Κρατώντας το μαστίγιο και το καρότο, οι επισκέψεις των δύο κορυφαίων παραγόντων του ιμπεριαλισμού, πριν δύο εβδομάδες, του Ζ.Κ.Γιούνκερ, προέδρου της Κομισιόν και του Α.Γκουρία, γ.γ. του ΟΟΣΑ, έδωσαν το τελικό στίγμα της μεταμνημονιακής εποχής. Οι έπαινοι για τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστερά» ήταν πραγματικοί, όπως πραγματικές ήταν και οι απειλές για τη μη συμμόρφωση ως προς τις επινοούμενες καθημερινά, ανεξάντλητες «μεταρρυθμίσεις» ή την αθέτηση των συμφωνημένων που θα ελέγχονται ανά τρίμηνο από την «ενισχυμένη εποπτεία». Με λίγα λόγια, ανεξάντλητες και αδιάλειπτες «μεταρρυθμίσεις», που από τη μία θα απομυζούν και τα τελευταία υπολείμματα του λαϊκού εισοδήματος και των εργασιακών κατακτήσεων και από την άλλη παρέχουν απλόχερα «διευκολύνσεις» και φοροαπαλλαγές στο ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο για την προσέλκυση «επενδύσεων». Με αυτό το «εργαλείο» της συνεχούς όσο και δεσμοφύλακτης «ενισχυμένης εποπτείας», των επόμενων δεκαετιών, έρχεται να μονταριστεί το «εθνικό αναπτυξιακό (ή ολιστικό) σχέδιο», που ναι μεν ευαγγελίζεται η συγκυβέρνηση, αλλά το διακωμωδούν τα ξένα κέντρα, τα οποία προφανώς και θα έχουν την τελευταία λέξη, αν όχι την τελική συγγραφή του.
Από την πλευρά της, η ντόπια ολιγαρχία (ΣΕΒ) απαιτεί την αποκατάσταση της «χασούρας» ύψους 100 δις €, που προκάλεσε η μακροχρόνια κρίση και ύφεση (sic), διεκδικώντας παράλληλα τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και την ενίσχυση του «επενδυτικού κλίματος». Είναι γεγονός πως όλα τα αστικά κόμματα στηρίζουν και επαυξάνουν τις κυβερνητικές επιλογές, αγκιστρωμένα στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ, αγνοώντας επιδεικτικά τις βασικές ανάγκες της λαϊκής επιβίωσης. Όλα τους έχουν προσυπογράψει Συνθήκες, Σύμφωνα και Αποφάσεις, που αλυσοδένουν το λαό και τα οποία κινούνται τελικά τόσο στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης, όσο και σε ευρείες παροχές στο ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια της οκτάχρονης – και όχι μόνο – μνημονιακής λαίλαπας.
★★★
Οι επισκέψεις των Γιούνκερ και Γκουρία αποτέλεσαν τους προπομπούς των δύο αντίστοιχων πρόσφατων Εκθέσεων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ. Οι δύο Εκθέσεις αλληλοσυμπληρώνονται με ομαδικά πυρά κατά του εχθρού-λαού. Και οι δύο υπεραμύνονται της «υπεραπόδοσης» της ελληνικής οικονομίας, που βέβαια βασίζεται στα ματωμένα πλεονάσματα της φοροληστείας, των κοινωνικών περικοπών και της λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας (ήδη 150.000 ακίνητα έχουν καταλήξει στα χέρια του δημοσίου από αποποιήσεις κληρονομιών) και καταλήγουν στη συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων» με συγκεκριμένα μέτρα όπως:
-- Κινδυνολογώντας για την «επάρκεια των συντάξεων» η Κομισιόν ζητά την άμεση εφαρμογή της «μεταρρύθμισης» του Ασφαλιστικού του 2016, συνοδευόμενη με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά 4 έτη μέχρι το 2030.
-- Προτείνεται η «ευελιξία» των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο, χωρίς αυτόματη επέκταση, ανάλογα με το είδος και μέγεθος της επιχείρησης. Παράλληλα, προτείνεται ο «υποκατώτερος» μισθός να συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία.
-- Θέτοντας το εξωπραγματικό ποσοστό του 90% της «εισπραξιμότητας» των φόρων (από 42,3% που είναι σήμερα), επαναλαμβάνεται η ήδη προνομοθετημένη μείωση του αφορολόγητου ορίου σε μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, κλπ., ώστε να εξυπηρετηθεί ο στόχος του 3,5% του ΑΕΠ στα «πρωτογενή πλεονάσματα» και παράλληλα κατάργηση των όποιων ελαφρύνσεων και απαλλαγών εξακολουθούν να υπάρχουν σε ΕΝΦΙΑ (συν την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών), σε αναπηρίες πάνω από 67%, σε επιδόματα ανεργίας, σε ΦΠΑ νησιών, κ.α. Επιπλέον ο ΟΟΣΑ προτείνει αυξήσεις ΦΠΑ σε ταχυδρομεία, καζίνο, γραφεία στοιχημάτων, ξενοδοχεία κ.ά., αυξήσεις φόρων στα καύσιμα, ένταση στις κατασχέσεις – πλειστηριασμούς, εισαγωγή της ηλεκτρονικής τιμολόγησης, ανατροπές στα Προγράμματα Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, με βάση τη μελέτη που έγινε από την Παγκόσμια Τράπεζα το 2016 για εξορθολογισμό των κοινωνικών δαπανών, σταδιακή κατάργηση των μέτρων υποστήριξης ορυκτών καυσίμων ώστε να στραφεί η παραγωγή σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ένταση των ιδιωτικοποιήσεων, κ.α.
