Ενόψει της διαβούλευσης για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο και την προσπάθεια της κυβέρνησης να μεταβάλει επί το χείριστον το εργασιακό ωράριο διά νόμου, έχει ανοίξει εκ νέου η συζήτηση για το εργασιακό ωράριο. Τι ισχύει και τι θα ισχύσει στη διευθέτηση του εργασιακού χρόνου;
Από την πλευρά της κυβέρνησης και της εντεταλμένης της δημοσιογραφίας, το υπό κατάθεση νομοσχέδιο «προέρχεται από την αγορά» αλλά ταυτόχρονα «προστατεύει τον εργαζόμενο». Συγκεκριμένα, ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Κώστας Καραγκούνης, προς υπεράσπιση του νομοσχεδίου, ανέφερε ότι δίνεται μία επιπλέον ώρα υπερωρίας, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι εύκολα να παραμένουν στον ίδιο εργοδότη για 13 συνεχόμενες ώρες, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν δεύτερη part-time δουλειά σε άλλον εργοδότη! Μάλιστα, υποστήριξε ότι το υπουργείο προχώρησε στην εν λόγω ρύθμιση μετά από εισήγηση των εργαζομένων (!), τονίζοντας ότι «πρόκειται για ένα νομοσχέδιο το οποίο εκσυγχρονίζει την εργατική νομοθεσία προς όφελος των εργαζομένων μειώνοντας την γραφειοκρατία και παρέχοντας στήριξη στους εργαζόμενους. Επιδίωξή μας είναι η αρμονική συνύπαρξη εργοδοτών και εργαζομένων».
Πρόκειται για άθλιους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για ένα νομοσχέδιο που επιχειρεί να επιβάλει και με τον νόμο τους όρους δουλικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες.
Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα; Τα στοιχεία λένε ότι το 57% των εργαζομένων αναγκάζεται να δουλεύει από 3 έως 6 ώρες πέραν του εβδομαδιαίου ωραρίου, ενώ 5 στους 10 δεν πληρώνονται για αυτό και σε μόλις 4 στους 10 αρκεί ο μισθός για να βγάλουν τον μήνα.
Η εργασία διάρκειας 13 ωρών προέκυψε από την Κοινοτική Οδηγία που μιλούσε για 11 συναπτές ώρες ανάπαυσης μεταξύ δύο περιόδων εργασίας. Έτσι, η ΕΕ υπαγόρευσε στην πράξη ένα εξουθενωτικό ωράριο (8ωρο + 1 ώρα υπερεργασία + 4 ώρες υπερωρία), που είναι στην πραγματικότητα πολύ παραπάνω, καθώς τα διαλείμματα δεν λογίζονται ως χρόνος εργασίας, ούτε η μεταφορά από και προς τον χώρο εργασίας ή ακόμα και ο χρόνος προετοιμασίας (αλλαγή ρούχων κτλ.). Συνεπώς, ο συνολικός ημερήσιος χρόνος που θα αφιερώνει ο εργαζόμενος για εργασία στον εργοδότη του μπορεί εύκολα να ξεπεράσει τις 15-16 ώρες, αφήνοντας μόνο 8-9 ώρες ημερησίως για ξεκούραση! Ο εργαζόμενος θα φεύγει π.χ. από το σπίτι του για δουλειά στις 6πμ. και θα επιστρέφει εκεί 9-10μμ, ίσα -ίσα για να κοιμηθεί! Στην πραγματικότητα με το 13ωρο ο εργαζόμενος χάνει παντελώς τον ελεύθερο χρόνο για τις υπόλοιπες δραστηριότητες της ζωής του.
Μετατρέπεται σε εργαζόμενο με τα χαρακτηριστικά ενός μισθωτού δούλου που όλη την ημερήσια ζωτικότητα και ενεργητικότητά του την έχει στη διάθεση του εργοδότη.
Πολύ σημαντικό είναι, επίσης, ότι με την παράλληλη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και τον συμψηφισμό των περιόδων περισσότερων και λιγότερων ημερήσιων ωρών εργασίας οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώνονται για την εξοντωτική υπερωρία του 13ωρου. Θα εξαντλούνται στην εργασία χωρίς επιπλέον αμοιβή, την οποία θα καρπώνεται ο εργοδότης σε αυξημένο κέρδος.
Επιπλέον με το σύστημα της 13ωρης εργασίας μειώνονται οι εργατικές προσλήψεις, που συχνά-πυκνά και παραπλανητικά διαφημίζει η κυβέρνηση, καθώς με την υπερωριακή υπερεκμετάλλευση του ίδιου αριθμού εργαζομένων η εργοδοσία θα κάνει την αυξημένη δουλειά που θα θέλει και όποτε τη θέλει, χωρίς να προσλάβει επιπλέον εργαζόμενους, όπως θα χρειαζόταν να κάνει αν απασχολούσε τους εργαζόμενους με ημερήσιο κανονικό χρόνο εργασίας (8ωρο). Το κυβερνητικό νομοσχέδιο στοχεύει στην απόσπαση μεγαλύτερης υπεραξίας από τον εργαζόμενο, στη φθηνότερη εργασία, που τελικά προκύπτει από το εργατικό 13ωρο και την ελαστικοποίηση της εργασίας.
Η κυβερνητική προπαγάνδα κρύβει το ότι τέτοιες συνθήκες δουλειάς το μόνο που θα κάνουν θα είναι να αυξήσουν τα εργατικά ατυχήματα και τα πάσης φύσεως προβλήματα υγείας των εργαζομένων: με μαθηματική ακρίβεια θα επιφέρουν τη σωματική και πνευματική εξουθένωση. Επιπλέον θα φέρουν πλήρη απορρύθμιση της προσωπικής και οικογενειακής ζωής των εργαζομένων. Δεν θα μένει χρόνος και ενέργεια ούτε για συνδικαλιστική δράση και περαιτέρω συλλογική διεκδίκηση δικαιωμάτων και συλλογικών συμβάσεων, κάτι που φυσικά το θέλουν, ιδιαίτερα, κυβέρνηση και εργοδότες.
Κρατώντας τις αμοιβές καθηλωμένες, σε επίπεδο που δεν εξασφαλίζει επ’ουδενί μια στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση, κυβέρνηση και εργοδότες εξαναγκάζουν όλο και περισσότερο τους εργαζόμενους να στρέφονται στην υπερωριακή απασχόληση για να αμειφθούν λίγο παραπάνω. Τα ωράρια ξεχειλώνονται, οι υπερωρίες αυξάνουν σε αριθμό, όπως και η δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις νύχτες, κατά τις ανάγκες του εργοδότη. Άλλωστε, τα τελευταία στοιχεία της Eurostat αποκαλύπτουν ότι το 33,9% των Ευρωπαίων σε ηλικία εργασίας εργάζεται τη νύχτα, τα Σαββατοκύριακα ή με ακατάστατα ωράρια, ενώ η Ελλάδα είναι πρώτη στη συστηματική εργασία το Σαββατοκύριακο (32,3%), απέχοντας σημαντικά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (22,4%). Οι εργαζόμενοι υφίστανται μια υπερεκμετάλλευση καθώς πολλές υπερωρίες πλέον δεν πληρώνονται με την ελαστικοποίηση των ωραρίων ή την υπόσχεση ενός μελλοντικού ρεπό!
Και το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τη 13ωρη εργασία και τη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση του ωραρίου επιδιώκει να την κάνει ακόμα μεγαλύτερη και «νόμιμη»!
Είναι σαφές ότι η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να εξωραΐσει την εξουθενωτική εργασιακή πραγματικότητα που επιδιώκει να θεσπίσει με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Είναι ανάγκη ο κόσμος της εργασίας να μην εξαπατηθεί από αυτήν, να την ξεσκεπάσει και να την απορρίψει και να κινητοποιηθεί άμεσα κατά του επερχόμενου νέου κυβερνητικού νομοσχεδίου εργατικής υπερεκμετάλλευσης. Να σταθεί ενάντια στις «οδηγίες» της ΕΕ και του κεφαλαίου, ενάντια στη λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων!
Πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου