Νόμος για τις διαδηλώσεις: μια απειλή για τα δικαιώματα όλων μας!

Μέσα στις επόμενες μέρες θα κατατεθεί στη βουλή και θα ψηφιστεί με συνοπτικές διαδικασίες το νέο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με πρόσχημα τον τερματισμό της ταλαιπωρίας στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας. Το νομοσχέδιο αναμένεται να έχει ψηφιστεί μέσα στον Ιούλη, όπως συνηθίζεται με τα περισσότερα αντιλαϊκά νομοσχέδια, καθώς η κυβέρνηση αναμένει λιγότερες αντιδράσεις μέσα στο καλοκαίρι.

Τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο;

Η τελική μορφή του νομοσχεδίου περιλαμβάνει κάποιες αλλαγές σε σχέση με την πρώτη του εκδοχή που κυκλοφόρησε στις αρχές του χρόνου, τα βασικά σημεία ωστόσο παραμένουν:

• Περιλαμβάνει την υποχρέωση έγκαιρης γνωστοποίησης στην αστυνομία για κάθε διαδήλωση που οργανώνεται, με εξαίρεση τις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς και της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
• Προβλέπει επίσης ότι για κάθε διαδήλωση πρέπει να ορίζεται ένας «διοργανωτής», ο οποίος θα επωμίζεται την ευθύνη και το κόστος για κάθε ενδεχόμενη φθορά ή καταστροφή που μπορεί να γίνει στα πλαίσια της.
• Κάθε πορεία ή διαμαρτυρία θα εποπτεύεται από τις εισαγγελικές αρχές, με φυσική παρουσία εισαγγελέα – ο ρόλος των εισαγγελέων στο σημερινό σύστημα αποκαλύπτεται στη δίκη της Χ. Αυγής, στην υπόθεση της Ηριάνας, και σε άπειρες άλλες περιπτώσεις.
• Το πού θα γίνει η διαδήλωση, στο πεζοδρόμιο, σε μία λωρίδα, ή σε ολόκληρο το δρόμο, θα καθορίζεται από την αστυνομία.
• Η συμμετοχή σε διαδήλωση που δεν έχει άδεια από την αστυνομία μετατρέπεται σε ιδιώνυμο αδίκημα (αδίκημα που τιμωρείται με ειδικές, πιο βαριές ποινές).

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί στην ουσία να απαγορεύσει διαδηλώσεις οι οποίες είτε θα καλούνται αυθόρμητα, είτε η αστυνομία θα κρίνει (με τα δικά της πάντα κριτήρια) ότι ο αριθμός τους δεν είναι επαρκής προκειμένου να κλείσει ένας δρόμος στο κέντρο μιας πόλης.

Για την περιφρούρηση των πορειών

Επιπλέον, προσπαθεί να αποτρέψει τη διοργάνωση πορειών, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει τους «διοργανωτές» που θα κριθούν υπεύθυνοι για οποιαδήποτε καταστροφή γίνει στα πλαίσια τους.
Πως είναι αλήθεια δυνατό ένας άνθρωπος να έχει την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει σε μια διαδήλωση στην οποία μπορεί να συμμετέχουν από μερικές εκατοντάδες, μέχρι και δεκάδες χιλιάδες κόσμου, για να μην αναφέρουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν, για παράδειγμα, στις μεγάλες συγκεντρώσεις της περιόδου των μνημονίων;
Είναι εξάλλου γνωστό (και αποδεδειγμένο) ότι αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο οι καταστροφές και τα επεισόδια (τα γνωστά «μπάχαλα») να ξεκινάνε από την ίδια την αστυνομία, από δικούς της προβοκάτορες. Με άλλα λόγια στο μέλλον θα πρέπει να περιμένουμε διαδηλώσεις στις οποίες θα προκαλούνται επεισόδια και καταστροφές με ευθύνη της αστυνομίας, τις οποίες όμως θα καλείται να πληρώσει ο «διοργανωτής» της διαδήλωσης!
Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο το κίνημα  πρέπει να επιδιώκει την καλύτερη δυνατή περιφρούρηση των διαδηλώσεων του, τόσο από την ίδια την αστυνομία, όσο και από πρακτικές που το αποξενώνουν από την κοινωνία και δίνουν στην εκάστοτε κυβέρνηση την αφορμή να καταστείλει τις κινητοποιήσεις. Τα «μπάχαλα» και οι ανούσιες συγκρούσεις αξιοποιούνται και πάντα αξιοποιούνταν για την άγρια καταστολή του κύριου όγκου των διαδηλωτών. Αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μείωση της μαζικότητας των πορειών, καθώς ο μέσος εργαζόμενος δεν είναι διατεθειμένος να συμμετέχει σε μια κινητοποίηση στην οποία κινδυνεύει να πνιγεί στα δακρυγόνα, να κτυπηθεί ή να συλληφθεί.

Οι διαδηλώσεις βλάπτουν την οικονομία;

Ένα άλλο επιχείρημα της κυβέρνησης έχει να κάνει με την εμπορική κίνηση στο κέντρο των μεγάλων πόλεων της χώρας, που χτυπιέται –υποτίθεται αποκλειστικά– από τις πορείες, τους κλειστούς δρόμους, τις τροποποιήσεις των δρομολογίων των μέσων μεταφοράς κλπ.
Στην πραγματικότητα βέβαια, αν κάποιος θέλει να αγοράσει ένα προϊόν από τα καταστήματα του κέντρου μιας πόλης, δεν πρόκειται να εμποδιστεί από μια διαδήλωση, δεδομένου ότι σε αντίθεση με όσα λέει η κυβέρνηση, δεν έχουμε κάθε μέρα διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των υπόλοιπων πόλεων της χώρας. Αν κάτι πραγματικά εμποδίζει κάποιον/α από το να ψωνίσει, αυτό είναι η οικονομική του κατάσταση, για την οποία η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις φέρουν την πλήρη ευθύνη, έχοντας εφαρμόσει όλα τα τελευταία χρόνια πολιτικές σκληρών περικοπών και λιτότητας.
Εξάλλου τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το κέντρο των μεγάλων πόλεων, ειδικά της Αθήνας, να κλείνει από διάφορες διαφημιστικές εκστρατείες (μαραθώνιους, ποδηλατοδρομίες, δρώμενα κλπ) μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων (τηλεπικοινωνιακών, αεροπορικών κλπ) σε συνεργασία με τους Δήμους, πράγμα που δεν φαίνεται να αποτελεί ενόχληση στα καταστήματα του κέντρου, σύμφωνα με την κυβερνητική αντίληψη.

Στόχος το δικαίωμα στη διαμαρτυρία

Προκειμένου να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές, προκειμένου να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία και το φυσικό περιβάλλον, να εξασφαλίσουν τα μικρότερα κόστη και τα μεγαλύτερα κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις, πρακτικά δηλαδή τα λιγότερα δυνατά εργασιακά δικαιώματα, επιχειρούν να επιβάλουν αυστηρά περιοριστικά μέτρα στα δικαιώματα και τις ελευθερίες της κοινωνίας.
Ο χρόνος που έχουν επιλέξει γι’ αυτό, μόνο τυχαίος δεν είναι, καθώς το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε φάση υποχώρησης μετά τις ήττες και προδοσίες της εποχής των μνημονίων και του ΣΥΡΙΖΑ την ίδια στιγμή που η πανδημία περιορίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα του κόσμου να κινητοποιηθεί μαζικά. Έτσι, παίρνουν μέτρα σήμερα, ξέροντας ότι αργά η γρήγορα οι πολιτικές που εφαρμόζουν θα οδηγήσουν σε κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες ελπίζουν πως θα περιορίσουν με μέτρα όπως αυτά του χτυπήματος στο δικαίωμα στη διαμαρτυρία.
Είναι απαραίτητο να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας – η Αριστερά και τα μαχητικά συνδικάτα και σωματεία βάσης οφείλουν να πάρουν πρωτοβουλίες που πρέπει απαραίτητα να είναι ενωτικές για να είναι και μαζικές!http://net.xekinima.org/