-- Αναγνωρίζοντας ότι η λαϊκή αφαίμαξη έχει επιφέρει σοβαρές βελτιώσεις στο «επιχειρηματικό περιβάλλον» και στην «ανταγωνιστικότητα» και οι δύο Εκθέσεις συνδέουν το κεντρικό ζήτημα της μείωσης του χρέους του Δημοσίου με τη συνεχή ροή των «μεταρρυθμίσεων», με την αύξηση του ΑΕΠ, με την επίτευξη μεγάλων, «πρωτογενών πλεονασμάτων», κλπ. Για την Κομισιόν και τον ΟΟΣΑ η «αναδιάρθρωση» του χρέους συνδέεται κυρίως –σε βάθος χρόνου- με τον καθορισμό χαμηλών και σταθερών επιτοκίων κυρίως στα δάνεια του EFSF και ESM και όχι με ένα δραστικό «κούρεμα» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση και απαιτεί το ΔΝΤ, προκειμένου να πιέσει τη Γερμανία.
-- Σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, ο ΟΟΣΑ προτείνει «επαρκώς ευέλικτες» κλαδικές διαπραγματεύσεις για συλλογικές συμβάσεις με μισθούς που θα καλύπτουν τις ευρείες συνθήκες εργασίας και χωρίς αυτόματες επεκτάσεις. Με δυο λόγια επιδιώκει την κατάργηση της «αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης» (αν δηλαδή η σύμβαση με τους καλύτερους όρους για έναν εργαζόμενο θα υπερισχύει έναντι όλων των άλλων), ώστε να μην πληγεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Για τους μισθούς, ο ιμπεριαλιστικός Οργανισμός προτείνει τη δημιουργία «επιτροπής εμπειρογνωμόνων» με συμμετοχή και των «κοινωνικών εταίρων» (εργοδότες, ΓΣΕΕ), που θα «προτείνουν» (sic) τις μισθολογικές προσαρμογές στους κατώτατους μισθούς», ενώ ο ευρηματικός όρος του «υποκατώτερου» θα συνεχίσει να υπάρχει, συνδεδεμένος όμως με την «εμπειρία» του εργαζόμενου και όχι με την ηλικία, όπως ισχύει σήμερα.
Το σκεπτικό των δύο Εκθέσεων είναι ότι, αν η αύξηση του κατώτατου μισθού επιβληθεί διά νόμου για προεκλογικούς λόγους, θα καταποντιστεί η ανταγωνιστικότητα, θα αυξηθεί η ανεργία, θα υπονομευτούν οι προοπτικές ανάπτυξης και οι εξαγωγές και η Ελλάδα θα διώξει μακριά τις αναγκαίες ξένες επενδύσεις! Στην ίδια ρότα κινείται και η επιστολή του προέδρου του Eurogroup, Μ.Σεντένο, στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Πρόθεση του ΔΝΤ, της Γερμανίας και τουλάχιστον 10 ακόμη κρατών-μελών είναι να συνδέσουν την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων που θα παραμείνουν εκκρεμή, με την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 11,7 δις €, αλλά και με το «εργαλείο» της «ενισχυμένης εποπτείας». Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι το καθεστώς «ενισχυμένης εποπτείας» και το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» που βαυκαλίζεται ο Τσίπρας, είναι έννοιες αλληλοαναιρούμενες.
★★★
Για το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, για την πραγματική Αριστερά, μπαίνει άμεσο καθήκον να αναδείξει σε όλο το προοδευτικό φάσμα την ήδη ανάγλυφη σχέση εξάρτησης της Ελλάδας από τον ιμπεριαλισμό και να μπει μπροστά με στόχο να εμπνεύσει, να οργανώσει και να κατευθύνει τις λαϊκές δυνάμεις σε αυτή την περίοδο της ταξικής αντιπαράθεσης που αναπαράγει η συνεχιζόμενη πολιτική των Μνημονίων.
Στις επερχόμενες εξελίξεις που αφορούν στη μεταμνημονιακή περίοδο με στόχο τη διασφάλιση ακόμα φθηνότερης εργατικής δύναμης, την επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων», το ξεπούλημα της περιουσίας του δημοσίου στους ξένους μονοπωλιακούς ομίλους, κλπ., κλπ., το εργατολαϊκό κίνημα έχει κάθε λόγο να παλαίψει για να τις ανατρέψει και να προβάλει τη δική του προοπτική σαν τη μοναδική λύση για τα ζωτικά προβλήματα που το απασχολούν. Και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί τόσο σε λιγότερες παραπέρα θυσίες θα υποχρεωθεί να υποβληθεί. Με λίγα λόγια, προέχει το ξεσκέπασμα της αντιδραστικής προπαγάνδας γύρω από την απάτη της «καθαρής εξόδου», γύρω από το «εθνικό αναπτυξιακό ή ολιστικό σχέδιο», γύρω από τις παντοειδείς «μεταρρυθμίσεις» που αποτελούν μοχλούς εξαπάτησης των μαζών και πάνω απ’ όλα της επαίσχυντης «ενισχυμένης εποπτείας» που αλυσοδένει το λαό μας για τις επόμενες δεκαετίες.
Απέναντι σ’ αυτήν τη χυδαία προπαγάνδα που γίνεται τάχα προς όφελος του λαού και τη «σωτηρία της χώρας», θα πρέπει να αντιτάξουμε την πιο πλατειά κινητοποίηση των εργατολαϊκών δυνάμεων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από το άθλιο παζάρι που γίνεται πάνω στις πλάτες τους, με στόχο το κλείσιμο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας της μεταμνημονιακής δήθεν εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου