Ισραηλινοί στρατιώτες ομολογούν: «Μας διέταξαν να ανοίξουμε πυρ εναντίον πολιτών σε κέντρα βοήθειας»

Τώρα τα λένε Ισραηλινοί στρατιώτες:

Ισραηλινοί στρατιώτες ομολογούν: «Μας διέταξαν να ανοίξουμε πυρ εναντίον πολιτών σε κέντρα βοήθειας»

▶️Η εβραϊκή εφημερίδα Haaretz δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ βασισμένο σε μαρτυρίες στρατιωτών κατοχής για τις βίαιες σφαγές σε κέντρα βοήθειας από την έναρξη της λεγόμενης αμερικανικής εταιρείας βοήθειας.

Οι στρατιώτες δήλωσαν ότι έλαβαν εντολές από τους διοικητές του στρατού να ανοίξουν πυρ εναντίον πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί στα κέντρα βοήθειας και κοντά σε αυτά. Οι στρατιώτες είπαν στην εφημερίδα ότι οι πολίτες ήταν άοπλοι και ακίνδυνοι και δεν αποτελούσαν απειλή. Ένας στρατιώτης είπε ότι η δραστηριότητα στην περιοχή ονομάστηκε «Επιχείρηση Αλατισμένο Ψάρι», η ισραηλινή εκδοχή του παιχνιδιού «Κόκκινο φως, πράσινο φως» από τη σειρά Squid Game. Σύμφωνα με τους στρατιώτες, το γραφείο του στρατιωτικού εισαγγελέα έχει επίσης ξεκινήσει έρευνα για τα περιστατικά αυτά (αλλά αυτές οι έρευνες συνήθως ξεκινούν για το θεαθήναι, προκειμένου να τις παρουσιάσουν στη διεθνή κοινή γνώμη όταν χρειάζεται, και τίποτα δεν βγαίνει από αυτές τις έρευνες).

Ακολουθούν οι τρομακτικές ομολογίες ενός στρατιώτη που παρομοίασε τα κέντρα διανομής βοήθειας με «πεδίο θανάτου»: «Τα κέντρα βοήθειας είναι σαν πεδία θανάτου. Τουλάχιστον 5 άνθρωποι σκοτώνονταν κάθε μέρα εκεί που ήμουν τοποθετημένος. Όσοι ζητούν βοήθεια αντιμετωπίζονται σαν να ήταν εχθρική δύναμη. Χρησιμοποιούμε όλα τα είδη βαρέων όπλων για να τους διασκορπίσουμε, όχι συνηθισμένα οχήματα. Ούτε μέτρα ελέγχου του πλήθους, ούτε δακρυγόνα, μόνο πυρά με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς: Βαριά πολυβόλα, χειροβομβίδες, όλμους, κλπ. Στη συνέχεια, όταν ανοίγει το κέντρο βοήθειας, οι πυροβολισμοί σταματούν. Η μορφή επικοινωνίας μας εκεί είναι οι πυροβολισμοί. Νωρίς το πρωί, αν κάποιος προσπαθήσει να παραταχθεί μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, ανοίγουμε πυρ, μερικές φορές επιτιθέμενοι από κοντά. Αλλά κανένας από αυτούς δεν αποτελεί κίνδυνο για τις δυνάμεις μας. Κανένας εχθρός, κανένα όπλο, ούτε ένα ανταποδοτικό πυρ. Η δραστηριότητά μας εκεί ονομαζόταν Επιχείρηση Αλατισμένο Ψάρι, η ισραηλινή εκδοχή του παιδικού παιχνιδιού “Κόκκινο φως, πράσινο φως”».

Αξιωματικοί δήλωσαν στη Haaretz ότι ο στρατός δεν επέτρεψε στους Ισραηλινούς ή στο κοινό στο εξωτερικό να δουν εικόνες από το τι συνέβαινε γύρω από τα κέντρα διανομής βοήθειας. Πιστεύουν επίσης ότι ο στρατός έχει καταφέρει να μετατρέψει τη Γάζα σε «αυλή», ειδικά μετά την έναρξη του πολέμου με το Ιράν.

Οι αξιωματικοί ανέφεραν επίσης το καθεστώς των δραστηριοτήτων στην περιοχή όπου βρίσκονται τα κέντρα βοήθειας. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ότι στο καθεστώς αυτό περιλαμβάνεται και η κλεφτοσυμμορία και η συμμορία λεηλασίας Yasser Abu Shabab. Σύμφωνα με τον αξιωματικό, μέσα στα κέντρα διανομής και στο διάδρομο που οδηγεί σε αυτά υπάρχουν Αμερικανοί εργαζόμενοι και ο στρατός δεν επιτρέπεται να δραστηριοποιείται στην περιοχή αυτή. Το στρώμα ακριβώς έξω από αυτό αποτελείται από επιθεωρητές, συμπεριλαμβανομένων των ένοπλων συμμοριών Abu Shabab.

Το άρθρο αναφέρεται επίσης στην κατεδάφιση σπιτιών στη Γάζα. Ένας ανώτερος στρατιώτης δήλωσε ότι οι εργολάβοι λαμβάνουν 5.000 σέκελ (περίπου 1.500 δολάρια) για κάθε σπίτι που κατεδαφίζουν στη Γάζα, προσθέτοντας: «Βγάζουν μια περιουσία. Γι’ αυτούς, κάθε φορά που δεν κατεδαφίζουν σπίτια, χάνουν χρήματα και οι δυνάμεις πρέπει να διασφαλίσουν την επιχείρησή τους. Οι εργολάβοι ενεργούν ως ένα είδος σερίφη, κατεδαφίζοντας όπου θέλουν κατά μήκος ολόκληρης της γραμμής του μετώπου».

Ο στρατιώτης ανέφερε επίσης ότι πολίτες σκοτώνονται για να προστατεύσουν τους εργολάβους. Είπε ολόκληρη την ιστορία: «Η εκστρατεία κατεδάφισης των εργολάβων φέρνει εμάς και έναν σχετικά μικρό αριθμό ομάδων ασφαλείας κοντά σε σημεία διανομής ή διαδρομές που χρησιμοποιούνται από φορτηγά με βοήθεια. Προκειμένου οι εργολάβοι να προστατευτούν, συμβαίνουν ένοπλες επιθέσεις και σκοτώνονται άνθρωποι. Πρόκειται για περιοχές στις οποίες επιτρέπεται η είσοδος στους Παλαιστίνιους- όσοι από εμάς τις πλησιάζουμε είναι αυτοί που αποφασίζουν ότι μας θέτουν σε κίνδυνο. Έτσι, το γεγονός ότι ένας εργολάβος μπορεί να βγάλει 5.000 σέκελ περισσότερα και να κατεδαφίσει ένα σπίτι καθιστά αποδεκτό να σκοτώνονται άνθρωποι που απλώς ψάχνουν για φαγητό».

Sabah Tufanı

e-prologos.gr