Στη δίνη επικίνδυνων εξελίξεων οδηγεί τη χώρα η πρόθυμη και προβλέψιμη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχει χάσει, μία προς μία, όλες τις προπαγανδιστικές της πομφόλυγες για «ισχυρή Ελλάδα», που δήθεν στηρίζεται τόσο στα πανάκριβα εξοπλιστικά της προγράμματα όσο και στο προστατευτικό πλέγμα «συμμαχιών». Καταφεύγει αμήχανη και πανικόβλητη σε φτηνούς λεονταρισμούς την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται σε πρωτοφανή διεθνή απομόνωση και απόλυτη διπλωματική απαξίωση, με διατεταγμένο, από ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, κατευνασμό απέναντι στην Άγκυρα.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο οσφυοκάμπτης υπουργός εξωτερικών ισχυρίζεται ότι η «περίοδος της παθητικότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί». Παραδέχεται δηλαδή ότι η προηγούμενη πολυδιαφημισμένη περίοδος των «ήρεμων νερών» οδήγησε στην κατάρρευση της εξωτερικής πολιτικής και την υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας, γι’ αυτό και την χαρακτηρίζει παθητική και την «αποκηρύσσει» στα λόγια. Η γραμμή της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που επιβλήθηκε από Γερμανία και ΗΠΑ, βοήθησε την Άγκυρα να «ξεπλύνει» τις σχέσεις της με Αίγυπτο, ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία και πρόσφατα με τη Δυτική Λιβύη, του Χαφτάρ.
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για τον αποκλεισμό με βέτο της αναθεωρητικής Τουρκίας από τα (χρυσοφόρα για τις πολεμικές βιομηχανίες και θανατηφόρα για τους λαούς) ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα διαψεύστηκαν από το εσωτερικό της. Ο Δένδιας προειδοποίησε ότι το SAFE ανοίγει «κερκόπορτα» για την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα. Εξόφθαλμη διαπίστωση που επιβεβαιώνεται από τις πολυάριθμες διμερείς πολεμικές συνεργασίες της Τουρκίας με όλους τους ισχυρούς Ευρωπαίους «συμμάχους» μας. Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία και Ισπανία ερίζουν για να αποσπάσουν συμβόλαια συνεργασίας με την Άγκυρα. Ακόμα και η περιβόητη διαχρονική ελληνογαλλική στρατηγική συμμαχία ξεθωριάζει, με τον Μακρόν να δηλώνει «έτοιμος να εργαστεί πάνω σε μια φιλόδοξη διμερή ατζέντα με την Τουρκία» και τον Ερντογάν να διευκρινίζει ότι «ο αγαπητός μου φίλος Μακρόν και εγώ συμφωνήσαμε στην ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας», καθώς η Τουρκία «αποδίδει μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη της συνεργασίας με τη Γαλλία και θα συνεχίσει να λαμβάνει μέτρα για την προώθηση των σχέσεων σε πολλούς τομείς, ιδίως στην αμυντική βιομηχανία».
Το κυβερνητικό μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι σε «πολύ καλύτερη θέση» από πριν τρία χρόνια αναστρέφει την πραγματικότητα. Η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί με πόλεμο (casus belli) απαιτώντας τον περιορισμό των νησιωτικών χωρικών υδάτων στα 6 μίλια, προβάλλει τη «Γαλάζια Πατρίδα», αρνείται την υφαλοκρηπίδα των νησιών και αμφισβητεί προκλητικά την ελληνική κυριαρχία με το πρόσχημα της στρατιωτικοποίησης των νησιών, ενώ εγείρει και αλυτρωτικά ζητήματα σε Θράκη και Δωδεκάνησα. Και το χειρότερο, η Άγκυρα επιβάλλει τις επιλογές της στο πεδίο και ο Μητσοτάκης αποδέχεται τις απειλές στο όνομα των «ήρεμων νερών» και με την ψευτοδικαιολογία ότι οι τουρκικές πρακτικές είναι άκυρες και νομικά ανυπόστατες. Όσο για την επωδό «δεν είμαστε αφελείς», που συνοδεύει την κυβερνητική υποχωρητικότητα και υπαινίσσεται ότι υπάρχει σοβαρός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, είναι αληθινή. Δεν είναι αφελείς. Είναι υποτελείς και αυτό πολύ καλά το ξέρουν και το διατυμπανίζουν, προσδοκώντας την εύνοια και τη μεσολάβηση των προστατών τους.
Στο ίδιο πνεύμα του τσαμπουκά που στηρίζεται στις ανέξοδες δηλώσεις και υποσχέσεις των άσπονδων συμμάχων, ο Γεραπετρίτης δηλώνει πως το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου «θα γίνει» και η Τουρκία «θα αναλάβει το τίμημα» και αυτές οι διαβεβαιώσεις ότι το έργο θα ολοκληρωθεί κανονικά δίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και από τον Μητσοτάκη. Ποιο τίμημα; Η Τουρκία θέτει σαν προϋπόθεση την αναγνώριση της δικαιοδοσίας της στην περιοχή της πόντισης. Εφόσον η Ελλάδα δεν ζητάει την τουρκική άδεια, η Τουρκία εμποδίζει τις έρευνες και απειλεί με ναυτικές δυνάμεις σταματώντας το έργο. Η ΕΕ περιορίζεται να εκφράζει «δυσαρέσκεια», η Κύπρος να αμφιβάλλει για τη βιωσιμότητα λόγω γεωπολιτικών εντάσεων. Έτσι η διέξοδος για το ζήτημα της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου αναζητείται στη νέα συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.
Όσο για τη Λιβύη, η κυβέρνηση περηφανεύεται ότι η Ελλάδα «μιλάει με τις δυο πλευρές της Λιβύης» και ότι τα οικόπεδα της Λιβύης είναι «νοτίως της μέσης γραμμής» με σεβασμό στην ΑΟΖ της Κρήτης. Ωστόσο, η Λιβύη εγκρίνει συμφωνίες με Τουρκία, αμφισβητεί ευθέως τα ελληνικά δικαιώματα και στέλνει διαβήματα στον ΟΗΕ κατά της Ελλάδας. Επιπλέον η αναμενόμενη έγκριση και από το κοινοβούλιο της Βεγγάζης (του Χαφτάρ) «νομιμοποιεί» το τουρκολιβυκό σύμφωνο του 2019 και ισχυροποιεί τα τουρκικά «δικαιώματα» εκμετάλλευσης της θαλάσσιας περιοχής πέρα από τα 6 μίλια από τις κρητικές ακτές.
Ο μόνος «φίλος» που έμεινε στον Μητσοτάκη είναι ο μακελάρης Νετανιάχου. Στο φόντο της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος – δολοφόνο και τους Αμερικάνους πάτρωνές του, η ελληνική μεγάλη αστική τάξη ελπίζει ότι οι ισραηλινοί γκάγκστερς θα κάνουν τη «βρόμικη δουλειά» για λογαριασμό της σε Κύπρο και Ελλάδα.
Αυτό το σκηνικό που οι αντιθέσεις των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου υποδαυλίζονται από τους ιμπεριαλιστές προκειμένου στην πράξη να παρακάμπτουν τις διεθνείς συμφωνίες (Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας-UNCLOS) και να ληστεύουν τον ορυκτό πλούτο, επιβαρύνεται από την όξυνση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων.
Οι εξελίξεις στη Συρία με την άμεση παρέμβαση της Τουρκίας με την προοπτική νέου Τουρκοσυριακού συμφώνου και την δηλωμένη πρόθεση του Ισραήλ να «προστατεύσει» τους Δρούζους και να διαμορφώσει περιβάλλον ασφαλείας, βομβαρδίζοντας μέχρι και τη Δαμασκό, διαμορφώνουν ένα επικίνδυνο πολεμικό σκηνικό που περιλαμβάνει και την εμπλοκή Ελλάδας και Κύπρου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος στη Συρία και πρέσβης στην Τουρκία, Μπάρακ, αλωνίζει στην περιοχή, ενορχηστρώνοντας νέες συμφορές για τους λαούς.
Ο Ερντογάν αποκαλεί τον Νετανιάχου «Χίτλερ» και θεωρεί το κράτος του Ισραήλ «απειλή για την ανθρωπότητα». Απευθυνόμενος σε βουλευτές του κόμματός του (29/7), απείλησε ακόμη και με τουρκική στρατιωτική εισβολή. «Όπως μπήκαμε στο Καραμπάχ, όπως μπήκαμε στη Λιβύη, έτσι θα κάνουμε και σε αυτούς», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος, προκαλώντας την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο τώρα ζητά την έξωση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, χωρίς το ίδιο να είναι καν μέλος του.
Σε ανάλογο μήκος κύματος και ο Φιντάν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Δαμασκό έδειξε το Ισραήλ πίσω από τις συγκρούσεις μεταξύ Δρούζων και Βεδουίνων στη Σουέιντα, υποστηρίζοντας ότι «το Ισραήλ προσπαθεί να επεκταθεί στην περιοχή». Την προηγούμενη βδομάδα προειδοποίησε ότι η πολιτική του Ισραήλ προκαλεί μια περιφερειακή θύελλα εντάσεων και συγκρούσεων και ανακοίνωσε ότι η Τουρκία προχώρησε σε πλήρη διακοπή των εμπορικών σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ. Είπε: «Έχουμε διακόψει εντελώς το εμπόριο με το Ισραήλ. Κανένα τουρκικό πλοίο δεν δένει σε ισραηλινά λιμάνια και τα αεροπλάνα τους έχουν αποκλειστεί από τον εναέριο χώρο μας».
Σ’ αυτές τις συνθήκες (που η μεγαλύτερη εικόνα τους περιλαμβάνει και την Ουκρανία) λιμνάζει το ξεχασμένο Κυπριακό. Στα τέλη Σεπτέμβρη, στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ο Γκουτέρες θα συναντηθεί με Χριστοδουλίδη και Τατάρ. Ωστόσο το πλαίσιο διολισθαίνει προς τη λύση των δύο κρατών καθώς η προσωπική απεσταλμένη του γ.γ. του ΟΗΕ, Ολγκίν, διαπιστώνει ότι «Η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία δεν αποτελεί πλέον κοινό σημείο αναφοράς και για τις δύο πλευρές». Την ίδια στιγμή έρχονται στο φως πληροφορίες ότι διπλασιάζεται ο κατοχικός στρατός στα κατεχόμενα με το πρόσχημα της ισραηλινής επιθετικότητας.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου