κι αν το δρόμο μου χάνω σε τόση μαυρίλα,
αντηχάνε βαθειά στης καρδιάς μου τα φύλλα
της οργής οι μεγάλες βροντές
Πώς φτάσαμε έως εδώ; Να παρακολουθούμε αναστατωμένοι την πορεία προς τον 3ο Παγκόσμιο. Τους νάνους ηγέτες του ιμπεριαλισμού να δηλώνουν ανείπωτα πράγματα. Πάρτε παράδειγμα τον χιλιοδιπλωμένο στις ΗΠΑ, γραμματέα του ΝΑΤΟ, Ρούτε, που δήλωσε πως το ΝΑΤΟ είναι τόσο ισχυρό, «όσο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή η Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα». Με ποια ακριβώς ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα ήθελε να μοιάσει; Με αυτήν που την εδιάλυσαν οι στρατιωτικά κατώτεροι Γότθοι, Βησιγότθοι, Ούννοι, Βάνδαλοι; Και με ποιον Ναπολέοντα θα επιθυμούσε να συγκριθεί, με αυτόν στη νήσο εξορίας της Αγίας Ελένης, στον κόλπο της Γουινέας, 7 χιλιάδες 400 χιλιόμετρα μακρυά από το Παρίσι και 52 χρόνια μετά τη γέννησή του; Ο σύγχρονος Ρωμαίος Κόμμοδος…
Πάρτε και από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, τον πορτοκαλί πλανητάρχη. Ήρθε με φωνές και κακαρίσματα, ανάγγειλε δασμούς, τους πήρε πίσω, καυχήθηκε με αδιατάρακτη αυτοπεποίθηση πως θα κλείσει τους δυο πόλεμους πάνω στη γη και πρόσθεσε τρίτο και έναν εσωτερικό με το λαό του. Από τρελές δηλώσεις ποια να πάρεις και ποια να αφήσεις. Και ας αφήσουμε τον τριπίθαμο Μακρόν και τους «πρόθυμους» της ξεδοντιασμένης Αγγλίας, Στάρμερ, και της κλονιζόμενης Γερμανίας, Μέρτς.
Έχοντας βάλει στο περιθώριο τους λαούς, νοιώθουν ελεύθεροι να αμολάνε ηλιθιότητες όταν «επιχειρηματολογούν» για τις ματωμένες πράξεις τους. Σαν αυτή του πολέμου ενάντια στο Ιράν για «προληπτικούς» λόγους. Κάνεις προληπτικές εξετάσεις για να μην αρρωστήσεις. Προληπτικά παίρνεις νερό μαζί σου στην εκδρομή για να μη διψάσεις το μεσημέρι. ΔΕΝ κάνεις πόλεμο ενάντια σε μια χώρα που δε σου έχει επιτεθεί, σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά. Αυτό δεν είναι πρόληψη, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.
Στον αντίποδα οι λαοί. Ζωή κάτεργο. Μόνη έγνοια το νοίκι και τα παιδιά. Το καθημερινό ψωμί. Οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη νοιώθουν μικροσκοπικοί σαν τα ποντικάκια που τρέχουν δεξιά κι αριστερά και όλους τους φοβούνται. Η ψυχή τους τυραννισμένη από την ανάγκη, τρομοκρατημένη από το φόβο, απρόσωπη και άχρωμη. Η αδικία έχει φωλιάσει για καλά πάνω στη ζωή τους. Κάθε που θα χρειαστούν να βρουν το δίκιο τους -ακόμα και αυτό που τους εξασφαλίζουν οι νόμοι- θα πέσουν στον ημέτερο, στον νταή, αυτόν που έχει μπάρμπα στην Κορώνη. Και αυτό το βιώνουν όχι μόνο στην καθημερινότητά τους, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου οι σιδερόφρακτες χώρες επιτίθενται σε αυτούς με τα λιανοντούφεκα και τις σφεντόνες. Και ο άνθρωπος γίνεται αγρίμι. Του λένε πως θα τον χτυπήσει ο γείτονας και γι’ αυτό προσπαθεί να βιαστεί, να προλάβει να δώσει αυτός πρώτος τη γροθιά.
Και σαν να μη φτάνει η ρατσιστική απαξίωση του ανθρώπου από τους ισχυρούς, υπάρχουν και οι αριστερούτσικοι που του κουνάνε το δάχτυλο. «41 τακατό ψηφίσατε, καλά να πάθετε». «Είναι ώρα να διορθώσετε την ψήφο σας», «Δεν κατεβαίνετε στις διαμαρτυρίες, αναλαμβάνουμε εμείς για εσάς». Αυτόκλητοι ιππότες της πολύχρωμης στρογγυλής τράπεζας και των φασαριόζικων παρεμβάσεων. Χρόνια ολόκληρα, αφού δυσφήμισαν και απαξίωσαν όλες τις αρχές του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος σαν ξύλινες, εφάρμοσαν τις «φρέσκιες» ιδέες τους. Αποτέλεσμα; Παρακολουθούν την ακροδεξιά να αυξάνεται, ως αντισυστημική, και την κοιτάνε όχι αναλογιζόμενοι τις ευθύνες τους, αλλά ρίχνοντας το φταίξιμο στο λαό που δεν… ανταποκρίνεται.
Αν δεν πας κοντά στους ανθρώπους, αν δεν κάνεις τη δουλειά του μυρμηγκιού, αν δεν ξεριζώσεις αργά και ομολογουμένως βασανιστικά, με πολλές απογοητεύσεις στην πορεία, τη θηριώδη προπαγάνδα των δυναστών, που μετατρέπει τον άνθρωπο σε ανθρωπάκι, δε θα υπάρξει μόνιμο και ανατρεπτικό αποτέλεσμα. Και όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν την αφοσίωσή σου στα δίκια τους και σου πουν «Εμένα με έχουν αδικήσει τόσες πολλές φορές που έχω κουραστεί να νοιώθω αδικημένος», τότε θα έρθουν στο πλάι σου και θα παίρνουν μέρος στους αγώνες για τη ζωή με αξιοπρέπεια, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Τάνια Ζωγράφου
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου