Ο ψηφισμένος πια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη νόμος συμπληρώνει το παζλ μιας ολοένα εντεινόμενης κατασταλτικής πολιτικής, με τα άλλα κομμάτια να αποτελούν οι χουντονόμοι για τις διαδηλώσεις, το χτύπημα στην απεργία, οι διώξεις συνδικαλιστών εκπαιδευτικών και φοιτητών, οι διαγραφές κ.ο.κ.
Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης να καταστείλει, να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις σε έναν τόπο συμβολικής σημασίας, εκεί όπου πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται όλες οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτές της εαμοελασίτικης αντίστασης, της περιόδου των μνημονίων, των μεγάλων αντιπολεμικών-αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων.
Την ίδια στιγμή είχαμε αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης της Αρχιτεκτονικής στον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου και την οποία ακολούθησαν οι συλλήψεις 15 φοιτητών του συλλόγου, προκλητική εισβολή της ΟΠΚΕ στην Πανεπιστημιούπολη, συγκρότηση πειθαρχικών συμβουλίων στα ιδρύματα όλης της χώρας και διώξεις φοιτητών για πολιτικοσυνδικαλιστική δράση.
Σοβαρό επεισόδιο σε αυτό το κρεσέντο της καταστολής αποτελεί επίσης η βάρβαρη επίθεση από μονάδες των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ με γκλομπ, χημικά ξύλο και κρότου-λάμψης σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές το μεσημέρι της Πέμπτης 23/10, έξω από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας.
«Μνημείο» υποκρισίας, αυταρχισμού και καταστολής
η τροπολογία για το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
Υπερψηφίστηκε στις 22/10 η τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη με 159 ψήφους σε σύνολο 293 βουλευτών. Σύμφωνα με αυτήν, απαγορεύονται «η χρήση ή η κατάληψη του χώρου μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη για οποιονδήποτε σκοπό πέραν της επίσκεψης του μνημείου και της ανάδειξης της σημασίας του, οποιαδήποτε αλλοίωση του χώρου αλλά και η πραγματοποίηση της οποιασδήποτε δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης, συμπεριλαμβανομένων και της αυθόρμητης και της έκτακτης υπαίθριας δημόσιας συνάθροισης». Όσοι μάλιστα, παραβιάζουν τα παραπάνω, «τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή». Επίσης, ως υπεύθυνο για «τη συντήρηση, τη φροντίδα και την ανάδειξη του μνημείου και του χώρου» ορίζεται το υπ. Εθνικής Άμυνας.
Όπως ισχυρίστηκε ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή στις 21/10, «τα μέτρα για την ανάδειξη και την προστασία του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη δεν ήταν μία εύκολη απόφαση, ήταν όμως μία απαραίτητη επιλογή». Ανέλαβε, μάλιστα, προσωπικά την ευθύνη για την τροπολογία αυτή, αφού δεν έκρυψε ότι αποτελεί δική του απόφαση. Με πρωτοβουλία του Μητσοτάκη λοιπόν, η σχετική συζήτηση ξεκινάει σε μία περίοδο όπου η υπόθεση των σκανδάλων, όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, η υπόθεση των Τεμπών με πρόσφατη την απεργία πείνας του Π. Ρούτσι, η αδυσώπητη ακρίβεια που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα παραμένουν πεισματικά στην επικαιρότητα και αποτελούν αγκάθια για την κυβέρνηση της ΝΔ. Με μία λέξη: αποπροσανατολισμός!
Ωστόσο, πέρα από τη φανερή κυβερνητική προσπάθεια να εκτρέψει τη συζήτηση της κοινωνίας από τις «καυτές» αυτές «πατάτες», η εν λόγω τροπολογία μαρτυρά επίσης την αγωνία της ΝΔ για τις διαρροές προς τα δεξιά της. Με αυτόν τον τρόπο, με ακροδεξιάς κοπής ρητορική και περιεχόμενο στην πολιτική ατζέντα, επιχειρείται η ανακοπή των διαρροών αυτών. Άλλωστε, ο ψηφισμένος πια νόμος για τον Άγνωστο Στρατιώτη συμπληρώνει το παζλ μιας ολοένα εντεινόμενης κατασταλτικής πολιτικής, με τα άλλα κομμάτια να αποτελούν οι χουντονόμοι για τις διαδηλώσεις, το χτύπημα στην απεργία, οι διώξεις συνδικαλιστών εκπαιδευτικών και φοιτητών, οι διαγραφές κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαία άλλωστε, η απεύθυνση και οι κορώνες απέναντι στην Ελληνική Λύση: «Λοιπόν, οι ακραίοι υπερπατριώτες, απευθύνομαι στο κόμμα της Ελληνικής Λύσης και στον απόντα κ. Βελόπουλο, να μην θέλετε να προστατεύεται ένας χώρος που είναι ταυτισμένος με την εθνική παράδοση; Γιατί άραγε; Τι θα πείτε στους ψηφοφόρους σας όταν θα υψώσετε πάλι τα λάβαρα, τα εθνικά; Τα σύμβολα; Θα πείτε ότι εμείς δεν στηρίξαμε την τροπολογία για την προστασία του χώρου αυτού;» (Κ. Μητσοτάκης, 21/10, Ομιλία στη Βουλή).
Αν ανατρέξει κανείς και σε άλλα σημεία αυτής της ομιλίας, μάλλον θα ανατριχιάσει από την ιστορική διαστρέβλωση και την υποκρισία. Αξίζει να αναφερθούν ορισμένα από αυτά:
Την ενότητα, άλλωστε, συμβολίζει πριν από όλα αυτό το σημείο της πρωτεύουσας, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, τις στιγμές εκείνες, δηλαδή, που μπροστά στον εχθρό οι Έλληνες στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας στην άκρη τις όποιες επιμέρους ταυτότητες, τις όποιες επιμέρους διαφωνίες. Ενώ μετά τη μάχη, και πάλι μαζί, τιμούν από κοινού τους πρωτεργάτες της νίκης ή αυτούς που έπεσαν και σε αγώνες που γνώριζαν εκ των προτέρων ότι μπορεί να ήταν χαμένοι».
Μιας και η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι μακριά, αναρωτιόμαστε: οι ταγματασφαλίτες στάθηκαν δίπλα στους κομμουνιστές, τους αριστερούς, τους δημοκράτες, το λαό όταν οι τελευταίοι πολεμούσαν το ναζιστικό τέρας; Μετά τη μάχη και την εποποιία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, οι μαχητές του, οι πρωτεργάτες της νίκης απέναντι στον φασίστα κατακτητή, τιμήθηκαν από τους «Έλληνες με τις… άλλες επιμέρους ταυτότητες»; Τιμήθηκαν… Με φυλακές και ξερονήσια.
«Ειδικά, μάλιστα, μπροστά σε ένα μνημείο που τιμά αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Απέναντι σε ένα τέτοιο μνημείο η ενότητα οφείλει να προηγείται της διαμαρτυρίας και ο σεβασμός να προηγείται των κραυγών… Για σκεφτείτε, αν συνέβαινε στην Ακρόπολη αυτό το οποίο συνέβη στον Άγνωστο Στρατιώτη, τι θα λέγατε; Αν πήγαινε κάποιος και έβαφε τα ονόματα των θυμάτων στο Μάτι στα σκαλιά των Προπυλαίων, αυτό θα ήταν βεβήλωση ενός ιερού χώρου, ναι ή όχι;…Επιτέλους, αυτό το οποίο κάνουμε είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό. Γιατί τα μνημεία, ναι, πρέπει να φυλάσσονται και οι ιεροί χώροι πρέπει να μένουν αναλλοίωτοι».
Πέρα από τον αγαπημένο στο Μητσοτάκη συμψηφισμό των νεκρών στο Μάτι με τους νεκρούς των Τεμπών, συμψηφισμός πέρα για πέρα χυδαίος και χλευαστικός για τη μνήμη των θυμάτων αυτών των εγκλημάτων, πόσο σεβασμό αποπνέουν αλήθεια, το τσιμεντάρισμα της Ακρόπολης και οι πασαρέλες του οίκου μόδας Dior πάνω στον ιερό βράχο; Η υποκρισία περισσεύει…
«Στο εξής, σε αυτόν τον ξεχωριστό χώρο δεν θα επιτρέπονται συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις με οποιοδήποτε περιεχόμενο άσχετο με την αποστολή του, ούτε θα γίνονται ανεκτές φθορές στο όνομα οποιασδήποτε διαμαρτυρίας, όσο εύλογα -το τονίζω, όσο εύλογα- και αν ακούγονται τα αιτήματα και ανεξάρτητα από το πόσο δίκιο πιστεύουν κάθε φορά ότι έχουν οι υπερασπιστές αυτών των αιτημάτων…Δεν είναι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη ταμπλό για ανάρτηση αιτημάτων, όσο σεβαστά και αν είναι αυτά».
Κάπου εδώ ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, επιχειρούν να πάρουν τη ρεβάνς απέναντι στον Π. Ρούτσι και το αλληλέγγυο λαϊκό κίνημα μετά τη νίκη του αγώνα του πρώτου και την πολιτική απογύμνωση της ΝΔ. Γεγονός το οποίο πιστοποιείται και από τη χρονική συγκυρία κατάθεσης της τροπολογίας, λίγες μόλις μέρες μετά τη λήξη της απεργίας πείνας. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο πρωθυπουργικός λόγος για «τσαντίρια», στα χνάρια της «τσαντιροκατάστασης» του φαιδρού Πορτοσάλτε, που φάνηκε να πρόλαβε το αφεντικό του, αποδεικνύει πόσο βαθύς είναι ο σεβασμός απέναντι στους νεκρούς των Τεμπών και στους συγγενείς τους…
Κι αν αυτά ειπώθηκαν εντός Βουλής, οι εσωκομματικοί τριγμοί φαίνεται να ανακόπτουν λίγη από την αλαζονεία του Μητσοτάκη. Μόνο συμπαγές δεν φαίνεται να μοιάζει το κόμμα της ΝΔ, με έναν Δένδια που εμφανίζεται μόνο για να ψηφίσει την τροπολογία που αφορά το δικό του υπουργείο και που δηλώνει εξ αποστάσεως ότι «το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουν (σσ το μνημείο) σαν αντικείμενο άσκησης πολιτικής και διχασμού της κοινωνίας», μετά μάλιστα και από τις δηλώσεις υποστήριξης των αιτημάτων του Π. Ρούτσι, αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης. Άλλωστε, είναι γνωστό και όχι και τόσο παρασκηνιακό πλέον το γεγονός ότι ο Ν. Δένδιας αποτελεί έναν σοβαρό υποψήφιο απέναντι στον «φθαρμένο» πια Μητσοτάκη.
Πλάι σε όλα αυτά, ο ελληνικός λαός όλο αυτό το διάστημα παρακολουθεί μια ανούσια διελκυστίνδα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μεταξύ Δένδια και Δούκα. Ο τελευταίος κηρύσσει «ανυπακοές» και δίνει «ραντεβού στα δικαστήρια», επιχειρώντας να παίξει το δικό του ρόλο στην πολιτική σκηνή, λοξοκοιτάζοντας προς τον Τσίπρα. Και μιας περί Τσίπρα ο λόγος, «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ευτελίζει τον Άγνωστο Στρατιώτη, για να παίξει τα γνωστά παιγνίδια με την άκρα Δεξιά και την πατριδοκαπηλία», δηλώνει, ανάμεσα σε άλλα «φιλολαϊκά,» ο σαλτιμπάγκος της πολιτικής, με άλλοτε συγκυβερνήτη του τον Π. Καμμένο…
Λαός και νεολαία για ακόμα μια φορά «οσμίζονται» τη σήψη και την παρακμή του πολιτικού προσωπικού της χώρας… Το τελευταίο προσπαθεί να αποπροσανατολίσει, να καταστείλει, να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις σε έναν τόπο συμβολικής σημασίας, εκεί όπου πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται όλες οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτές της εαμοελασίτικης αντίστασης. Μιλάνε για «αποκατάσταση των αξιών», για «ευταξία που απαντά στην αυθαιρεσία», για «νοικοκυραίους που δεν θέλουν τις συγκεντρώσεις μπροστά από το μνημείο». Αξίζει να σημειωθεί ότι, βάσει των δικών τους δημοσκοπήσεων, το 60% των «νοικοκυραίων» φαίνεται να στέκεται εν τέλει θετικά απέναντι στις διαμαρτυρίες στο σημείο αυτό… Αλλά ανεξαρτήτως δημοσκοπήσεων, ο ελληνικός λαός, που στις αρχές του 2025 με τις κινητοποιήσεις του για τα Τέμπη πλημμύρισε τους δρόμους και τους «ιερούς τόπους» όλης της χώρας, μόνο ως κοροϊδία εκλαμβάνει τα περί ευταξίας… Αυτοί που μιλούν για «αυθαιρεσία» στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους και διώκουν αγωνιζόμενους καθηγητές, φοιτητές, εργαζόμενους είναι οι ίδιοι που καταδικάζουν το λαό στη φτώχεια και που πρεσβεύουν την «τάξη» στις χιονισμένες Αττικές οδούς, στις Θεσσαλίες, στους Έβρους, στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στα Τέμπη.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου