Στις 30/05/1941οι νεολαίοι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατεβάζουν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.
Η ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ «ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ»
Οπως είναι γνωστό, ο Μανώλης Γλέζος καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο από στρατοδικεία του Εμφυλίου, το 1948-1949· η ποινή του μειώθηκε το 1950, στο πλαίσιο των «μέτρων ειρήνευσης», κι αποφυλακίστηκε το 1954, αφού πρώτα είχε εκλεγεί βουλευτής της ΕΔΑ (1951) αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε παράτυπα από το εκλογοδικείο. Μετά την αποφυλάκισή του εντάχθηκε στη Διοικούσα Επιτροπή της ΕΔΑ (1954) και ανέλαβε διευθυντής της «Αυγής» (1956).
Στις εκλογές του 1958, που ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν υποψήφιος στον Ν. Κυκλάδων αλλά δεν εξελέγη. Ακολούθησε, στις 5 Δεκεμβρίου 1958, η σύλληψή του με την κατηγορία της «κατασκοπίας», την ημέρα ακριβώς που επρόκειτο να συζητηθεί στη Βουλή επερώτηση της ΕΔΑ για την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία που είχε εξαπολυθεί από την επομένη των εκλογών εναντίον των οπαδών της. Η επιλογή του τάιμινγκ δεν ήταν καθόλου τυχαία: η δίωξη ενός παγκοσμίως διάσημου αντιστασιακού, με τη συγκεκριμένη μάλιστα κατηγορία, έστελνε το μήνυμα μιας απόλυτης παντοδυναμίας του αστυνομικού κράτους.
Ο υφυπουργός Ασφαλείας της ΕΡΕ, Ευάγγελος Καλαντζής, πρώην υπουργός (και) της μεταξικής δικτατορίας, φρόντισε μάλιστα να προειδοποιήσει τα απολωλότα πρόβατα που ψήφισαν τον εσωτερικό εχθρό να ανανήψουν εγκαίρως: «Οσοι έχουν παρασυρθή από τα δίκτυα της ΕΔΑ, διότι καλή τη πίστει ενόμισαν ότι αύτη είναι κόμμα ελληνικόν και δημοκρατικόν, καλούνται ήδη να διαχωρίσουν τας ευθύνας των».
Το ίδιο μήνυμα έστειλε και το χοντροκομμένο στήσιμο του κατηγορητηρίου. Ο Γλέζος κατηγορούνταν ότι, τέσσερις μήνες νωρίτερα, είχε συναντηθεί κρυφά στο σπίτι της αδερφής του με τον γραμματέα του ΚΚΕ, Κώστα Κολιγιάννη, που βρισκόταν παράνομα στην Ελλάδα και παρέμενε ασύλληπτος.