Στη χώρα μας ο θεσμός των «φιλάνθρωπων» πλούσιων καπιταλιστών – εφοπλιστών ακμάζει μέχρι τις μέρες μας, με τη μορφή χορηγιών από τα ιδρύματα Νιάρχου, Λάτση, Ωνάση, του Λαμπράκη και τις «ευεργεσίες» κάθε είδους. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια αλλά και παλαιότερα, τα κυρίαρχα ΜΜΕ διακηρύσσουν ότι «η ελληνική ναυτιλία έδειξε -για ακόμη μία φορά- το κοινωνικό της πρόσωπο με τις ευεργεσίες για την υγεία, την εκπαίδευση, την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας από τα ιδρύματα αλλά και τους επιχειρηματίες της θάλασσας να είναι αναρίθμητες». Γι’ αυτό θα ασχοληθούμε με αυτές και θα αποκαλύψουμε το κάλπικο περιεχόμενο και τους στόχους μιας τέτοιας πρακτικής και προπαγάνδας. Οι αναφορές αυτές δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές, αφού είναι δομημένες σε πνεύμα δουλικής ευγνωμοσύνης προς τους «ευεργέτες», ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, χωρίς τους οποίους «θα ζούσαμε στη φτώχεια και χωρίς καμία κοινωνική παροχή». Αυτό που λένε συνήθως: «πώς θα ζούσατε εσείς οι φτωχοί… αν δεν υπήρχαμε εμείς οι πλούσιοι για να σας ελεούμε;»! Είναι απολύτως φανερό ότι οι «ευεργεσίες» αφορούν άμεσα την κυρίαρχη τάξη και απλά συμπλήρωναν την πολλές φορές αναιμική κρατική κοινωνική πρόνοια. Πάντα βέβαια με τελικό αποτέλεσμα τη στήριξη της μεγαλοαστικής τάξης αμβλύνοντας(;) την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών.
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι παλαιότερα βαθύπλουτοι Έλληνες της «διασποράς» οι οποίοι, μέσα από αγροτοκτηματικές, τραπεζιτικές, εμπορικές «μπίζνες» στυγνής εκμετάλλευσης του λαϊκού ιδρώτα, πραγματοποίησαν μεγάλα κέρδη και η «ευεργεσία» τους δεν απευθύνθηκε σε εκείνους από τους οποίους απομύζησαν τον ιδρώτα τους και έφτιαξαν τα κεφάλαιά τους. Οι «ευεργεσίες» έγιναν στην «πατρίδα» ως συγχωροχάρτι και δικαιολογία για την αδικία που έσπειραν στους τόπους δράσης τους. Έτσι και σήμερα, οι σύγχρονοι Μαικήνες εφοπλιστές προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα της «δωρεάς» σε μια εποχή γενικευμένης καχυποψίας και έντονου ανταγωνισμού συμφερόντων. Τα «ευεργετήματά» τους -που είναι αλήθεια ότι πλέον πραγματοποιούνται διά μέσου της επιχειρηματικής τους διαδρομής και αξιοποιούνται από τα τμήματα δημοσίων σχέσεων των ομίλων τους- θεωρούνται ως στοιχεία της επιχειρηματικής τους στρατηγικής. Το ληστρικό εφοπλιστικό κεφάλαιο προσπαθεί να δείξει ανθρώπινο πρόσωπο. Να δείξει ότι συμπονάει το λαό για τη φτώχεια, την ακρίβεια, για τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία. Με το αζημίωτο βέβαια σε σχέση με τις πολλές-πολλές φοροαπαλλαγές και το «καλό όνομα στην κοινωνία». Κάποτε για να δοθεί το όνομα των λεγόμενων εθνικών Ευεργετών σε λεωφόρους και ιδρύματα περίμεναν το θάνατό τους. Οι σύγχρονοι χορηγοί μεγαλοκαπιταλιστές δεν έχουν την ίδια υπομονή. Και ακόμη περισσότερο, διεκδικούν είτε έμμεσα είτε άμεσα πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Ας έρθουμε τώρα στη δράση τους και στα πραγματικά δεδομένα. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι «μάνα» στο να σπάει αποκλεισμούς και να εκμεταλλεύεται εμπόλεμες ζώνες και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αμέσως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και με την υποδούλωση της χώρας στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, είχαμε τη σκανδαλώδη εγγύηση του ελληνικού κράτους για την απόκτηση 100 αμερικάνικων φορτηγών πλοίων «Λίμπερτυ» από τους εφοπλιστές με αποτέλεσμα να απογειωθούν τα κέρδη των Ελλήνων εφοπλιστών στην πρώτη μόλις 5ετία μετά την λήξη του πολέμου. Διακρίθηκαν στο σπάσιμο του εγγλέζικου εμπάργκο στην Ροδεσία και στο σπάσιμο του αποκλεισμού της Κούβας (είδαμε τι κάνει το πάθος για το κέρδος).
Αποδείξεις και ονόματα καταγράφονται για το πάρτι των Ελλήνων εφοπλιστών με την υλική υποστήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων του εγκληματικού Ισραήλ στη γενοκτονία στη Γάζα ή στο σπάσιμο του εμπάργκο κατά της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας με τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου. Και όλα αυτά με την αμέριστη συμπαράσταση της κυβέρνησης.
Οι κυβερνήσεις μερίμνησαν για το πλήθος των φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 των εφοπλιστών αφεντικών και των ναυτικών εταιριών τους. Αυτές νομιμοποίησαν το πλιάτσικο στα ναυτασφαλιστικά ταμεία με γνωστά δανεικά και αγύριστα θαλασσοδάνεια. Αυτές τσάκισαν με νομικά εκτρώματα το ναυτικό επάγγελμα μειώνοντας τους μισθούς, περιορίζοντας τον αναγκαίο αριθμό ελληνικών πληρωμάτων, αδιαφορώντας για την ένταση της ανεργίας. Δεν ξεχνάμε τα ναυτικά εγκλήματα, όταν ασύδοτα οι εφοπλιστικοί όμιλοι -χρόνια τώρα- μειώνουν τις οργανικές συνθέσεις των πληρωμάτων, δημιουργώντας τεράστιους κινδύνους για τους επιβάτες, αλλά και για τους ίδιους τους ναυτεργάτες να ταξιδεύουν με τα «σαπάκια» στις θάλασσες χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Την ίδια στιγμή τα κόμιστρα ακριβοπληρώνονται και εκτοξεύονται συνεχώς.
Είναι δε τόσο αδίστακτοι και κερδοσκόποι, που αναζητούν -και βρίσκουν βέβαια- άλλες φορολογικές και ασφαλιστικές «πατρίδες», εκμεταλλευόμενοι ακόμη περισσότερο τους εργαζομένους. Οι εφοπλιστές «πατριώτες» ή «απάτριδες» πλοιοκτήτες, που μπορούν εύκολα να μεταφερθούν σε άλλα κράτη για να αποφύγουν τους εθνικούς νόμους, έχουν μόνο το 10% των πλοίων τους υπό ελληνική σημαία (ο ελληνικός στόλος είναι νηολογημένος σε περίπου 32 σημαίες).
Πολλοί από αυτούς είναι «μπαταξήδες», ενώ ένας πέτυχε κούρεμα 110 εκατ. ευρώ σε κόκκινο δάνειο.
Και όταν ο ελληνικός λαός στέναζε κάτω από τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική και με υπόδειξη των Γερμανών ιμπεριαλιστών και της ΕΕ ζητήθηκε το 2013 να πληρώσουν και οι εφοπλιστές «το κατιτίς τους» και υπήρξε σχετική διάταξη του υπουργείου Οικονομικών, σήκωσαν «μπαϊράκι». Η απόφαση αυτή ανετράπη το 2014 από το ίδιο το υπουργείο. Ο λόγος ήταν για 400 εκατομμύρια ευρώ που θα πλήρωναν συνολικά σε μια τριετία πάνω από 5.000 πλοία, δηλαδή για κάτι παραπάνω από 25.000 ευρώ ετησίως (κατά μέσο όρο) για κάθε πλοίο, το οποίο εκείνη την περίοδο έκανε ετήσιο τζίρο πάνω από 1,7 εκατομμύρια (στη χειρότερη περίπτωση).
Σήμερα ο ελληνόκτητος στόλος έφτασε 5.700 πλοία, ενώ διατηρεί υψηλό ποσοστό, της τάξεως του 20%, στην παγκόσμια χωρητικότητα. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση τα παραπάνω μεταφράζονται σε πρωτοκαθεδρία στον τομέα της ναυτιλίας, με το 61% της ευρωπαϊκής χωρητικότητας να αντιστοιχεί στους Έλληνες εφοπλιστές. Στο διά ταύτα ο κύκλος εργασιών από αυτή τη διεθνή δραστηριότητα εκτιμάται πως κυμαίνεται ετησίως μεταξύ 40-50 δισ. δολάρια, δίνοντας φυσικά τα ανάλογα τεράστια κέρδη. Αξίζει να σημειωθεί επίσης πως πάνω από 20 εταιρείες είναι εισηγμένες σε ξένα χρηματιστήρια και με τη συνολική κεφαλαιοποίησή τους να υπερβαίνει τα 9 δισ. δολάρια. Η κερδοφορία των Ελλήνων εφοπλιστών άλλωστε εκφράζεται και στις παραγγελίες για τη ναυπήγηση νέων πλοίων, που είναι συνολικά για την τελευταία 10ετία πάνω από τα 100 δισ. δολάρια. Σε ό,τι αφορά τη φορολογία, το 2015 τα έσοδα από τη φορολόγηση των Ελλήνων εφοπλιστών ήταν 31 εκατ. ευρώ και των Ελλήνων ναυτικών 55,8 εκατ. ευρώ! Το 2019, η κυβέρνηση Τσίπρα μας είπε ότι οι εφοπλιστές θα πληρώνουν ετησίως 75 εκατ. ευρώ. Το 2022 η γενική συνέλευση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία να εγκρίνει την υπογραφή του νέου Συνυποσχετικού με το σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα, μας υποσχέθηκαν ότι η ετήσια -εθελοντική πάντα- φορολόγηση των εφοπλιστών από τα 40 εκατ. ευρώ (τόσα έδιναν, αν έδιναν) θα διαμορφωνόταν στα 60 εκατ. ευρώ! Για το 2024 και 2025 η οικειοθελής… φορολόγηση συνεχίζεται με το ίδιο ποσό(;). Ας αναρωτηθούμε σε τι ποσοστό σε σχέση με όλα τα παραπάνω στοιχεία αντιστοιχούν οι «δωρεές» τους.
Την «καλή» εικόνα τους δεν είναι δυνατόν(!) να την…. «αμαυρώσει» καμιά είδηση σχετικά με τις αυστηρά(!) επιχειρηματικές δραστηριότητες των «ευεργετών-χορηγών». Ποια ΜΜΕ θα μιλήσουν κόντρα στα αφεντικά τους. Έτσι, ποιος θα θυμάται γιατί ο τάδε βρίσκεται στα δικαστήρια με το Δημόσιο, γιατί ο δείνα καταστρέφει τη θάλασσα και γενικότερα το περιβάλλον, πόσους ναυτεργάτες απέλυσε ο άλλος και πόσοι πολίτες και ναυτικοί θαλασσοπνίγηκαν λόγω της εφοπλιστικής απληστίας;
Η παρουσίαση των παραπάνω στοιχείων για το «αποτύπωμα» της ελληνικής ναυτιλίας συνοδεύεται και από τη μεγάλη «κοινωνική ευθύνη» που επιδεικνύουν οι μέτοχοί της, όμως η πραγματικότητα -που έχει πια αποδειχθεί- δεν κρύβεται: Οι περιουσίες και τα κέρδη των εφοπλιστών όπως και όλων των καπιταλιστών είναι αποτέλεσμα της σκληρής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, στη συγκεκριμένη περίπτωση των ναυτεργατών, μαζί με την προκλητική φοροασυλία και τα αμέτρητα προνόμια. Όσο κι αν το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του θα επιδιώκουν την «κοινωνική ειρήνη», ρίχνοντας με τις χορηγίες τους στάχτη στα μάτια του κόσμου, οι ναυτεργάτες με τους αγώνες τους θα μας υπενθυμίζουν πάντα το δρόμο για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου