Την ώρα που η κυβέρνηση φέρνει την Τρίτη (25/05) για ψήφιση στη Βουλή το πιο αντεργατικό μεταπολεμικό τερατούργημα, προϊόν και κορύφωση μας καταστροφικής δωδεκάχρονης τροποποίησης της εργατικής νομοθεσίας, η ντόπια ολιγαρχία, οχυρωμένη πίσω από τα «προβλήματα» που της δημιούργησε η οικονομική και υγειονομική κρίση, αρνείται κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για αύξηση του κατώτατου μισθού (σήμερα 650 € μικτά, ή 558,20 ευρώ καθαρά).

Έτσι, ενόψει της σχετικής διαβούλευσης για τον κατώτατο μισθό του έτους 2021, στη συνάντηση τους της 22/05, οι Σάιλοκ των εργοδοτικών οργανώσεων Δ.Παπαλεξόπουλος (ΣΕΒ), Γ. Καββαθάς (ΓΣΕΒΕΕ), Γ. Καρανίκας (ΕΣΕΕ), Γ. Ρέτσος (ΣΕΤΕ) και Α. Σαββάκης (ΣΒΕ) και παρουσία του πεμπτοφαλαγγίτη Γ. Παναγόπουλου προέδρου της ΓΣΕΕ, αποφάνθηκαν ότι κάθε αναφορά στην αύξηση του κατώτατου μισθού «βρίσκεται εκτός πραγματικότητας», επισημαίνοντας το μεγάλο κίνδυνο μία τέτοια αύξηση να συμπαρασύρει και τους μέσους μισθούς (Σημ.: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ το Γενάρη του 2020, ο μέσος μισθός για πλήρη απασχόληση στις επιχειρήσεις με πάνω από 10 μισθωτούς, δεν ξεπερνά τα 1.365,35 € μικτά ή 1.056,42 € καθαρά!). Τέλος, εκβιάζοντας ωμά και προκαλώντας την κοινή γνώμη, απείλησαν ότι εάν αυξηθούν οι κατώτατοι μισθοί, οι επιχειρήσεις και ιδίως οι μικρομεσαίες που απασχολούν το 54% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, θα αναγκαστούν σε απολύσεις.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο πιο έμπειρος στις ίντριγκες, ΣΕΒ, προτείνει η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζόμενων «να προκύψει από τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους», δηλ. τη μείωση της φορολογίας και των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, επιβαρύνοντας με αυτό τον τρόπο τον κρατικό Προϋπολογισμό, ή με δυο λόγια, το σύνολο του λαού.

Το μεγαλύτερο μέρος της επιχειρηματολογίας, αφιερώθηκε στους κλάδους που κυρίως πληγήκαν από την «πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση» (τουρισμού, λιανικού και χονδρικού εμπορίου και των υπηρεσιών εστίασης), αλλά και στο γεγονός ότι για την προηγούμενη αύξηση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), «προκρίθηκαν άλλα κριτήρια για την αύξηση, υπό το πρίσμα των τότε πολιτικών εξελίξεων», εννοώντας τις υποσχέσεις για νέες διοικητικές δομές, απλοποίηση διαδικασιών, κωδικοποίηση της νομοθεσίας, απομείωση του κρατικού χρέους, εργασιακές «μεταρρυθμίσεις», πολιτική «δίκαιης ανάπτυξης»,  «επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας σε στέρεες επενδυτικές βάσεις», νέες καινοτόμες τεχνολογίες κλπ, κλπ. Να θυμίσουμε ότι εντυπωσιακές ήταν οι ελαφρύνσεις προς την ολιγαρχία σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας (μείωση κατά 3% των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών, αύξηση της κάλυψης ασφαλιστικών εισφορών και της επιδότησης σε περίπτωση πρόσληψης μακροχρόνια ανέργου για περίοδο 6 μηνών, αναστολή πληρωμών φόρου εισοδήματος,  επιδοτήσεις πρόσληψης ανέργων, οικονομικές ενισχύσεις από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κ.ά.), που ξεπέρασαν τα 15 δισ.€.

Και αν οι επενδυτικές υποσχέσεις Τσίπρα και στη συνέχεια Μητσοτάκη (παράγωγα των ισχυρών μνημονιακών πιέσεων των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων), έμειναν στη μέση λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας, η σημερινή κατάσταση με τα προσδοκώμενα (και εγκεκριμένα) περίπου 60 δισ.€ του ευρωπαϊκού πακέτου (22,5 δισ.€ επιχορηγήσεις+9,5 δισ.€ δάνεια+4 δισ.€ για δαπάνες υγείας που ήδη έχουν εγκριθεί+1,5 δισ.€ από το πρόγραμμα SURE+2,5-3,5 δισ.€ εγγυήσεις δανείων επιχειρήσεων επίσης εγκεκριμένο+19 δισ.€ από το νέο ΕΣΠΑ) δημιουργεί για τη ντόπια ολιγαρχία νέες προϋποθέσεις για «καλύτερες μέρες».      

                                                                  ***

Με τον ίδιο προκλητικό τρόπο επιτέθηκε και ο υπουργός Ανάπτυξης Α.Γεωργιάδης, καταλογίζοντας «ατομικές ευθύνες» στους εργαζόμενους για την καταστροφική πορεία της οικονομίας, κατηγορώντας τους εμμέσως ότι δεν θέλουν να δουλέψουν γιατί παίρνουν άκοπα τα επιδόματα, την ώρα που η κυβέρνηση ψάχνει δήθεν να βρει πόρους για να καλύψει τα ελλείμματα στους κλάδους που χτύπησε η κρίση! «Έχει ανοίξει η εστίαση και ένα από τα πρώτα πράγματα που βλέπουμε είναι ότι δεν μπορούν να βρουν υπαλλήλους τα μαγαζιά για να δουλέψουν. Το ίδιο μας λένε και οι τουριστικές επιχειρήσεις. Εμείς δεν έχουμε πει ότι αιωνίως θα στηρίζουμε τους ανθρώπους για να μην δουλεύουν. Τους στηρίζουμε για να βρουν δουλειά. Μην πάμε από το ένα άκρο στο άλλο (…) Καμία φορά η συνεχόμενη λήψη επιδομάτων μειώνει την ανάγκη για εργασία. Σου λέει κάποιος “παίρνω το επίδομα, παίρνω και κάτι μαύρα και είμαι καλά”». Με δυο λόγια, ο ακροδεξιός υπουργός επαναλαμβάνει τη θέση ορισμένων ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης (Liberation, Spiegel, κ.α.), αλλά και του ίδιου του Μητσοτάκη («Να ανακαλύψουμε και πάλι τις χαμένες αξίες του Έλληνα. Την εργατικότητα, το φιλότιμο και την προκοπή…». Συνέντευξη στο Σκαϊ 24/02/2018),  για τους τεμπέληδες Έλληνες που ζουν με τα επιδόματα. Λες και για την οικονομική και υγειονομική κρίση, την ανεργία ή την αναστολή λειτουργίας των επιχειρήσεων, φταίνε οι εργαζόμενοι, οι οποίοι με το νέο εργασιακό έκτρωμα καλούνται να δουλέψουν μέχρι και 150 ώρες υπερωριών με ελάχιστες αμοιβές, απομακρύνοντας έτσι τη δυνατότητα νέων προσλήψεων. Εξάλλου, η επαναλειτουργία λιανεμπορίου, εστίασης και μέρος του τουρισμού, ήδη μειώνει σημαντικά τους δικαιούχους των επιδομάτων των 532 €, ενώ ένα μεγάλο μέρος (περ. 200.000) θα μείνει άνεργο, λόγω της οριστικής διακοπής λειτουργίας πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.