Στα μέσα του Σεπτεμβρίου, στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, πραγματοποιήθηκε σύναξη φασιστικών κομμάτων από είκοσι περίπου χώρες, κυρίως της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Μεταξύ αυτών και η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» από τη χώρα μας.
Το συνέδριο δεν έγινε κάτω από τα ραντάρ της κυβέρνησης του Πούτιν· αντίθετα, πραγματοποιήθηκε στο Παλάτι Μαρίνσκι, την έδρα του τοπικού κοινοβουλίου, που ελέγχεται από το κόμμα του Πούτιν, την Ενωμένη Ρωσία. Άλλωστε, ο πρόεδρος του τοπικού κοινοβουλίου, Μπέλσκι, στέλεχος του κόμματος του Πούτιν, ο οποίος πριν λίγους μήνες τιμήθηκε με διάταγμα του Πούτιν, με το Τάγμα της Φιλίας για τις «εξαιρετικές υπηρεσίες του», χαιρέτισε το συνέδριο των φασιστών.
Το ίδιο έκανε και ο Τσεμπέκιν, επίσης βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος.
Κεντρικό ρόλο στη διοργάνωση του συνεδρίου είχαν οι Μαλοφέγεφ και Ντούγκιν, πρόσωπα γνωστά στη Ρωσία και διεθνώς για τις εθνικιστικές και ακροδεξιές τους αντιλήψεις, αλλά και για τη στενή σχέση τους με τον Πούτιν και την εξουσία του.
Την παραμονή του συνεδρίου πραγματοποιήθηκε πομπή στους δρόμους της Πετρούπολης με εθνικιστικά και τσαρικά λάβαρα, όπου ηγήθηκε ο πατριάρχης της Ρωσίας Κύριλλος, επίσης στενός φίλος του Πούτιν, μαζί με άλλες προσωπικότητες που βρίσκονται σε στενή σύνδεση με την κεντρική εξουσία.
Το συνέδριο ξεκίνησε τιμώντας τον δολοφονημένο Αμερικανό ακροδεξιό Τσάρλι Κερκ και παράλληλα εξέφρασε τη συμπαράστασή του στους φυλακισμένους ναζιστές αρχηγούς της Χρυσής Αυγής, που καταδικάστηκαν κάτω από τη λαϊκή απαίτηση για τη δολοφονική τους δράση.
Η σύνδεση του Πούτιν με δυνάμεις της ακροδεξιάς στο εσωτερικό της Ρωσίας, αλλά και διεθνώς, είναι γνωστή. Ωστόσο, η διεξαγωγή ενός συνεδρίου με τις πιο μαύρες δυνάμεις του φασισμού -και με τις ευλογίες του- δείχνει το πραγματικό και αδίστακτο πρόσωπο της ρωσικής πολιτικής. Δείχνει ποια είναι η πραγματική διάσταση του «αντιφασισμού» που πρόβαλε ο Πούτιν για να εισβάλει στην Ουκρανία, τον οποίο επικαλείται μέχρι και σήμερα, καθώς και τον πραγματικό χαρακτήρα του πολέμου από την πλευρά της Ρωσίας.
Δείχνει πως στο τιμόνι της ρωσικής πολιτικής βρίσκονται τα μεγαλοκρατικά της συμφέροντα, που -όταν χρειάζεται- μπορούν να προβάλλουν ακόμη και τον «αντιφασισμό» ή ακόμη και τα σφυροδρέπανα.
Στην ίδια αίθουσα όπου έγινε το συνέδριο των φασιστών, ο ίδιος άνθρωπος, ο Μπέλσκι, εκπρόσωπος του Πούτιν στην Πετρούπολη, που χαιρέτισε το φασιστικό συνέδριο, πριν λίγο καιρό τιμούσε το Χο Τσι Μινχ, τον ιστορικό ηγέτη του Κομμουνιστικού κινήματος του Βιετνάμ, μαζί με εκπροσώπους του ρεβιζιονιστικού κόμματος του Βιετνάμ.
Αυτή είναι η πολιτική του Πούτιν, που δεν έχει ιερό και όσιο, παρά μόνο τα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Είναι, ωστόσο, μια πολιτική που παραπλανά, τόσο στο εσωτερικό τής Ρωσίας όσο και στη χώρα μας, δυνάμεις που -όπως ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του- παίρνουν τα «αντιφασιστικά» φληναφήματα του Πούτιν για πραγματικότητα.
Ο Πούτιν έχει κάθε λόγο να βρίσκεται όχι στη μεριά του αντιφασισμού, αλλά στην αντίθετη. Έχει κάθε λόγο να στηρίζει, ιδιαίτερα στην Ευρώπη -όπου το κυρίαρχο αφήγημα του αντιρωσισμού κλονίζεται μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης- τις δυνάμεις της ακροδεξιάς που εμφανίζονται ως «εναλλακτικός πόλος», ζητώντας μια νέα φιλικότερη διαπραγμάτευση με τη Ρωσία.
Παράλληλα, επικοινωνεί ιδεολογικά με δυνάμεις της ακροδεξιάς και του φασισμού πάνω σε κοινούς άξονες: της θρησκείας και της χριστιανοσύνης, της αντιπαγκοσμιοποίησης και του εθνικισμού, της στρατοκρατικής ιδεολογίας και του αντικομμουνισμού -άξονες που αναδείχτηκαν κεντρικά στο συνέδριο των φασιστών στην Πετρούπολη.
Ο Πούτιν δεν αποτελεί μέρος του αντιφασιστικού αγώνα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά το αντίθετο. Όπως δεν αποτελεί και μέρος του αγώνα των λαών για την αποτίναξη από τον ιμπεριαλιστικό ζυγό της Δύσης, όπως κάποιοι στη χώρα μας νομίζουν.
Αυτό υπογραμμίζει και η στάση της Ρωσίας στον παλαιστινιακό αγώνα. Πέρα από κάποιες γενικόλογες και ανώδυνες για το Ισραήλ πολιτικές τοποθετήσεις, η Ρωσία διατήρησε κανονικά όλες τις εμπορικές της σχέσεις με το Ισραήλ και δεν προσέφερε καμία ουσιαστική στήριξη στον αγώνα της Παλαιστίνης.
Απέναντι στο σχέδιο Τραμπ, που επιδιώκει να υποτάξει την αντίσταση των Παλαιστινίων, η Ρωσία έσπευσε να το χαιρετίσει, θέτοντας μπροστά τις γενικότερες επιδιώξεις της στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για την προώθηση των συμφερόντων της. Το ίδιο έπραξε και η Κίνα, αγνοώντας και παραμερίζοντας τα δίκαια αιτήματα του μαρτυρικού λαού της Παλαιστίνης.
Ο αντιιμπεριαλιστικός και ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να στηριχτεί κυρίως στην πάλη των ίδιων των λαών και όχι στις πλάτες δυνάμεων που διεκδικούν ένα νέο μοίρασμα του κόσμου για τα δικά τους μεγαλοκρατικά καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου