Μπροστά στον εορτασμό των 52 χρόνων από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ συνεχίζει να παραποιεί και να διαστρεβλώνει την ιστορία και το περιεχόμενό του, να το βάζει στο κρεβάτι του Προκρούστη περικόπτοντάς το, να το προσαρμόζει στις νεόκοπες αναλύσεις του και, εντέλει, να κατεδαφίζει την αξία και τη ιστορική του σημασία.
Τόσο στις φετινές ανακοινώσεις, όσο και των τελευταίων χρόνων, είναι εξαφανισμένη κάθε αναφορά στο ρόλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που αποτέλεσε τον βασικό οργανωτή και στυλοβάτη της χούντας. Για την ενεργή ανάμιξη των Αμερικάνων στο πραξικόπημα, δεν υπήρξε καμιά πολιτική φωνή από την Αριστερά που να την αμφισβητεί και να μην την καταδεικνύει. Και πλέον αποτελεί πανθομολογούμενη παραδοχή από πλήθος παραγόντων του ίδιου του αστικού συστήματος, ακόμη και από τον Αμερικανό πρόεδρο Κλίντον, ο οποίος κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα υποχρεώθηκε να εκφράσει δημόσια συγγνώμη για το ρόλο των ΗΠΑ τότε.
Παρόλα αυτά, και από τη στιγμή που η ιστορική πραγματικότητα δεν χωρά στις τωρινές αναλύσεις και αναθεωρήσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ -που θέλουν τον κόσμο να έχει κατακλυστεί από μεγάλες και μικρές ιμπεριαλιστικές χώρες οι οποίες βρίσκονται σε σχέσεις αλληλεξάρτησης στα πλαίσια μιας «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας»- και από τη στιγμή που καμία σχέση ιμπεριαλιστικής εξάρτησης δεν αναγνωρίζει το ΚΚΕ ούτε στον κόσμο ούτε και στη χώρα μας, τότε χωρίς δισταγμό παραποιεί χονδροειδώς την ίδια την ιστορική πραγματικότητα.
Όχι μόνο απαλείφει κάθε τοποθέτηση για το ρόλο των Αμερικανών, αλλά επιχειρηματολογεί κιόλας γι’ αυτό, λέγοντας:
«Το πραξικόπημα δεν έγινε από κάποιον ξένο κατασταλτικό μηχανισμό, όπως συχνά συνέβαινε π.χ. σε χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της Ασίας, με άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ ή άλλων καπιταλιστικών κρατών. ΗΠΑ – ΝΑΤΟ δεν είχαν κάποια κρίση στις σχέσεις τους με την Ελλάδα ώστε να τους χρειαζόταν κυβέρνηση ανδρεικέλων»(Ριζοσπάστης, 27–28/1/24, από ομιλία της Μπέλλου).
«Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε κοινοβουλευτικά προερχόμενες είτε πραξικοπηματικά, δεν ήταν υποχείρια των ΗΠΑ…» (από το ίδιο).
Στον αντίποδα μιας τέτοιας τοποθέτησης, ιστορικό ντοκουμέντο που αντηχεί για την ορθότητα της θέσης του, τότε και σήμερα στέκεται το απόσπασμα από την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου στις 16 Νοέμβρη 1973:
«Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας».
Το ΚΚΕ, με τις νεόκοπες θεωρίες του, εξωραΐζει και αποσιωπά τον ρόλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και, ταυτόχρονα, εξωραΐζει την ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία για τον ξενόδουλο και υποτελή χαρακτήρα της. Για τον πραγματικό της ρόλο, που είναι να εκχωρεί στα ξένα αφεντικά για τη δική της ασφάλεια και προστασία τα εθνικά συμφέροντα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όλη τη χώρα και το λαό.
***
Το ΚΚΕ δεν απαλείφει μόνο το ρόλο των Αμερικανών, αλλά και το φασιστικό χαρακτήρα της δικτατορίας. Στις φετινές ανακοινώσεις για το Πολυτεχνείο, όσο και αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει καμία αναφορά στη φασιστική διακυβέρνηση της χούντας.
«Η 7χρονη δικτατορία υπηρέτησε με τον βούρδουλα τους στόχους της καπιταλιστικής εξουσίας και των διεθνών της συμμάχων, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».
«Ήταν ένα σάπιο και αντιδραστικό καθεστώς».
Αυτές είναι οι φετινές αναφορές στις ανακοινώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τη χούντα, που κάλλιστα θα μπορούσαν να αναφέρονται και στη σημερινή ή σε προηγούμενη διακυβέρνηση της χώρας. Ούτε μια αναφορά στο φασιστικό χαρακτήρα της χούντας.
Λέει και πάλι η Μπέλλου, στέλεχος του ΚΚΕ, σε ομιλία της:
«Λαθεμένη άποψη περί φασιστικής διακυβέρνησης.
Η χούντα δεν στηρίχτηκε σε κάποιο ναζιστικού/φασιστικού τύπου κόμμα· οι ηγέτες της δεν ήταν πολιτικοί που αξιοποίησαν την αναρρίχησή τους μέσω του αστικού κοινοβουλευτισμού, δεν διέθεταν πολιτική οργάνωση, νεολαία κ.λπ.» (Ριζοσπάστης, 9-10/12/23).
Τα συνθήματα «Θάνατος στο φασισμό» και «Δεν περνά ο φασισμός», που ήχησαν στο Πολυτεχνείο και αποτέλεσαν βασική έκφραση όλων των λαϊκών κινητοποιήσεων της περιόδου, απηχώντας την πλατιά καταδίκη της χούντας, και των μαύρων χρόνων του προδικτατορικού και δικτατορικού κράτους, οι δολοφονίες, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, δεν ήταν αρκετά για το σημερινό ΚΚΕ να μιλήσει για φασιστική διακυβέρνηση –καταλήγοντας έτσι σε έναν προκλητικό εξωραϊσμό της ίδιας της χούντας.
Αν συμπυκνώναμε το καθεστώς της 21ης Απριλίου, θα μιλούσαμε για την αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία. Τόσο ο αμερικανόπνευστος όσο και ο φασιστικός χαρακτήρας έχουν εξαφανιστεί από τις σύγχρονες θεωρίες του ΚΚΕ.
Αν συμπυκνώναμε την πολιτική ουσία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, θα μιλούσαμε για το αντιιμπεριαλιστικό, αντιφασιστικό και αντιδικτατορικό του περιεχόμενο. Τόσο με το αντιιμπεριαλιστικό, όσο και με το αντιφασιστικό περιεχόμενο του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ σήμερα έχει ξεμπερδέψει –τα έχει θάψει βαθιά κάτω από τη σκόνη των κούφιων αναλύσεών του.
Όσο για τη δικτατορία και το αντιδικτατορικό περιεχόμενο του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ ούτε σε αυτά χαρίζεται. Επίσης τα παραποιεί και τα διαστρεβλώνει:
«Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη συνιστά απόδειξη ότι η καπιταλιστική εξουσία δεν διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου»(Ριζοσπάστης 18-20/4/25).
Κι έτσι, πολύ απλά, κατά το ΚΚΕ, η καπιταλιστική εξουσία εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, λίγο-πολύ όποτε θέλει: από την αστική δημοκρατία στη δικτατορία και αντίστροφα. Οπότε, δεν άλλαξε και τίποτε από τότε, και ούτε και πρόκειται να αλλάξει, κατά το ΚΚΕ, παρά μόνο με την κατάργηση του καπιταλισμού. Και τότε και τώρα τα ίδια έχουμε, δικτατορία του κεφαλαίου.
«Μετά την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το καπιταλιστικό κράτος με οποιαδήποτε κυβέρνηση συνέχισε να υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να καταστέλλει εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχει σε διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες και να εμπλέκεται σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους.
Και σήμερα ο χαρακτήρας του κράτους παραμένει τελικά ίδιος, καπιταλιστικός και αντιλαϊκός» (στο ίδιο).
Άρα τι είχαμε τι χάσαμε! Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Από τη χούντα στη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, λίγο-πολύ, μια συνέχεια βλέπει το ΚΚΕ. Και το ίδιο εν τέλει το Πολυτεχνείο -θα συμπληρώναμε εμείς, με βάση τα λεγόμενα του ΚΚΕ- δεν ήταν και τίποτε σπουδαίο, αφού δεν ανέτρεψε την καπιταλιστική εξουσία και τη δικτατορία του κεφαλαίου.
Εκεί τοποθετεί το ΚΚΕ τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Μιας και το πραγματικό του πολιτικό περιεχόμενο του πέφτει λίγο, θέλει να το χωρέσει στα πλαίσια του «αντικαπιταλιστικού» αγώνα, σαν μια κινητοποίηση «ταξική» ενάντια στα «αφεντικά». Έτσι που, και στις φετινές του ανακοινώσεις, προβάλλει με μεγάλα γράμματα πως «το Πολυτεχνείο ζει στον αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου».
***
Η αντιιμπεριαλιστική ψυχή του Πολυτεχνείου, το «Έξω οι Αμερικάνοι», η αποκάλυψη των υπαιτίων που κινούν τα νήματα και αυτών που τους παραδίδουν τα νήματα, συνδέει το Πολυτεχνείο με όλα τα μεγάλα γεγονότα του τόπου και με όλους τους μεγάλους αγώνες: με την οικονομική και πολιτική υποδούλωση της χώρας, με τα ξένα δάνεια και τις χρεοκοπίες, με τη Μικρασιατική Καταστροφή, την Κατοχή και τις ξένες επεμβάσεις, το Δεκέμβρη του ’44 και τον Εμφύλιο, τις ναπάλμ στο Γράμμο, τα ξερονήσια και την εκτέλεση του Μπελογιάννη.
Αντηχεί βαθιά στη μεταπολιτευτική ιστορία μέχρι σήμερα: στην τραγωδία και στο ξεπούλημα της Κύπρου, στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, στη μνημονιακή υποδούλωση, στη μετατροπή της χώρας σε «μεντεσέ» των αμερικανικών συμφερόντων, στη συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και στη μετατροπή της Ελλάδας σε αμερικανονατοϊκή βάση και πολεμικό προγεφύρωμα.
Το αντιφασιστικό περιεχόμενο του Πολυτεχνείου απηχεί και συνδέεται με τους πολύχρονους, αιματηρούς αγώνες του λαού μας για τα δημοκρατικά του δικαιώματα και τις πολιτικές του ελευθερίες· με τους σημερινούς αγώνες ενάντια στην άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, με την ένταση του εκφασισμού του κράτους και της καταστολής, με τον αυταρχισμό, με το χτύπημα της απεργίας, των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η πάλη ενάντια στην ξένη εξάρτηση, όπως και η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα, δεν είναι «ξένα σώματα» ούτε περιττή πραμάτεια, όπως τα αντιμετωπίζει το ΚΚΕ. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του πραγματικού ταξικού αγώνα και συνδέονται άρρηκτα με την πάλη για την ανατροπή του αστικού συστήματος. Για την ακρίβεια, χωρίς αυτά, δεν μπορεί να προχωρήσει -και να κερδίσει οριστικά- κανένας αγώνας στη χώρα μας για την απελευθέρωση από την ιμπεριαλιστική υποδούλωση και την καπιταλιστική σκλαβιά, και το Πολυτεχνείο με όλο του το φως και το μεγαλείο, χωρίς τις περικοπές του ΚΚΕ, αποτελεί ατσάλινο κρίκο σε αυτή τη μεγάλη πορεία.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου