεων Τουρκίας, Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας. Ταυτόχρονα ανοίγονται νέα πεδία ανταγωνισμού για τον έλεγχο των δικτύων μεταφοράς πετρελαίου, φυσικού αερίου και γραμμών διακίνησης εμπορευμάτων, που συνδέουν Ανατολή με Ευρώπη (δρόμος μεταξιού, ΙΜΕC κ.α.).
Στα πλαίσια αυτά η Άγκυρα φιλοδοξεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στις προσπάθειες για την ανοικοδόμηση της Συρίας και να κατοχυρώσει ρόλο εγγυήτριας δύναμης ανάμεσα στη Δαμασκό και τις κουρδικές δυνάμεις, ιδιαίτερα μετά και την ανακοίνωση της διάλυσης του κουρδικού ΡΚΚ έπειτα από πέντε δεκαετίες ένοπλου αγώνα. Παράλληλα η κουρδική πολιτοφυλακή YPG στη Συρία (βασικός στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ υποτίθεται κατά του ISIS) συμφώνησε πρόσφατα με την κυβέρνηση των τζιχαντιστών στη Δαμασκό να ενσωματωθεί στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Αν και το κουρδικό εθνικό ζήτημα παραμένει άλυτο, αυτές οι εξελίξεις ενισχύουν το ειρηνευτικό προσωπείο του Ερντογάν και του εξασφαλίζουν την πολιτική υπεροχή και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Του επιτρέπουν πολιτικές πρωτοβουλίες για την παράταση της προεδρίας του και για τρίτη θητεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πραξικοπηματική καθαίρεση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Ιμάμογλου, που ξεχάστηκε στο κελί του, όπως συνέβη με τον πρώην συμπρόεδρο του φιλοκουρδικού Κόμματος των Λαών (HDP), Ντεμιρτάς από τη «δημοκρατική» δύση.
Είναι επίσης σημαντικό ότι οι αποφάσεις του ΡΚΚ στα ιρακινά βουνά Καντίλ μετατρέπουν, τουλάχιστον προσωρινά, το κουρδικό κίνημα από μοχλό πιέσεων εξωτερικών δυνάμεων προς την Άγκυρα σε εργαλείο επέκτασής της μέχρι τη Δαμασκό και άμεσης γειτνίασης με το Ισραήλ.
Είναι χαρακτηριστικά τα εγκώμια Τραμπ για τον Ερντογάν μπροστά στον Νετανιάχου στο Οβάλ Γραφείο. Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε: «Είναι πολύ δυνατός και έξυπνος άνθρωπος. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τον Ερντογάν. Τον αγαπώ. Με αγαπάει επίσης. (…) Κοιτάξτε, ο Ερντογάν είναι ένας δυνατός και έξυπνος άνθρωπος». «Είπα στον (ισραηλινό) πρωθυπουργό: “Άν έχετε πρόβλημα με την Τουρκία, νομίζω στ’ αλήθεια πως θα μπορέσω να το λύσω”». Και συμπληρώνοντας τα καλά του λόγια ο Τραμπ πρόσθεσε: «Του είπα (του Ερντογάν): “Συγχαρητήρια, κατάφερες κάτι που δεν είχε καταφέρει να κάνει κανείς σε 2.000 χρόνια. Πήρες τον έλεγχο της Συρίας”».
Να θυμίσουμε και τους επαίνους του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Ρούτε, για τον Ερντογάν που τον χαρακτήρισε «απίστευτο ηγέτη», ενώ στη σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια, είπε ότι «η Τουρκία διαθέτει έναν ισχυρό και αναπτυσσόμενο πυλώνα αμυντικής βιομηχανίας, ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο της Ευρώπης όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών».
Χωρίς αμφιβολία οι συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης ανέδειξαν τον κεντρικό διαμεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας στις κρίσιμες εξελίξεις του παγκόσμιου γεωπολιτικού σκηνικού. Οι καλές σχέσεις που τηρεί ο Ερντογάν τόσο με τη Ρωσία και Κίνα όσο και με τις ΗΠΑ, τον καθιερώνουν στις κορυφαίες θέσεις της διεθνούς πολυπολικής σκηνής.
Το θέμα της εμπλοκής της Ευρώπης στις διαπραγματεύσεις για το σταμάτημα του πολέμου στην Ουκρανία και κύρια τη μοιρασιά της λείας, με τα μάτια στραμμένα στην Κωνσταντινούπολη απασχόλησε και την 6η Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στα Τίρανα. Εκεί παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων οι Μακρόν, Στάρμερ, Τουσκ, οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών – η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και Αντόνιο Κόστα, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Ρούτε και ο Ζελένσκι, με τον Ερντογάν να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τον Τασούλα… Σύντομο τετ α τετ είχαν στα Τίρανα ο Ερντογάν με τον Χριστοδουλίδη. Ο πρόεδρος της Κύπρου, αντιγράφοντας τον Ζελένσκι, ανέφερε στον Τούρκο ομόλογό του ότι θα πρέπει να μιλήσουν οι ίδιοι μεταξύ τους για το Κυπριακό και τα ευρωτουρκικά τώρα που υπάρχει και Ευρωπαίος απεσταλμένος. Για να πάρει την απαξιωτική απάντηση από τον Ερντογάν ότι είναι υπέρ του διαλόγου και ότι ενδιαφέρεται για τα ευρωτουρκικά.
Στον αντίποδα, η πολιτική και διπλωματική παρουσία της ελληνικής κυβέρνησης, μειώνεται δραματικά μέρα με τη μέρα, παρ’ όλη την πολιτική του απόλυτου ενδοτισμού που ακολουθεί.
Ενδεικτική της διπλωματικής εμβέλειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν και η συνάντηση Γεραπετρίτη – Φιντάν στο πλαίσιο της άτυπης συνόδου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, στην Αττάλεια. Το μόνο που προέκυψε από τη διμερή επαφή ήταν χαμόγελα και η νέα αναβολή του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας για το τέλος Ιούλη. Για τα κρίσιμα ελληνοτουρκικά θέματα και το Κυπριακό τσιμουδιά.
Ωστόσο μετά και τις προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν από την Κύπρο όπου επανέλαβε με έμφαση την πολιτική της Τουρκίας για λύση δύο κρατών, το Ευρωκοινοβουλίου στην ετήσια έκθεση για την Τουρκία, επισήμανε ότι αυξάνεται «το χάσμα» που χωρίζει την Τουρκία από τις «αξίες και τα συμφέροντα» της Ε.Ε. (sic) και ότι οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. «έχουν βαλτώσει από το 2018». Στις συστάσεις του Ευρωκοινοβουλίου απάντησε ειρωνικά το τουρκικό ΥΠΕΞ αναφέροντας ότι: «Κατά την επόμενη περίοδο, αναμένουμε από το Ε.Κ. να ανταποκριθεί στις ευθύνες του για να διασφαλίσει ότι οι σχέσεις μας με την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της ενταξιακής μας διαδικασίας, θα συνεχιστούν στη βάση του αμοιβαίου οφέλους».
Σ’ αυτές τις συνθήκες ο προβλέψιμος Μητσοτάκης χαριεντίζεται στις αυλές των Βρυξελλών και αναζητά εναγώνια κάποια επαφή με τον πλανητάρχη. Τα γελοία «μεγαλεία» της ομιλίας στο κογκρέσο των Δημοκρατικών του βγήκαν ξινά. Δεν καταφέρνει ούτε να ερευνήσει τον βυθό του Αιγαίου έξω από τις ακτές της Κάσου και του Λασιθίου, για μια απλή πόντιση καλωδίου. Όσο για την περιβόητη ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου, φημολογείται ότι προορίζεται να ποντιστεί στα Δωδεκάνησα για να μην πάει χαμένη η παραγγελία στη γαλλική Νεξάν.
Ο Μητσοτάκης βαθαίνοντας την εξάρτηση της χώρας από την Ουάσιγκτον, στηρίζει τις ελπίδες του στην επιρροή του Ισραήλ επί των ΗΠΑ και (παρα)καλεί για την ενεργητικότερη συμμετοχή των ΗΠΑ στο τριμερές σχήμα Ελλάδας και Κύπρου με το δολοφονικό Ισραήλ.
Την ίδια ώρα ο διαγραμμένος Σαμαράς με συνέντευξη στα «ΝΕΑ» αμφισβητεί συνολικά την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και εξαπολύει σφοδρές επιθέσεις για τη στάση που κρατά το Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου