Μηχανορραφίες και παραπλανητικά κηρύγματα των εγχώριων λακέδων της Δύσης, ανοίγουν «κερκόπορτες» για Κυπριακό και Αιγαίο

 Εντείνονται οι υπόγειες μεθοδεύσεις που πραγματοποιούνται για το Κυπριακό ενόψει της επανάληψης των συνομιλιών τον Ιούλη. Οι συνομιλίες αποτελούν συνέχεια της αδιέξοδης άτυπης πενταμερούς συνάντησης του περασμένου Μάρτη στη Γενεύη.

Και ενώ η Τουρκία εμμένει στη διχοτομική λύση των δύο κρατών και τη διεθνή αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους της, όπως ξεκαθαρίστηκε εμφατικά και κατά την πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στα κατεχόμενα, οι κυβερνήσεις σε Λευκωσία και Αθήνα ξεπλένουν τον Αττίλα και τις συνεχιζόμενες επεκτατικές τουρκικές αξιώσεις με την κατευναστική γραμμή των ήρεμων νερών και τον εναγκαλισμό του γενοκτονικού φασιστικού καθεστώτος Νετανιάχου. Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν αποτελεί «ολίσθημα» ή «γκάφα» της απεσταλμένης του γγ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Ολγκίν, να αποκαλέσει τον Χριστοδουλίδη «Πρόεδρο της Ελληνικής Κύπρου» και όχι «Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας». Γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει. Η Ολγκίν και οι πραγματικοί εντολείς της σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες στέλνουν μηνύματα σε Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη για νέες παραχωρήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν τον προσεταιρισμό του Ερντογάν στο δυτικό στρατόπεδο.

Αυτό το σκηνικό φουντώνει την αδιαλλαξία του κατοχικού Τατάρ, ο οποίος απορρίπτει προκλητικά την πρόταση για τριμερή προπαρασκευαστική συνάντηση με Χριστοδουλίδη και Ολγκίν χαρακτηρίζοντας τον Χριστοδουλίδη «αναξιόπιστο συνομιλητή».
Στο μεταξύ πολιτικές αναταράξεις προκαλεί η αδρανής και παθητική στάση των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου σχετικά με την απόφαση της ΕΕ να συμπεριλάβει -και ονομαστικά- την Τουρκία σαν επιλέξιμη χώρα στο ευρωπαϊκό εξοπλιστικό πρόγραμμα SAFE (Security Action for Europe – Δράση για την ασφάλεια στην Ευρώπη), που στρέφεται κατά της Ρωσίας. Αθήνα και Λευκωσία μιλούν για ρήτρες και πρόβλεψη βέτο για τη συμμετοχή της Τουρκίας, μόνο και μόνο για να καλύψουν την πλήρη υποταγή τους στις «εταιρικές» επιλογές. Ο Μητσοτάκης σε συνέντευξή του έδωσε την προπαγανδιστική κατεύθυνση. Είπε: «Για να μπορέσει η ΕΕ να συνάψει σχέση με τρίτο κράτος, απαιτείται ομοφωνία. Είναι 30 χρόνια από το casus belli. Πρέπει να ζητήσουμε ευθέως από τους Τούρκους φίλους μας να το βγάλουν από το τραπέζι. Δε γίνεται από τη μία να διεκδικείς να μπεις σε χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ και από την άλλη να απειλείς χώρα της ΕΕ, εάν κάνει πράξη κάτι που δικαιούται. Αυτό θα το πω και στον Ερντογάν, με τον οποίο έχουμε μία καλή σχέση».

Ωστόσο, ο «φίλος Ερντογάν» έχει άλλη άποψη. Τη δείχνει στην πράξη τόσο στην Κύπρο όσο και στο Αιγαίο, που δεν επιτρέπει ούτε την πόντιση ενός καλωδίου ανάμεσα στα νησιά. Όμως και η ομοφωνία γρήγορα αποσύρθηκε. Μπλέχτηκε με το διεθνές εμπορικό δίκαιο, που απαγορεύει τον αποκλεισμό της Τουρκίας χωρίς τεκμηρίωση, τη στιγμή μάλιστα που έχει αναγορευτεί σε στρατηγικό εταίρο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ακόμα και ο Δένδιας ομολογεί ότι ο κανονισμός SAFE θα έπρεπε να ονομαστεί κανονισμός της κερκόπορτας, ενώ ο Σαμαράς μίλησε από τη σκοπιά των ντόπιων εθνικιστικών κύκλων για πρωτοφανή και οδυνηρή διεθνή ανυποληψία και περιθωριοποίηση της Ελλάδας.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

e-prologos.gr