Σε αδιέξοδο βρίσκεται η περιβόητη υπόθεση της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Το υποθαλάσσιο καλώδιο πυροδοτεί το ξέσπασμα σοβαρής κρίσης στο «αρραγές εθνικό μέτωπο» Αθήνας και Λευκωσίας. Την ίδια ώρα στον δημόσιο διάλογο ξαναμπαίνουν προβληματισμοί για την «οικονομική βιωσιμότητα» του εγχειρήματος, ενώ στην υπόθεση παρεμβαίνουν και οι Βρυξέλλες ερευνώντας για οικονομικά σκάνδαλα στη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Μεθοδεύουν έτσι την απαξίωση του έργου και προετοιμάζουν το έδαφος να επιρρίψουν τις ευθύνες της ματαίωσής του ο ένας στον άλλον. Αν και είναι απόλυτα καθαρό ότι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει το βάλτωμα του έργου είναι το λεγόμενο γεωπολιτικό ρίσκο, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης αποδίδουν την καθυστέρηση σε τεχνικές εκκρεμότητες.
Ωστόσο, το φάντασμα του γεωπολιτικού ρίσκου επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά από τον Ερντογάν, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που ξεκαθάρισε στην ομιλία του ότι «χωρίς την έγκριση ή τη συμμετοχή της Τουρκίας, κανένα ενεργειακό έργο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο». Ρητορική που υποστηρίζεται και με την παρουσία της πολεμικής της δύναμης και φανερώνει ότι η Άγκυρα επιδιώκει να ρίξει τη σκιά της σ’ ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Η ματαίωση της πόντισης του καλωδίου παγιώνει τη θέση της Τουρκίας στην περιοχή. Νομιμοποιεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο και κατ’ επέκταση τις τουρκικές αιτιάσεις ότι τα νησιά, μικρά ή μεγάλα, δεν έχουν δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ). Η ταπεινωτική εμπειρία της Κάσου, όπου οι τουρκικές φρεγάτες απέτρεψαν ακόμα και τις βυθομετρικές έρευνες του ιταλικού σκάφους και μάλιστα σε περίοδο «ήρεμων νερών», εμπέδωσε στην πράξη τον ενδοτισμό της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα κατάρριψε και το ψευτοεπιχείρημα ότι θα υπάρξει ουσιαστική συνδρομή από το Παρίσι, καθώς η γαλλική Νεξάν έχει αναλάβει την κατασκευή και προμήθεια του καλωδίου. Τότε ο Μακρόν περιορίστηκε σε μια προσχηματική καταγγελία για «το απαράδεκτο γεγονός η Τουρκία να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα χωρών μελών της ΕΕ». Με αυτή τη δήλωση εξαντλήθηκε και η στρατηγική ελληνογαλική αμυντική συνεργασία, που υπογράφηκε με (και για) την αγορά των φρεγατών Μπελαρά.
Και οι Βρυξέλλες πώς διασφαλίζουν την «επένδυσή» τους; Πιέζουν για επιτάχυνση του έργου, για να ανοίξει ο δρόμος της συνεργασίας με την Τουρκία. Η Γερμανία πρωτοστάτησε στην τελευταία ελληνοτουρκική προσέγγιση. Η ΕΕ απαίτησε και επέβαλε πρόστιμα για την εφαρμογή των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδιασμών. Και οι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες δεν περιγράφουν τα σύνορα στο Αιγαίο.
Οι «εταίροι» μάς δείχνουν με κάθε τρόπο τις προθέσεις τους για εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών μέσω της απεμπόλησης των ελληνικών δικαιωμάτων και του συμβιβασμού με τις τουρκικές απαιτήσεις. Οι «σύμμαχοι» και «προστάτες» της Ελλάδας αδιαφορούν για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ενδιαφέρονται για την εμπλοκή τους και την ενίσχυση της επιρροής τους χρησιμοποιώντας τις προβλέψιμες, πρόθυμες κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς της ευρύτερης περιοχής.
«Αν μπορούσα θα έκανα αύριο πρωί αίτηση για να μπει η Κύπρος στο ΝΑΤΟ», επαναλαμβάνει ο Χριστοδουλίδης. Ωστόσο, η ΝΑΤΟλαγνεία της ελληνικής και κυπριακής μεγαλοαστικής τάξης ευθύνεται για επεμβάσεις, πραξικοπήματα και δεινά δεκαετιών σε Κύπρο και Ελλάδα και σήμερα εκκολάπτει ακόμα και ζήτημα υποχωρήσεων της ελληνικής κυριαρχίας.
Ξεκάθαρη ήταν η τοποθέτηση σε συνέντευξη στα «ΝΕΑ» του Γερμανού ΥΠΕΞ, Βάντερπουλ, ενόψει της επικείμενης επίσκεψης (που ακυρώθηκε λόγω της κουστωδίας θαυμαστών του Τραμπ στο Κάιρο). Την ώρα που οι τουρκικές απειλές αναθερμαίνονται και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο αναζωπυρώνονται ισχυρίζεται με θράσος ότι είναι «Αδιανόητη η χρήση των Eurofighter κατά της Ελλάδας» προκειμένου να δικαιολογήσει την πώληση των 40 ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών στην Τουρκία. Προτρέπει στον διάλογο και στη διατήρηση των «ήρεμων νερών»:
«Χρειαζόμαστε επίσης σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι δημόσιες αψιμαχίες δεν βοηθούν κανέναν. Είμαι πεπεισμένος ότι τα ανοιχτά ζητήματα μεταξύ δύο εταίρων του ΝΑΤΟ μπορούν και πρέπει να επιλυθούν με απευθείας διάλογο. Η Ελλάδα μπορεί να βασιστεί στην υποστήριξή μας σε αυτό. Ποτέ δεν ήταν πιο σημαντικό από σήμερα, ως σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, να διατηρήσουμε τη συνοχή και την ενότητα. Το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται σε πορεία εκτόνωσης τα τελευταία χρόνια, δείχνει τη σωστή κατεύθυνση. Ενθαρρύνω και τις δύο πλευρές να συνεχίσουν σε αυτή την πορεία».
Ούτε λέξη συμπαράστασης για την καταπάτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της κατοχής της Κύπρου. Αυτά θεωρούνται «αψιμαχίες» που λύνονται με διάλογο υπό την απειλή του casus belli.
Τέτοια είναι η στάση ολόκληρης της ΕΕ. Στην πρόσφατη σύνοδο στη Δανία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κυρίαρχο θέμα τη λεγόμενη ευρωάμυνα, υιοθετήθηκε σαν γενικό σχέδιο η πρόταση της Επιτροπής για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για δημιουργία «τείχους κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones)» στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης από τη Ρωσία.
Ο Μητσοτάκης αυτοπροβάλλεται σαν πρωτοπόρος για τον αμυντικό ευρωπαϊκό θόλο, παραβλέποντας όμως ότι η ευρωπαϊκή πολεμική μηχανή είναι προσανατολισμένη προς τη Ρωσία και όχι προς την Τουρκία, που για δεκαετίες απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και κατέχει τη μισή Κύπρο.
Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι σε επίσημη πρόσφατη έκθεση οργανισμών της Ε.Ε. νομιμοποιείται το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και αναγνωρίζεται το παράνομο κατοχικό ψευδοκράτος που καταγράφεται σαν «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου». Η όποια ανασκευή της κατάπτυστης έκθεσης επιβεβαιώνει το γενικευμένο απαξιωτικό κλίμα, που επικρατεί στις Βρυξέλλες για την καθ’ ημάς «ισχυρή Ελλάδα».
Σ’ αυτό το «συμμαχικό» κλίμα η Τουρκία κατοχυρώνει επιδεικτικά και ανενόχλητα τη σημαία της στην καρδιά του Αιγαίου με το ερευνητικό «Πίρι Ρέις» να αλωνίζει συνοδευόμενο από τον τουρκικό στόλο με αφορμή της άσκησης «Θαλασσόλυκος 2025».
Η επιτήδεια ουδέτερη Τουρκία αναδεικνύεται σε κεντρικό προμηθευτή πολεμικού υλικού που η Δύση και η Ανατολή επιζητεί τη συνεργασία της. Πρόσφατο παράδειγμα η προμήθεια από το αμερικανοστήριχτο Κόσοβο χιλιάδων τουρκικών επιθετικών drones καμικάζι. Το Βελιγράδι αντέδρασε με την τοποθέτηση του προέδρου της Σερβίας, Βούτσιτς, που κατάγγειλε ότι «Είναι πλέον απολύτως σαφές ότι η Τουρκία δεν θέλει σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια και ότι ονειρεύεται να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία».
Στις συνθήκες αυτές ο Ερντογάν εξοντώνει μαζικά τους πολιτικούς του αντιπάλους με την, κατά τα άλλα «δημοκρατικά» ευαίσθητη, Δύση να παρακολουθεί αμέριμνη. Προ ημερών η Γενική Εισαγγελία της Άγκυρας ζήτησε από το υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας άδεια για την έναρξη έρευνας σε βάρος του δημάρχου της τουρκικής πρωτεύουσας, Γιαβάς, που ανήκει στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για κατηγορίες που αφορούν διαφθορά στον δήμο της Άγκυρας. Μετά τη φυλάκιση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Ιμάμογλου, ο Γιαβάς θεωρείται ο ισχυρότερος υποψήφιος των κεμαλιστών σαν αντίπαλος του Ερντογάν.
Το πογκρόμ των πολιτικών διώξεων συνεχίζεται καθώς με εντολή της Γενικής Εισαγγελίας της Άγκυρας, ασκήθηκαν διώξεις εις βάρος 14 στελεχών του μητροπολιτικού δήμου της Άγκυρας, εκ των οποίων οι πέντε βρίσκονται προφυλακισμένοι. Μετά τη σύλληψη του Ιμάμογλου, (19/3) έχουν συλληφθεί με την κατηγορία της διαφθοράς και καθαιρεθεί από το αξίωμά τους συνολικά 17 δήμαρχοι του CHP σε όλη την Τουρκία, εκ των οποίων οι 11 σε περιφερειακούς δήμους που υπάγονται στον μητροπολιτικό δήμο της Κωνσταντινούπολης.
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου