Η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί τις Δημόσιες Εταιρίες Ύδρευσης και Αποχέτευσης

Η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε τις καταστροφικές συνέπειες που φέρνει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που αντιμετωπίζει τα δημόσια κοινωνικά αγαθά όπως την Υγεία, την Παιδεία, τις Μεταφορές κλπ. ως εμπορεύματα. Ενώ το έγκλημα των Τεμπών εξακολουθεί να συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία και να αναδεικνύει τις βαρύτατες ευθύνες τόσο της ΝΔ όσο και των κομμάτων που κυβέρνησαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και των κατά τόπους ΔΕΥΑ (Δημόσιων Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης). Απέδειξε έτσι περίτρανα πόσο υποκριτικά ήταν τα δάκρυα που έχυνε για τους αδικοχαμένους νέους της σιδηροδρομικής τραγωδίας, αφού αμετανόητα και ανυποχώρητα συνεχίζει την ίδια δεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι αδίστακτη γιατί κατόρθωσε με διάφορα τεχνάσματα να παρακάμψει ακόμα και τους συνταγματικούς περιορισμούς αλλά και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που ορίζουν ρητά πως το νερό είναι αποκλειστικά δημόσιο αγαθό και απαγορεύουν ρητά την ιδιωτικοποίησή του.

Με το νόμο -πλέον- που ψήφισε στις 20 Μαρτίου βαθαίνει η πορεία εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού. Η ΕΥΔΑΠ περνάει στο ΤΑΙΠΕΔ, κληρονομιά της μνημονιακής πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στο υπερταμείο δηλαδή που εκποίησε όλη τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα. Παράλληλα θεσπίζεται μια νέα ρυθμιστική αρχή, η ΡΑΑΕΥ (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων) που αντικαθιστά την υπάρχουσα ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας). Οι αρμοδιότητες της ΡΑΑΕΥ επεκτείνονται στην εκμετάλλευση των «υπηρεσιών ύδατος» και στη «διαχείριση των αστικών αποβλήτων». Ακόμα η νέα Ρυθμιστική Αρχή θα έχει τη δυνατότητα να καθορίζει το ύψος της τιμολογιακής πολιτικής που θα εφαρμόζουν οι ΔΕΥΑ ελέγχοντας την «αποδοτικότητά» τους. Πρόκειται δηλαδή για μια πολιτική πανομοιότυπη με αυτή που εφαρμόζεται ήδη στον τομέα της ενέργειας. Παράλληλα η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ θα φέρει τεράστιες δυσμενείς ανατροπές για τους εργαζόμενους στο χώρο αυτό, αφαιρώντας εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, γενικεύοντας τις κάθε είδους ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χτυπώντας τη σταθερή και μόνιμη δουλειά.

Στην πράξη με τον τρόπο αυτό ανοίγει ο δρόμος για την εμπορευματοποίηση του νερού αλλά και των αποβλήτων, το ξεπούλημα των υποδομών (φράγματα, δίκτυα ύδρευσης, αποχετευτικά έργα κλπ.) που έχουν κατασκευαστεί με τα χρήματα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός και η παράδοσή τους στους ιδιώτες με μοναδικό στόχο την ανεξέλεγκτη κερδοφορία τους. Η ιδιωτικοποίηση του νερού πέρα από την παράδοση ενός ακόμα νευραλγικού τομέα της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μια κούρσα αυξήσεων στα τιμολόγια του νερού αφού το κριτήριο θα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτή ακριβώς την κατάσταση βιώνει ο λαός μας και στα τιμολόγια του ρεύματος που εδώ και σχεδόν ένα χρόνο καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα. Αν μάλιστα αναλογιστούμε πόσο αδίστακτα δρουν οι ιδιωτικές εταιρίες κόβοντας το ρεύμα από τα φτωχά νοικοκυριά που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στους φουσκωμένους λογαριασμούς, τότε μπορούμε να φανταστούμε τι πρόκειται να συμβεί και με το νερό. Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις τραγικές συνέπειες που θα υπάρξουν από την υποβάθμιση της ποιότητας του νερού στην υγεία του λαού. Αν οι ιδιώτες «επενδυτές» δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν τα έργα υποδομής στους σιδηροδρόμους για να ελαχιστοποιήσουν το κόστος και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, οδηγώντας στο θάνατο 57 νέους -στην πλειοψηφία τους- ανθρώπους στα Τέμπη, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο ζοφερές συνέπειες θα έχει η ιδιωτικοποίηση του νερού αλλά και των αποχετευτικών δικτύων για την υγεία των πολιτών.

Άλλωστε η διεθνής εμπειρία από την ιδιωτικοποίηση του νερού είναι αποκαλυπτική. Σε όσες χώρες (Γαλλία, Χιλή, Αργεντινή, Βολιβία κλπ.) προωθήθηκαν τέτοιες πολιτικές, οι συνέπειες για τους λαούς ήταν μόνο αρνητικές. Τα τιμολόγια του νερού εκτινάχθηκαν ενώ η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβαθμίστηκε δραματικά. Αυτό το καθεστώς οδήγησε σε μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις σε μια σειρά από χώρες να επαναφέρουν τις εταιρίες ύδρευσης στον έλεγχο του Δημοσίου και ταυτόχρονα να μειώσουν σημαντικά τους λογαριασμούς του νερού.

Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να έστρωσε το δρόμο για να παραδοθεί το νερό στους ιδιώτες. Αν αυτό όμως θα γίνει πράξη θα εξαρτηθεί από τον ανυποχώρητο αγώνα του λαού ενάντια στην πολιτική του εκποιεί όλα τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, για την ανατροπή συνολικά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων.

περιοδικό Πορεία, τ. 56