Του Αλέξανδρου Σχισμένου
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις με τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις» έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή με στόχο να επικυρωθεί και να γίνει νόμος του κράτους αυτή την εβδομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα τέτοιο τερατώδες νομοσχέδιο κατατίθεται στη θερινή Βουλή και εν μέσω πανδημίας. Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει στο παρόν έναν εφιάλτη από το παρελθόν. Τον εφιάλτη του αυταρχικού δεξιού αστυνομικού κράτους. Είναι εξάλλου γνωστό ότι για προβεβλημένα στελέχη και υπουργούς της ΝΔ, όπως ο Μ. Βορίδης και ο Α. Γεωργιάδης, αυτός ο εφιάλτης έχει γίνει νοσταλγική φαντασίωση και πόθος πολιτικής παλινδρόμησης.
Η κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να επινοήσει καινούργιες διατάξεις για να προωθήσει τη νέα αστυνομοκρατία. Τις βρήκε αναδεύοντας το παρελθόν. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου απλώς ξεσκόνισαν τους νόμους της Απριλιανής δικτατορίας, μεταγράφοντάς τους στη δημοτική. Πιο συγκεκριμένα, από το χουντικό ‘Νομοθετικόν Διάταγμα 794 ΦΕΚ Α 1/1.1.1971’ το νέο νομοσχέδιο υιοθετεί, σχεδόν αυτούσια, τα άρθρα περί διάλυσης συνάθροισης (Άρθρον 7 παρ. 1β – στο νέο νομοσχέδιο Άρθρο 9 παρ. 1δ), περί απαγόρευσης συνάθροισης (Άρθρον 6 παρ. 1 + 4 – στο νέο νομοσχέδιο Άρθρο 7 παρ. 1α + 2), περί αναγκαίας συνεργασίας οργανωτή και αρχών (Άρθρον 4 παρ. 5 – στο νέο νομοσχέδιο Άρθρο 4) και περί προσωπικής ποινικής ευθύνης του οργανωτή (Άρθρον 4 παρ. 5 – στο νέο νομοσχέδιο Άρθρο 13 παρ. 4)[1]. Πιο απλά, το νομοσχέδιο θέτει τις διαδηλώσεις υπό την άμεση δικαιοδοσία της Ελληνικής Αστυνομίας η οποία μπορεί να απαγορεύσει συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, για τις οποίες απαιτείται να εκδώσει άδεια, για την οποία πρέπει να κατατεθεί αίτημα από φυσικό πρόσωπο – οργανωτή, ο οποίος μπορεί να διωχθεί ποινικά και να φυλακισθεί εάν συμβούν οποιεσδήποτε καταστροφές ή οχλήσεις κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης (άσχετα από τους ενδεχόμενους συλληφθέντες υπόπτους των πράξεων αυτών).
Με δυο λόγια, κάθε διαδήλωση και συγκέντρωση διαμαρτυρίας εμπίπτει στην απόλυτη εξουσία της αστυνομίας. Χωρίς καμία παρέμβαση ή λόγο της πολιτικής εξουσίας. Είναι ένα ακόμη – αποφασιστικό – βήμα για τη θωράκιση και οιονεί αυτονόμηση των κατασταλτικών αρχών από κάθε δημόσιο έλεγχο.
Ποια είναι όμως η Ελληνική Αστυνομία;
Η Ελληνική Αστυνομία είναι κληροδότημα της Βαυαροκρατίας του Όθωνα, μετά την ουσιαστική αποτυχία της επανάστασης του ’21. Ιδρύεται ως Βασιλική Χωροφυλακή τον Ιούνιο του 1833 με εκπεφρασμένο στόχο την «διαφύλαξιν της ασφαλείας, την τήρησιν της κοινής ησυχίας, και την διώξην του εγκλήματος».[2] Σημειώστε πως αυτόν τον στόχο προηγουμένως τον εξασφάλιζε το στρατιωτικό σώμα 5.000 Βαυαρών που συνόδευαν τον Όθωνα. Εξάλλου, δύο μήνες πριν την ίδρυσή της χωροφυλακής είχαν και επισήμως διαλυθεί τα «άτακτα» σώματα των αγωνιστών της επανάστασης και των οπλαρχηγών, τα οποία ήταν ήδη περιθωριοποιημένα. Ποιο έγκλημα διώκεται; Οι λαϊκές μορφές αντίδρασης και αντίστασης στη βαυαρική απολυταρχία, δηλαδή οι διαδηλώσεις και ακόμη η ορεινή ληστεία, η οποία ήταν άμεση συνέχεια της κλέφτικης παράδοσης. Στα όρη κατέφευγαν ως ληστές οι απογοητευμένοι αγωνιστές της επανάστασης («σώματα πειναλέων αγωνιστών διατρεχόντων πάσαν την χώραν») και πολλοί ακτήμονες αγρότες που είδαν την ελπίδα της δίκαιης ανακατανομής των οθωμανικών κτημάτων να καταρρέει μπροστά στην εξουσία των τσιφλικάδων και της Εκκλησίας.
Πρώτος αρχηγός της Χωροφυλακής είναι ο Γάλλος Φραγκίσκος Γκραγιάρ, που οργανώνει το σώμα με πρότυπο την Γαλλική Εθνική Χωροφυλακή του Λουδοβίκου – Φιλίππου, η οποία είχε αναδιοργανωθεί μετά το 1830 προκειμένου να επιβάλλει την αποικιοκρατική τάξη στην κατεχόμενη Αλγερία. Ο Γκραγιάρ, που είναι ένας κατά κάποιον τρόπο δεξιός σαινσιμονιστής, έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για τη διαχείριση της Ελλάδας από μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες, τον εποικισμό της χώρας και την ανάπτυξη της αστυνομίας ως ανεξάρτητου, αυτόνομου κέντρου εξουσίας θωρακισμένου από κάθε πολιτική παρέμβαση. Τα σχέδιά του δεν ευοδώθηκαν, όμως οι βάσεις για την κατά περιπτώσεις αυτονόμηση των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους από τον πολιτικό έλεγχο είχαν ήδη τεθεί. Η Βασιλική Χωροφυλακή εντάχθηκε στο υπουργείο Άμυνας. Της άμυνας του καθεστώτος απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό».
Παρατηρούμε τα εξής:
Η Ελληνική Αστυνομία ιδρύεται εξαρχής ως αποικιοκρατικός μηχανισμός ελέγχου και καταστολής ενός ατίθασου ντόπιου πληθυσμού από τις κυρίαρχες ελίτ.
Συγκροτείται ως στρατιωτικό σώμα το οποίο καταρχάς λογοδοτεί στη διοίκησή του και μόλις κατά δεύτερον, υπό προϋποθέσεις, στην πολιτική εξουσία.
Δημιουργείται ως κατεξοχήν όργανο του καθεστώτος και όχι του πληθυσμού και μάλιστα ενός καθεστώτος που βρίσκεται σε αγεφύρωτη αντίθεση με τον λαό καθώς είναι: επιβεβλημένο από τις Μεγάλες Δυνάμεις, ξενόγλωσσο, χωρίς καμία κοινωνικό-ιστορική σύνδεση με τους ντόπιους, άρρηκτα συνδεδεμένο με τα συμφέροντα των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ και σύμμαχος των πλέον συντηρητικών τοπικών κέντρων εξουσίας, δηλαδή της Εκκλησίας και των γαιοκτημόνων.
Το καθεστώς που προασπίζονται η χωροφυλακή και η αστυνομία διαχωρίζεται από τον λαό με ένα χάσμα που είναι συνάμα χάσμα συμφερόντων, χάσμα πλούτου, χάσμα κοινωνικής καταγωγής και χάσμα κουλτούρας. Η Αστυνομία αποτελεί εξαρχής όργανο ενός αποικιοκρατικού στρατού ελέγχου των ιθαγενών. Δεν είναι τυχαίο το ότι μία από τις πρώτες πράξεις της ήταν να αποκαλύψει τα συνωμοτικά σχέδια εναντίον της βασιλείας και υπέρ του συντάγματος.
Η Ελληνική Αστυνομία δεν ιδρύθηκε απλώς ως όργανο επιβολής της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Δημιουργήθηκε ως μηχανισμός διατήρησης, υπεράσπισης και διαφύλαξης μιας συγκεκριμένης κρατικής εξουσίας, δηλαδή του αυταρχικού, συντηρητικού και σκοταδιστικού πόλου του καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα εργάστηκε για δικτάτορες, για τους Ναζί κατακτητές, για τους δωσίλογους, για τις αυταρχικές μετεμφυλιακές κυβερνήσεις της Δεξιάς, για τη Χούντα, πάντοτε ενάντια στον λαό.
Δεν είναι, λοιπόν, ιστορικό τύχημα ότι ποτέ η αστυνομία δεν έγινε κομμάτι του λαού και ποτέ δεν έπεισε τα θύματά της για τον προστατευτικό της ρόλο περισσότερο από τον τελευταίο νταβατζή. Ακόμη και όταν από το υπουργείο Άμυνας εντάχθηκε στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης και έπαψε πια να υπάρχει ως Χωροφυλακή το 1984 επί Ανδρέα Παπανδρέου, ο στρατιωτικός της χαρακτήρας και η στρατιωτική της εκπαίδευση και οργάνωση επαναβεβαιώθηκαν.
Δεν έχουμε εδώ τον χώρο για να απαριθμήσουμε τα εγκλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ακόμη και τώρα αποκαλύπτονται κυκλώματα διαφθοράς ενώ οι δρόμοι της Αθήνας γίνονται θέατρα τρομοκρατικών επιχειρήσεων των κατασταλτικών αστυνομικών δυνάμεων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το νομοσχέδιο που θέλει να επιβάλει μονομερώς αυτή την εβδομάδα, ζητεί να ολοκληρώσει το σχέδιο αυτονόμησης και θωράκισης της αστυνομίας και να την επαναφέρει και θεσμικά στον στρατιωτικό της ρόλο ως όργανο ελέγχου ενός ανυπόταχτου πληθυσμού.
Τον Δεκέμβρη του 2008 υπήρξε ένα κοινωνικό αίτημα: «Αφοπλισμός της αστυνομίας – Κατάργηση των ΜΑΤ». Στα πιο δημοφιλή αφηγήματα της εξέγερσης που προωθήθηκαν έκτοτε, το αίτημα έχει λίγο πολύ ξεχασθεί.
Όμως είναι πολύ επίκαιρο και πολύ σημαντικό αίτημα. Αυτή τη στιγμή στις Η.Π.Α. οι πολυπληθείς διαδηλώσεις ζητούν την αποχρηματοδότηση της αστυνομίας.
Αντιθέτως, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά σε «Εξοπλισμό της αστυνομίας – Θωρακισμό των ΜΑΤ» σε θεσμικό και υλικό επίπεδο.
Πρέπει να ξανανοίξουμε αυτή τη συζήτηση στην κοινωνία, πέρα και αντίκρυ από τη Βουλή. Όπως κάθε αυταρχικό νομοθέτημα, έτσι και αυτό θα κριθεί και θα καταργηθεί στην πράξη και στον δρόμο.https://www.aftoleksi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου