Λόγια του αέρα, δηλώσεις κενές περιεχομένου, ακολούθησαν το ταξίδι του Γεραπετρίτη στην Τρίπολη της Λιβύης. Δεν προέκυψε κανένα αποτέλεσμα για το μεταναστευτικό και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών ούτε καν στο διμερές εμπόριο. Η επίσκεψη του Έλληνα υπουργού πραγματοποιήθηκε στη σκιά των καταγγελιών και από τις δύο πλευρές της Λιβύης (Τρίπολη και Βεγγάζη) ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση που αποφάσισε να δημοπρατήσει θαλάσσια οικόπεδα νότια και δυτικά της Κρήτης. Η Λιβύη, της Τρίπολης του Ντμπέιμπα, με ρηματική διακοίνωση που υπέβαλε στον ΟΗΕ στις 20 Ιουνίου 2025 (και οι λεπτομέρειές της ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα), αμφισβητεί ευθέως τη μέση γραμμή που έχει ορίσει η Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Κρήτης. Θεμελιώνει επίσημα τις διεκδικήσεις της στο παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο του 2019. Στην ουσία υιοθετεί τη λογική της Άγκυρας, που υποστηρίζει ότι τα νησιά δεν έχουν καμιά επίδραση στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ. Γι’ αυτό και ο τουρκικός Τύπος πανηγυρίζει μιλώντας για «ιστορικό χτύπημα» και «ιστορική εξέλιξη» αναφορικά με την καταγγελία της δυτικής Λιβύης κατά της Ελλάδας στον ΟΗΕ.
Η επιλογή της Αθήνας να μην αποκαλύψει την ύπαρξη της ρηματικής διακοίνωσης, για πάνω από τρεις εβδομάδες, αποτελεί αμήχανη επικοινωνιακή διαχείριση, λόγω των πυκνών αρνητικών εξελίξεων με επίκεντρο τη Λιβύη, αλλά και σε αναμονή των αντιδράσεων των Exxon Mobil και Chevron, που ελέγχουν τα θαλάσσια τμήματα νότια της Κρήτης. Στο μεταξύ Τουρκία και Λιβύη προχώρησαν σε υπογραφή συμφωνίας (25/6) ανάμεσα στην Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) της Λιβύης και στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ), όπου η πρώτη παραχωρούσε θαλάσσια οικόπεδα προς έρευνα στη δεύτερη. Ακολούθησε και δεύτερη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Άγκυρας – Τρίπολης. Παράλληλα πραγματοποιήθηκε στη Βεγγάζη συνάντηση μεταξύ του Διοικητή των Χερσαίων Δυνάμεων του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) με τον Τούρκο Πρόξενο, προκειμένου να διερευνηθεί μελλοντική στρατιωτική συνεργασία Άγκυρας – Βεγγάζης και άμεση αποκατάσταση τουρκικού προξενείου και στην ανατολική Λιβύη.
Στη λιβυκή διακοίνωση, παρά το γεγονός ότι το κείμενο αναγνωρίζει την ύπαρξη άλυτης διαφοράς μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας, χαρακτηρίζει τις «αμφισβητούμενες» περιοχές ως «λιβυκές θαλάσσιες περιοχές» και καταγγέλλει την Ελλάδα για προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, που πλήττουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης, τα οποία «δεν είναι αποδεκτά». Επίσης, με τους χάρτες, που συνοδεύουν το κείμενο, τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα περιορίζονται στα 6 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης. Η διακοίνωση καταλήγει με την κυβέρνηση της Λιβύης να «επιβεβαιώνει την ακλόνητη δέσμευσή της στον εποικοδομητικό διάλογο και τη διαπραγμάτευση και απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε προσπάθεια επιβολής τετελεσμένου γεγονότος σε περιοχές όπου δεν έχει επιτευχθεί νομική συμφωνία». Στο ίδιο συμπέρασμα παπαγάλισε και ο Γεραπετρίτης κατά την επίσκεψή του στην Τρίπολη λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να λυθούν μέσω διαλόγου».
Διαχρονικά η γραμμή του «διαλόγου» επιδείνωσε την κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο και χαντάκωσε το Κυπριακό. Και τα «ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν εμπόδισαν τη συνεχή επέκταση της Γαλάζιας Πατρίδας σε βάρος της Ελλάδας. Με τη στάση της η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγνωρίζει και νομιμοποιεί στην πράξη τις τουρκολιβυκές διεκδικήσεις. Βάζει στο τραπέζι του διαλόγου τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας παζαρεύοντας και με τη Λιβύη τις αυθαίρετες τουρκικές «ερμηνείες» για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Σε κάθε περίπτωση η λιβυκή διακοίνωση διαψεύδει τις πρόωρες πανηγυρικές εκτιμήσεις στην Αθήνα ότι η Λιβύη «σέβεται» την ελληνική μέση γραμμή, καθώς αποδεικνύεται ότι τη θεωρεί άκυρη. Κουρελόχαρτα αποδείχνονται και τα πρόσφατα ψηφίσματα των Βρυξελλών που καταγγέλλουν το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η αξία τους περιορίζεται για προπαγανδιστική χρήση της κυβέρνησης και εξωραϊσμό των τάχα αλληλέγγυων ιμπεριαλιστών «εταίρων».
Προσφέρει όμως και ευνοϊκό περιβάλλον για να αλωνίζουν απρόσκοπτα οι πετρελαϊκοί κολοσσοί στη Μεσόγειο και να λυμαίνονται τον πλούτο της Μεσογείου παρακάμπτοντας το περιώνυμο διεθνές δίκαιο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της «Chevron» που η ίδια προκάλεσε τη δημοπράτηση των θαλασσίων τμημάτων νότια της Κρήτης την ίδια ώρα που μεθόδευε ανάλογες διαδικασίες και με τη Λιβύη. Τότε κυβέρνηση και αντιπολίτευση πανηγύριζαν ότι έτσι αναγνωρίζεται έμπρακτα η ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή και ενταφιάζεται στο πεδίο το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Το πρακτικό όμως αποτέλεσμα είναι ότι τα γιγαντιαία μονοπώλια αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων (Energean, Chevron, Exxon Mobil) πατώντας πάνω σε εθνικές αντιθέσεις και εντάσεις, που τα ίδια πυροδοτούν, έχουν εξοβελίσει τους ανταγωνιστές τους, Ευρωπαίους και Ασιάτες, από τη Μεσόγειο.
Οι πανηγυρισμοί της ντόπιας ολιγαρχίας για την κατάρρευση των καθεστώτων Καντάφι και Άσαντ τής βγήκαν ξινοί. Ο καθοριστικός ρόλος που διαδραματίζει η Άγκυρα στις εξελίξεις και των δύο χωρών αντέστρεψε τους άλλοτε φιλικούς δεσμούς σε ανταγωνιστικούς. Παράλληλα, είναι στα σκαριά και νέο τουρκοσυριακό μνημόνιο, που θα διευρύνει το όρια της Γαλάζιας Πατρίδας στη Μεσόγειο. Η «ισχυρή» ναυτική Ελλάδα, που ο Μητσοτάκης κομπάζει ότι βρίσκεται στον στενό πυρήνα ΕΕ και ΝΑΤΟ, αδυνατεί να υπερασπιστεί την κυριαρχία της, απέναντι στη διαιρεμένη Λιβύη και τη σπαρασσόμενη Συρία. Προσφέροντας υπηρεσίες στα μονοπώλια και τις γεωπολιτικές τους επιλογές, ελπίζει στην παρέμβαση των πατρώνων του για τη «διασφάλιση» την ελληνικής κυριαρχίας και ακεραιτότητας.
Ο αφοπλισμός του ΡΚΚ «ανοίγει διάπλατα τις πόρτες μιας μεγάλης και ισχυρής Τουρκίας»
Σ’ αυτές τις συνθήκες για νέα σελίδα που άνοιξε στην ιστορία της Τουρκίας έκανε λόγο ο Ερντογάν αναφερόμενος στην έναρξη της διαδικασίας αφοπλισμού του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) με τη συμβολική εκδήλωση καύσης των όπλων στο Βόρειο Ιράκ.
Ο Ερντογάν προανήγγειλε τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής επιτροπής στην Εθνοσυνέλευση για να προωθήσει νομοθετικές ρυθμίσεις, σε συνεργασία με το φιλοκουρδικό κόμμα DEM και τους εθνικιστές και κυβερνητικούς εταίρους του ΜΗΡ (Μπαχτσελί). Θέλοντας να εξωραΐσει το διαχρονικό ρόλο του τουρκικού εθνικισμού στη Μέση Ανατολή και τα νεο-οθωμανικά οράματα των «συνόρων της καρδιάς του», αναφέρθηκε στην κοινή ιστορική πορεία των Τούρκων με τους Κούρδους και τους Άραβες.
«Εμείς, δηλαδή οι Τούρκοι, οι Κούρδοι και οι Άραβες, όταν συμμαχήσαμε, ο άνεμος που προκαλούσαν τα άλογά μας έφερε δροσερές αύρες από τη Θάλασσα της Κίνας μέχρι την Αδριατική. Μην ξεχνάτε, η ορμή των αλόγων μας έφερε ειρήνη στην περιοχή. Οι κλαγγές των σπαθιών έφεραν ειρήνη σε αυτή την περιοχή. Όταν χρειάστηκε, βγάλαμε τα σπαθιά μας από τις θήκες τους και πολεμήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Όταν χρειάστηκε, με τα στιλέτα μας μοιραστήκαμε ένα κομμάτι ψωμί στα τρία. Όταν χρειάστηκε, βάλαμε τα σπαθιά και τα στιλέτα μας στις θήκες τους… Όποτε χωρίσαμε, χάσαμε, ηττηθήκαμε. Όποτε συμμαχήσαμε, τότε χαράξαμε την πορεία της ιστορίας», είπε χαρακτηριστικά ο Ερντογάν.
Ωστόσο, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις πολιτικής ομαλοποίησης και εκδημοκρατισμού ο δρόμος είναι μακρύς. Πρώτο βήμα η αμνήστευση και αποφυλάκιση των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων και πρώτα-πρώτα του Οτσαλάν. Όμως την ίδια ώρα ο Ερντογάν προχωρεί στις συλλήψεις αρκετών αιρετών αξιωματούχων της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων των δημάρχων των Αδάνων, της Αττάλειας και της Αντιγιαμάν, ενώ ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Ιμαμογλου, και ο πρώην επικεφαλής του φιλοκουρδικού Κόμματος Ισότητας των Λαών και Δημοκρατίας (DEM), Ντεμιρτάς, παραμένουν φυλακισμένοι. Παράλληλα με τον σταδιακό αφοπλισμό τους οι Κούρδοι αναμένουν συγκεκριμένες συνταγματικές εγγυήσεις για τα δικαιώματά τους, ενώ το κυβερνητικό στρατόπεδο ποντάρει στη στήριξη του DEM για υποψηφιότητα του Ερντογάν και στις προεδρικές εκλογές του 2028.
Προσπάθειες προσεταιρισμού των Κούρδων από τον Ερντογάν έγιναν και παλιότερα, χωρίς επιτυχία. Ήδη σύγχυση επικρατεί με μια δήλωση, που φέρεται να έχει κάνει ο Μεχμέτ Οτσαλάν, αδελφός του φυλακισμένου, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ενώ το (DEM) έσπευσε να διαψεύσει. Ο Μεχμέτ Οτσαλάν φέρεται να μεταφέρει δήλωση του αδελφού του και ηγέτη του ΡΚΚ ότι οι κουρδικές δυνάμεις της Ροζάβα (η de facto αυτόνομη κουρδική περιοχή της Βόρειας Συρίας), δεν πρόκειται να καταθέσουν τα όπλα τους, όπως αποφάσισε να κάνει το ΡΚΚ.
Στο μεταξύ στην Ελλάδα μετά τη συμπλήρωση 7μήνου από τη θητεία Τραμπ και την πρόσφατη έγκρισή της από το Κογκρέσο ακόμα περιμένουμε την εμφάνιση της πρέσβειρας Γκίλφοϊλ, που προετοιμάζεται να μας προωθήσει τα «θαυμάσια» προϊόντα της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας. Αντίθετα ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, ταυτόχρονα και ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία, Μπάρακ, σαν άλλος Πάιατ (σε ρόλο για τη Μ. Ανατολή, αντί της Ουκρανίας), έχει αναλάβει πλήρη δράση στην περιοχή. Υποστήριξε ότι η στρατιωτική πτέρυγα των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, η ΥΡG, τώρα διαπραγματεύεται τη θέση της στη διακυβέρνηση της Συρίας, με τον «μεταβατικό πρόεδρο» τζιχαντιστή, Τζολάνι. Είπε: «δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα υπάρξει ξεχωριστό κράτος των SDF …ξεχωριστό κράτος Αλαουιτών ή ξεχωριστό κράτος Δρούζων. Υπάρχει (μόνο) η Συρία. Υπάρχει ένα κράτος που αναπτύσσεται».
Κυπριακό: συνομιλίες νομιμοποίησης της διχοτόμησης
Τυπικό «τροχιοδεικτικό» παράδειγμα η διαιρεμένη Κύπρος, που αυτές τις μέρες θυμάται το προδοτικό πραξικόπημα της αμερικανόπνευστης ελληνικής διχτατορίας που άναψε το πράσινο φως της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Συνομιλίες, διαπραγματεύσεις, σχέδια, ιδέες και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης οδηγούν και στην τυπική διχοτόμηση του νησιού. Η διαιρεμένη και εκλιπαρούσα για ξένη προστασία κυπριακή πολιτική ηγεσία μετατρέπεται σταθερά σε ορμητήριο των αμερικανοβρετανικών επιλογών. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αποτελούν ντροπιαστική επιβεβαίωση. Ολόκληρο το νησί έχει μετατραπεί σε στρατιωτική βάση. Στον Βορρά ο τουρκικός στρατός κατοχής και στον «ελεύθερο» Νότο οι Βρετανικές Βάσεις και οι στρατιωτικές διευκολύνσεις σε κάθε λογής δυτικό ιμπεριαλισμό (ΗΠΑ, Γαλλία, ΕΕ και ΝΑΤΟ). Οι ξενόδουλες κυπριακές κυβερνήσεις μέσα από τους πολυδαίδαλους διπλωματικούς διαδρόμους κατάφεραν να εναποθέσουν τις τύχες της Κύπρου στους βασικούς υπεύθυνους για τα δεινά του νησιού.
Τραγική χρονική συγκυρία στην περίοδο της μαύρης επετείου του πραξικοπήματος, η κυπριακή Βουλή με την υποστήριξη ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ και του φασιστικού ΕΛΑΜ, πέρασε αντιλαϊκό νόμο «περί Δημοσίων Συγκεντρώσεων και Παρελάσεων» για να περιορίσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, ενισχύοντας ταυτόχρονα την αυθαιρεσία των δυνάμεων καταστολής. Θέλουν τον λαό απλό ψηφοφόρο τους, έρμαιο της πολιτικής τους. Γι’ αυτό βάζουν κατασταλτικούς φραγμούς ελπίζοντας να εμποδίσουν τη συγκροτημένη λαϊκή δράση.
Αυτές τις μέρες πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, χωρίς αποτέλεσμα, η άτυπη πενταμερής διάσκεψη υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Γκουτιέρες, όπως είχε προγραμματιστεί από την αντίστοιχη τον περασμένο Απρίλη. Στη Διάσκεψη πήραν μέρος οι ηγέτες των δύο πλευρών και εκπρόσωποι των τριών «εγγυητριών δυνάμεων» της Κύπρου (της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας).
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου