Το φαιδρό κυβερνητικό πανηγύρι πνίγηκε στις λάσπες της Μάνδρας

Διθυραμβικές διακηρύξεις, ασύστολη δημαγωγία, φαιδρότητες από τον σόουμαν πρωθυπουργό τύπου "βάζω-βγάζω" τη γραβάτα, εναγκαλισμοί των αρχηγών, γέλια και επευφημίες των χειροκροτητών βουλευτών των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ένα κακόγουστο πανηγύρι στήθηκε στο Ζάππειο, που επι­χεί­ρησε να δημιουργήσει στο λαό μια επίπλαστη εικόνα μεγάλων επιτυχιών, να καλλιεργήσει ψευδείς εντυπώσεις για τις πραγματικές αποφάσεις του Eurogroup και το δυσοίωνο μέλλον που προοιωνίζονται. Μια φιέστα με επιπλέον στόχο να συγκαλυφθούν και να διασκεδαστούν οι ανησυχίες του ρηγματωμένου, αποδυναμωμένου και εύθραυστου πια κυβερνητικού στρατοπέδου για την εναπομείνασα θητεία του και για την πολιτική επιβίωση της μιας συνιστώσας (ΑΝΕΛ), που εξαερώνεται, και το πολιτικό μέλλον της άλλης (ΣΥΡΙΖΑ), που φιλοδοξεί να εδραιωθεί σαν ισχυρός πόλος του αστικού πολιτικού συστήματος.

Για να θαφτούν όλα αυτά -πριν σβήσει ο απόηχός τους- στις λάσπες της Μάνδρας μαζί με τα εκατοντάδες σπίτια, καταστήματα, αυτοκίνητα των εργατολαϊκών στρωμάτων που αγωνιούν για τη ζωή τους όταν σχηματίζονται σύννεφα στον ουρανό και βλέπουν το βιος τους να καταστρέφεται για δεύτερη φορά μετά από επτά μήνες, όταν θρήνησαν 24 νεκρούς.

Η εγκληματική αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων της ολιγαρχίας, και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμπεριλαμβανόμενης, για στοιχειώδη μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας, για το σεβασμό και την προστασία -τελικά- της ζωής των κατοίκων αυτών των περιοχών, είναι διαρκής και εκκωφαντικά παρούσα.

Η Ελλάδα, λοιπόν, επιστρέφει αποκλειστικά στους Έλληνες, όπως πανηγυρίζει ο Α. Τσίπρας, μιμούμενος την α­νάλογη παπανδρεϊκή δημαγωγία "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες"; Ο μεγάλος και οδυνηρός κύκλος έκλεισε; Το ελληνικό χρέος καθίσταται επιτέλους βιώσιμο; Φθάνουμε στο τέλος των μνημονίων και επιστρέφουμε στην κανονικότητα, όπως αναίσχυντα διατείνεται αυτός και όλη η κουστωδία του; Μήπως, η Ελλάδα αποχωρεί από το πρό­γραμμα οικονομικής βοήθειας με μια πιο ισχυρή οικονομία, όπως αποφαίνονται οι δανειστές;

Όχι! Όλα αυτά αποτελούν πελώρια ψεύδη, μια μεγάλη πρόκληση απέναντι στο λαό. Η αμείλικτη, δραματική πραγ­ματικότητα της ρημαγμένης χώρας και του λεηλατημένου λαού τα καταρρίπτουν αναφανδόν. Η Ελλάδα δεν επιστρέφει στους Έλληνες. Κανένας οδυνηρός κύκλος δεν έκλεισε. Καμία κανονικότητα δεν επιστρέφει. Και το χρέ­ος τους μόνο βιώσιμο δεν είναι.

Μικρή επιμήκυνση του ενός τρίτου του χρέους, μεγάλη επιμήκυνση της καθολικής μνημονιακής βαρβαρότητας

Ποιές είναι οι πραγματικές αποφάσεις των δανειστών που προσυπέγραψε, για άλλη μια φορά πειθήνια, η κυβέρνηση; Το καθεστώς επιτροπείας διατηρείται και μάλιστα ενισχυμένο. Προβλέπονται τριμηνιαίοι έλεγχοι που θα καταλήγουν σε εκθέσεις "συμμόρφωσης" για να αποκλειστούν παρεκκλίσεις από τους διατεταγμένους στό­χους! Το ΔΝΤ παραμένει ως "τεχνικός σύμβουλος". Η α­παίτηση για θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, μέχρι το 2060(!), είναι ενεργή και αδιαμφισβήτητη. Σκληρά αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα (επίσπευση μαζικών πλειστηριασμών, περικοπή συντάξεων, κατάργηση ΕΚΑΣ, δραστική μείωση αφορολόγητου κ.ά.), που έχουν ψηφιστεί, θα εφαρμοστούν αναντίρρητα. Η ανεργία, η φτώχια και η εξαθλίωση, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της υποθηκευμένης -για 99(!) ολόκληρα χρόνια- Ελλάδας προκειμένου να εξυπηρετείται το "βιώσιμο" χρέος -με θεσμοθετημένη την ασυλία των αξιωματούχων του περιβόητου "Υπερταμείου"- αποτελούν αδιατάρακτη οδυνηρή πραγματικότητα. Αν υπάρξουν αρνητικές αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους, νέα μέτρα θα επιβάλλονται. Τα όποια αντίμετρα, στην αντίθετη περίπτωση, θα "συναποφασίζονται" με τους δανειστές.

Όσο για τις περίφημες αποφάσεις του Eurogroup για το χρέος -το οποίο κατά την οκταετή μνημονιακή "προσαρμογή" εκτινάχθηκε 50 μονάδες ως ποσοστό του ΑΕΠ, αντί να μειωθεί όπως ήταν ο διακηρυγμένος στόχος της ένταξης στη μνημονιακή βαρβαρότητα- υπήρξε παταγώδης διάψευση κάθε κυβερνητικής φαντασίωσης και προσδοκίας. Η "ανεπιφύλακτη δέσμευση" των "ελληνικών αρχών να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως" διατυπώνεται σαφώς. Το ασήκωτο βάρος του χρέους παραμένει αλώβητο. Ούτε ένα ευρώ δεν διαγράφηκε. Ακόμη και το περίφημο "γαλλικό κλειδί" πήγε στην άκρη, "ξεχάστηκε", για να αποφασιστεί μια ελεγχόμενη, μικρή α­ναδιάρθρωση, κάποιες διευκολύνσεις -επιμήκυνση και πε­ρίοδος χάριτος- στην "εξυπηρέτηση" του ενός τρίτου του χρέους, κατά τις επιταγές της γερμανικής δεσποτείας. Με τη χώρα να είναι δεσμευμένη πως θα είναι κάτω από ενισχυμένη εποπτεία μέχρις ότου το 75% των δανείων επιστραφεί –μετά από σαράντα χρόνια τουλάχιστον(!), με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις...

Το ζήτημα του χρέους, που χαρακτηριζόταν -κατηγορηματικά- μη βιώσιμο, στην προκυβερνητική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, είχε μια περιπετειώδη εξέλιξη, όπως όλες οι διακηρύξεις του, στην πορεία πλήρους ενσωμάτωσής του στο αστικό πολιτικό σύστημα και ανάδειξής του στον αποτελεσματικότερο διεκπεραιωτή των ιμπεριαλιστικών συμ­φερόντων, στην τρέχουσα συγκυρία. Από την αρχική θέση για επιτροπή λογιστικού ελέγχου και στάση πληρωμών του χρέους, πέρασε για λίγο στη διεκδίκηση της διαγραφής του σε ποσοστό άνω του 60%, για να διολισθήσει -όταν έγινε κυβέρνηση- στη διαγραφή ενός μικρού ποσοστού, και να καταλήξει στις ικεσίες για κάποια "ρύθμιση" που να διασφαλίζει τη "βιωσιμότητά" του, την οποία και χρεώθηκε.

Με τις τελευταίες εξελίξεις, καταδείχθηκε -για άλλη μια φορά- πως το χρέος ήταν, είναι, και θα είναι εργαλείο σκληρών ιμπεριαλιστικών εκβιασμών, όχημα διαρκούς επέμβασης και επικυριαρχίας των δανειστών από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, με τη συγκατάθεση της ελληνικής ολιγαρχίας και των εκάστοτε κυβερνήσεών της. Για να επιβεβαιωθεί πλήρως η παλιά ρήση του, γραβατωμένου πλέον και "πρωταθλητή" -κατά τον ΟΟΣΑ- των μεταρρυθμίσεων, Α. Τσίπρα πως "η επιμήκυνση του χρέ­ους μακραίνει το σκοινί απ' το οποίο θα μας κρεμάσουν"! Και για να επιβεβαιωθεί -και πάλι- το συμπέρασμα πως η μνημονιακή βαρβαρότητα δεν καταργείται, αντίθετα ε­δραι­ώνεται και επιμηκύνεται, όσο ο λαός δεν απορρίπτει τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης και δεν οργανώνεται σε μεγάλους αγώνες αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στους δυνάστες του.

Η δική τους σωτηρία

Μετά από οκτώ χρόνια αλλεπάλληλων "προγραμμάτων διάσωσης", η χρεοκοπημένη ελληνική καπιταλιστική οικονομία συνεχίζει να παραδέρνει σε βαθιά κρίση, χωρίς σημάδια ανάκαμψης, και ο λαός βιώνει δραματικές συνθήκες. Η "σωτηρία", την οποία επικαλούνταν και επικαλού­νται οι δανειστές, είναι η δική τους σωτηρία, η εδραίωση του καθεστώτος λεηλασίας της χώρας και του λαού. Είναι η σωτηρία της ευρωζώνης, του σαθρού, κλυδωνιζόμενου οικοδομήματος της ΕΕ. Όπως αποτίμησε η Le Monde, στις 22 Ιουνίου, το πρόγραμμα για την Ελλάδα ήταν "καταστροφικό", "η χώρα κατέρρευσε", αλλά "το Gre­xit αποφεύχθηκε, η ευρωζώνη δεν εξερράγη". Εκεί έγ­κειται η "επιτυχία", γι αυτό και τα συγχαρητήρια, οι έπαινοι και η ικανοποίηση των ισχυρών της ΕΕ. Όταν μάλιστα, με το Brexit εν εξελίξει και τις φυγόκεντρες δυνάμεις να ενισχύονται, την ιταλική οικονομία να ασθμαίνει και τη γαλλική να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, με το ρήγμα και το συγκρουσιακό κλίμα με τις ΗΠΑ να δυναμώνουν σε διεθνείς συνθήκες αστάθειας και μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και συγκρούσεων, είναι ε­πι­τακτική ανάγκη ο γαλλογερμανικός άξονας να στείλει μή­νυμα σταθερότητας και ισχύος, προς όλες τις κατευθύνσεις. Να διαλαλήσει πως καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εί­ναι σε μνημόνια, πως τα τραύματα επουλώνονται, πως τα προβλήματα αντιμετωπίζονται. Έτσι, "η Ελλάδα αποχωρεί από το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας με μια πιο ισχυρή οικονομία"!