Εκδήλωση προσβολής και απάρνησης της ταξικής πάλης
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Τον Νοέμβριο του 1918 πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριό της, γεγονός το οποίο αναμφισβήτητα συνδέεται με τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, ένα χρόνο πριν, και την ώθηση που εκείνη έδωσε στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα, συμπεριλαμβανομένου και του κινήματος της εργατικής τάξης της Ελλάδας, που το 1918 θα ιδρύσει το κόμμα της, αλλά και το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανό της, τη ΓΣΕΕ, στην οποία θα ενοποιηθούν οι υπάρχουσες τότε συνδικαλιστικές οργανώσεις της (Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία).
Με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων της η διοίκηση της ΓΣΕΕ διοργάνωσε, σε συνεργασία με τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, συνδιάσκεψη στις 21 Μαΐου, στο Μέγαρο Μουσικής, με τίτλο: «Το μέλλον της εργασίας: η οπτική των συνδικάτων».
Από μια συνδικαλιστική ηγεσία που κινείται στον αντίποδα της αρχής που επικύρωσε το ιδρυτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, της αρχής της ταξικής πάλης, που αποτέλεσε ιστορικής σημασίας γεγονός για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, η οργάνωση μιας εκδήλωσης για τα 100χρονα της ΓΣΕΕ δεν θα μπορούσε κανείς να αναμένει ότι θα ήταν μια εκδήλωση πραγματικής τιμής των συνδικαλιστικών αγώνων ενός αιώνα της εργατικής τάξης, αλλά αντίθετα μια εκδήλωση βεβήλωσής τους.
Απ’ αυτή την άποψη, η ομιλία του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, δεν προκαλεί, βέβαια, καμιά απολύτως έκπληξη. Πρόκειται για μια ομιλία άκρως αντιπροσωπευτική της στάσης όλης της συνδικαλιστικής ηγεσίας, που χρόνια τώρα επιλέγει την οδό της υποταγής και του συμβιβασμού απέναντι στην κυρίαρχη αντεργατική πολιτική και έχει μετατραπεί σε πολύ χρήσιμο έως και πολύτιμο στήριγμα των κυβερνήσεων και των συμφερόντων των εργοδοτών. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όπως είναι φυσικό, στην ομιλία του δεν έκανε καμιά αναφορά σε εργατικούς αγώνες, σε διεκδικήσεις και αιτήματα, σε όσα δηλαδή με λύσσα καταπολεμά και υπονομεύει, με όχημα την πολιτική της ταξικής συνεργασίας, τον «κοινωνικό διάλογο», τη συνδιαλλαγή με τους «κοινωνικούς εταίρους» του, τους εργοδότες – εκμεταλλευτές των εργαζομένων, υπογράφοντας συμφωνίες που αυτοί επιβάλλουν.
Αφιέρωσε την ομιλία του στον προσφιλή του «κοινωνικό διάλογο», υπογραμμίζοντας πως πηγή του κακού στα χρόνια της κρίσης ήταν η αποδυνάμωσή του! Όπως ανάφερε χαρακτηριστικά: «...Είχαμε επισημάνει ότι ο συνδυασμός λιτότητας, απορρύθμισης, εργασιακής αβεβαιότητας και οικονομικής ανισότητας θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα της δημοκρατία μας. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν αποδυναμώθηκε ο κοινωνικός διάλογος, όταν οι ιδεοληψίες σκέπασαν την πραγματικότητα».
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του, αφού έθεσε το ερώτημα για το μέλλον της εργασίας μέσα στη νέα καπιταλιστική πραγματικότητα, όπου «η ψηφιοποίηση ως βασικός άξονας της τεχνολογικής προόδου θα οδηγήσει σε κοινωνική πρόοδο», έδωσε την ...αναμενόμενη απάντηση “κοινωνικού διαλόγου”: «…Τα συνδικάτα πρέπει να συμμετάσχουν στη συζήτηση για το μέλλον της εργασίας στην ψηφιακή οικονομία. Πρέπει να υπερασπιστούν τα θετικά της νέας τεχνολογικής επανάστασης...». Με λίγα λόγια αν τα συνδικάτα συζητήσουν για την εργασία υπερασπιζόμενα τα θετικά της τεχνολογικής επανάστασης, τότε θα επέλθει κοινωνική πρόοδος και... όφελος για τους εργαζόμενους.
Μ' έναν εσκεμμένο αταξικό λόγο, στον οποίο τα εργατικά αιτήματα και οι εργατικοί αγώνες ήταν εξαφανισμένοι και η τεχνολογική πρόοδος στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος παρουσιάστηκε ως μέσο δήθεν ικανοποίησης των συμφερόντων των εργαζόμενων, όταν είναι γνωστό πως η χρήση της τεχνολογίας στον καπιταλισμό γίνεται από το κυρίαρχο κεφάλαιο κατά τρόπο που εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής ταξης και μεγιστοποιεί τα κέρδη της κεφαλαιοκρατίας, ο Γ. Παναγόπουλος έδωσε κυνικά το στίγμα της πολιτικής που προωθεί σήμερα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της πολιτικής που “κουμπώνει”, ακριβώς, με αυτά που διακηρύσσει και επιδιώκει ο ΣΕΒ και κάνει την ανώτερη εργατική συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας έρμαιο της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής και του μεγάλου κεφαλαίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος, στη συνδιάσκεψη που διοργάνωσε η ΓΣΕΕ, ο εκπρόσωπος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Συνδικάτων της Γερμανίας μίλησε για «εκπολιτισμό του βιομηχανικού» και «του ψηφιακού καπιταλισμού», φτάνοντας ως το σημείο να προβάλει ως «λύση» την ενίσχυση όχι μόνο των συνδικάτων των εργαζομένων, αλλά και των εργοδοτικών οργανώσεων(!), προκειμένου, τάχα, να μπορούν να γίνονται «συλλογικές διαπραγματεύσεις»....
Παρούσα στη συνδιάσκεψη και η υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου, βρήκε ευκαιρία να προβάλει το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης και να επαναλάβει τις κυβερνητικές απατηλές υποσχέσεις περί «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων», «αύξησης του κατώτατου μισθού» και «καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας». Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να επισημάνει με νόημα πως «δεν πρέπει να κοιτάμε τα χρόνια πριν από την κρίση με νοσταλγία», υπονοώντας ότι δεν πρόκειται να ξαναδώσουν στους εργαζόμενους όσα τους πήραν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου