.png)
Οι Σύνοδοι Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη (24-26 Ιούνη) και των G7 στον Καναδά (16-17 Ιούνη), γίνονται σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που έχει τροποποιηθεί σημαντικά. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ, χωρίς τις μεγάλες ζημιές που υπέστησαν οι ευρωπαϊκές χώρες, βγήκαν ενισχυμένες από κάθε άποψη και επεξέτειναν την ιμπεριαλιστική τους κυριαρχία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης με τις οικονομίες τους γονατισμένες από τους δυο πολέμους, βρέθηκαν σε δεύτερη μοίρα και αναγκάστηκαν να θέσουν την ασφάλειά τους, απέναντι στη Σοβιετική Ένωση αρχικά και στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό αργότερα, κάτω από τις φτερούγες των ΗΠΑ και την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.
Έκτοτε σημαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις έχουν επέλθει. Τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίστηκαν νέοι «παίκτες», ανταγωνιστές στην υδρόγειο, με κυρίαρχη την δυναμική είσοδο της Κίνας αλλά και την ανάκαμψη της Ρωσίας, μετά την καπιταλιστική της παλινόρθωση. Οι ανησυχίες κύκλων του ΝΑΤΟ αυξάνονται τελευταία καθώς το Πεκίνο -πέραν όλων των άλλων- αποτελεί τον 4ο εξαγωγέα όπλων σε όλο τον κόσμο, με τα κινέζικα αεροσκάφη J-10C να καταρρίπτουν πρόσφατα τρία Ινδικά Ραφάλ στη διάρκεια της σύντομης κρίσης Πακιστάν-Ινδίας στο Κασμίρ. Ταυτόχρονα, παρά την υποχώρηση του κινήματος, οι λαοί δεν σταμάτησαν να αντιστέκονται και να μάχονται τους επεμβατιστές, με πρωτοπορία τον ηρωικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Αυτά έφεραν σε δύσκολη θέση και σε σχετική υποχώρηση τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που, τώρα με τη νέα διοίκηση Τραμπ, αναζητεί αγωνιωδώς και «Τραμπ-ούκικα» τρόπους για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, επαναπροσδιορίζει την τακτική του και προσανατολίζεται στην αντιμετώπιση αυτού, που με βάση το κυρίαρχο δόγμα του, εκτιμά ως βασικό ανταγωνιστή του, την Κίνα. Έτσι θέλει να μειώσει το «κόστος» της ασφάλειας της Ευρώπης, όπως επίσης και να της «αναθέσει» να αναλάβει αυτή το «κόστος» του πολέμου στην Ουκρανία.
Στα πλαίσια αυτά βρίσκεται εγκλωβισμένη και διασπασμένη η ΕΕ, που εξυπηρετώντας κύρια τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, τάχθηκε στο πλευρό των Ουκρανών φασιστών του Ζελένσκι και οδηγήθηκε σε έναν πόλεμο αυτοχειριασμού, αφού έκλεισε τη στρόφιγγα του φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου, που τροφοδοτούσε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξής της, κύρια της Γερμανίας. Γι’ αυτό το λόγο, για ένα μεγάλο διάστημα η μονοπωλιακή αστική τάξη της Γερμανίας υπό την διοίκηση Μέρκελ προσπάθησε να κρατήσει μια διπλωματική ισορροπία μεταξύ των διαφόρων πλανητικών κέντρων ισχύος.
Έτσι λοιπόν εδώ και καιρό οι ΗΠΑ, μέσω του διορισμένου από αυτές Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μάρκο Ρούτε αλλά και των προηγούμενων, έθετε το ζήτημα της αύξησης του ποσοστού συμμετοχής του ΑΕΠ κάθε χώρας στον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ. Μάλιστα ο Μητσοτάκης, σαν «κολαούζος», «κοκορεύεται» ότι αυτός πρώτος έθεσε το ζήτημα αυτό στην ΕΕ, ζητώντας να υπερβεί τα δεσμά της «σιδηράς» δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Η Σύνοδος Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ που έγινε στις 5 Ιούνη στις Βρυξέλλες, αποφάσισε -πλειοδοτώντας- υπερδιπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών στο 5% (!) του ΑΕΠ, επιβεβαιώνοντας την ένταση της πολεμικής προπαρασκευής, πάνω και στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, απόφαση που αναμένεται να επικυρωθεί και από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Αποκαλυπτική ήταν η δήλωση Ρούτε: «να διασφαλίσουμε ότι οι κοινωνίες μας είναι καλά προετοιμασμένες για καταστάσεις όπου ενδέχεται να ξεσπάσει πόλεμος».
Προκειμένου μάλιστα ο στόχος του 5% να μην μείνει στα χαρτιά, με βάση σχετικό προσχέδιο, τα κράτη-μέλη θα δεσμεύονται σε εθνικά «ετήσια σχέδια» και θα είναι υποχρεωμένα στο τέλος να δίνουν απολογισμό στα κεντρικά της λυκοσυμμαχίας.
Εκτός όμως της αύξησης του ποσοστού, στα θέματα της Συνόδου περιλαμβανόταν και η «ανάγκη ενίσχυσης της αμυντικής βιομηχανίας». Στην κατεύθυνση αυτή του επανεξοπλισμού της Ευρώπης, το «κόμμα του πολέμου» αποφάσισε και τα 800 δισ. ευρώ του ReARM (από τα οποία 100 δισ. αφορά το πρόγραμμα της Γερμανίας), ως την κορωνίδα και την ραχοκοκαλιά της νέας αμυντικής αρχιτεκτονικής της ΕΕ και της στρατηγικής απεξάρτησής της από την Αμερική του Τραμπ και την ταφόπλακα για τα ελάχιστα υπολείμματα του «κοινωνικού κράτους» της.
Μάλιστα η νέα γερμανική κυβέρνηση Μέρτς τροφοδοτεί ένα κλίμα πολεμικού παροξυσμού, μιλώντας για σενάρια ρωσικής «πρόκλησης» σε χώρα του ΝΑΤΟ, με τον επικεφαλής Πολιτικής Προστασίας και Βοήθειας για Καταστροφές (ΒΒΚ), Ρ. Τίζλερ να δηλώνει ότι «χρειάζονται 1 εκατομμύριο καταφύγια» (να διαμορφωθούν κατάλληλα σήραγγες, σταθμοί του μετρό, υπόγειοι χώροι στάθμευσης και υπόγειοι χώροι δημόσιων κτιρίων). Και ενώ οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ – Ρωσίας για «επενδυτικές ευκαιρίες» στην Ουκρανία θα συνεχιστούν στη Μόσχα, η Γερμανία σχεδιάζει την περαιτέρω ενίσχυση του Κιέβου με όπλα μεγάλου βεληνεκούς (TAURUS), που θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους βαθιά μέσα στη Ρωσία, προκαλώντας τις δηλώσεις του προέδρου της ρωσικής Δούμας Βολόντιν, ότι αυτό συνιστά «κήρυξη πολέμου», απειλώντας τη Γερμανία με αντίποινα.
Απέναντι σε αυτές τις ψυχροπολεμικές κινήσεις και τις ανακοινώσεις για «πολεμική ετοιμότητα», έντονες ήταν οι αντιδράσεις Ρωσίας – Κίνας. Με δεδομένη ήδη τη συναίνεση του Λονδίνου στην αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για το ΝΑΤΟ, η ρωσική πρεσβεία στο Λονδίνο ανακοίνωσε ότι «η Ρωσία δεν αποτελεί απειλή για το Ηνωμένο Βασίλειο και τον λαό του», «ούτε σχεδιάζουμε να επιτεθούμε στη Βρετανία». Αντίστοιχα, και η πρεσβεία της Κίνας επέκρινε την «αμυντική αναθεώρηση» της Βρετανίας, λέγοντας ότι η ανακοίνωση Κιρ Στάρμερ «παραποιεί σκόπιμα» την «αμυντική» πολιτική του Πεκίνου για να δικαιολογήσει μια βρετανική στρατιωτική επέκταση.
Την ίδια περίοδο το Κρατικό Συμβούλιο της Κίνας δημοσίευσε τη «Λευκή Βίβλο» για την «Εθνική Ασφάλεια της Κίνας στη νέα εποχή», που απαντώντας στο δόγμα της Ουάσιγκτον, βάζει «φουλ τις μηχανές», στη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και στον στρατιωτικό τομέα.
Φιάσκο η Σύνοδος G7: Οι «εφτά» έμειναν «έξι»
Δραματικό ήταν το φινάλε της Συνόδου των G7, απ’ όπου εσπευσμένα και προσβλητικά προς τους άλλους ηγέτες, αποχώρησε ο Αμερικανός πρόεδρος, αφήνοντάς τους «στα κρύα του λουτρού». Και ενώ οι υπόλοιποι «έξι» είχαν στόχο την αποκλιμάκωση και την αποτροπή νέας σύγκρουσης με τον Αμερικανό πρόεδρο, εκείνος φρόντισε να υπογράψει συμφωνίες με τον συναινετικό Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάμερ (που του μάζεψε τα χαρτιά, όταν του έπεσαν), απέφυγε την «καυτή πατάτα» της Ουκρανίας, αρνήθηκε να εγκρίνει το σχέδιο ανακοίνωσης για τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν και είπε ότι «ήταν μεγάλο λάθος» να φύγει η Ρωσία από το G8 και γιατί οι G7 να μην είναι G8 ή ακόμη και G9, με την συμμετοχή της Ρωσίας και της Κίνας.
Τελικά η Σύνοδος δεν κατάφερε να έχει σημαντικές συμφωνίες για τα φλέγοντα ζητήματα, μετά την πρόωρη αποχώρηση Τραμπ. Ακόμη και για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν εκδόθηκε καμία κοινή δήλωση, αφού η Ουάσιγκτον, εν μέσω των προσπαθειών της να προωθήσει διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, αντιτάχθηκε και έτσι αποχώρησε άπρακτος ο διεθνής ζήτουλας Ζελένσκι. Οι «φιλάνθρωποι» δεν κατάφεραν να ψελλίσουν ούτε λέξη για εκεχειρία στη Γάζα, ενώ για την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, αναγνώρισαν το δικαίωμα του Ισραήλ να «αμύνεται», ότι δεν μπορεί να επιτραπεί στο Ιράν να αποκτήσει πυρηνικό όπλο και κάλεσαν για αποκλιμάκωση.
Η σύνοδος που πραγματοποιήθηκε με φόντο τις σοβαρές αυτές γεωπολιτικές εντάσεις και την αβεβαιότητα στις διεθνείς εμπορικές σχέσεις, ανέδειξε τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν στο Δυτικό στρατόπεδο και επιβεβαίωσε αυτό που είχε πει ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Βανς στο Μόναχο ότι «υπάρχει νέος σερίφης στην πόλη».
Μετά τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με την επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν καθίσταται σαφές ότι η ΝΑΤΟϊκή Συμμαχία θα πρέπει να επενδύσει περισσότερους πόρους και για την ενίσχυση της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, προκειμένου να διασφαλιστεί η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, αυξάνοντας τους κινδύνους για τη χώρα μας και για τους λαούς της περιοχής.
Και ενώ ο Μητσοτάκης γίνεται προπομπός του Τραμπ, μήπως κερδίσει την εύνοιά του, «τα δίνει όλα» σε Αμερικάνους και Ευρωπαίους, αγκαλιάζεται με Νετανιάχου – Ζελένσκι, βαθαίνοντας την εξάρτηση της χώρας, η ηγεσία του Περισσού αυτήν την πολιτική της υποτέλειας την «διάβασε» σαν «προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να πιάσει πόστα και ρόλους στον αμερικανοΝΑΤΟϊκό καταμερισμό επιδιώκοντας γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων».
Έτσι κι αλλιώς οι Σύνοδοι της λυκοσυμμαχίας, των ιμπεριαλιστικών παζαριών και ανταγωνισμών μόνο κακά μαντάτα θα φέρουν για τους λαούς, που -πέρα από τους κινδύνους ευρύτερων πολεμικών αναφλέξεων- θα φορτώσουν στις πλάτες τους και το κόστος αυτών των δυσθεώρητων ποσών για πολεμικούς εξοπλισμούς, που θα τα αποστερήσει από το μισθό και τη σύνταξη, την υγεία, την παιδεία και όλα τα δημόσια αγαθά.
Σταθερά ζητούμενο και επιτακτική ανάγκη είναι η ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα βάλει φρένο στα φιλοπόλεμα σχέδια των ισχυρών του πλανήτη για σφαίρες επιρροής, για κερδοφορία των μονοπωλίων και για την παγκόσμια ηγεμονία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου