Με βόμβες, δολοφονίες αμάχων και νέους αποκλεισμούς από τους σιωνιστές συνεχίζεται η «εκεχειρία» στη Γάζα

Με τις επιχειρήσεις του IDF και τους βομβαρδισμούς να κορυφώνονται την Τρίτη (28/10), η κατ’ όνομα «εκεχειρία» στη Γάζα μετρά τρεις εβδομάδες σκληρών διαπραγματεύσεων εν μέσω συνεχών στρατιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ. Όλο αυτό το διάστημα το σιωνιστικό κράτος συνεχίζει σταθερά να κάνει τα πάντα για τον τερματισμό της εκεχειρίας παραβιάζοντας καθημερινά τις «συμφωνίες» και διαπράττοντας νέα εγκλήματα πολέμου. Μόνο την Τρίτη το Ισραήλ πραγματοποίησε σαρωτικούς βομβαρδισμούς σε όλη τη λωρίδα της Γάζας κατά αμάχων που βρίσκονταν σε αντίσκηνα, καταυλισμούς και ερείπια δημόσιων κτιρίων. Μόνο με αυτή την τελευταία (όσο γράφονται αυτές οι γραμμές) επιχείρηση, οι σιωνιστές δολοφόνησαν εκατοντάδες αμάχους, ανάμεσα τους και 35 παιδιά. Αμέσως μετά το Ισραήλ δήλωσε ότι επιστρέφει στην εκεχειρία και τις διαπραγματεύσεις, κάτι άλλωστε που έχει κάνει πολλές φορές από την 9η Οκτώβρη.

Ο λαός αντιμέτωπος με την κυβερνητική και αστυνομική τρομοκρατία – Η μοναδική ελπιδοφόρα προοπτική βρίσκεται στους λαϊκούς αγώνες

Ο ψηφισμένος πια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη νόμος συμπληρώνει το παζλ μιας ολοένα εντεινόμενης κατασταλτικής πολιτικής, με τα άλλα κομμάτια να αποτελούν οι χουντονόμοι για τις διαδηλώσεις, το χτύπημα στην απεργία, οι διώξεις συνδικαλιστών εκπαιδευτικών και φοιτητών, οι διαγραφές κ.ο.κ.

Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης να καταστείλει, να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις σε έναν τόπο συμβολικής σημασίας, εκεί όπου πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται όλες οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτές της εαμοελασίτικης αντίστασης, της περιόδου των μνημονίων, των μεγάλων αντιπολεμικών-αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων.

Τα αστικά επιτελεία αναζητούν λύσεις για να καλύψουν το πολιτικό κενό – Φουσκώνουν τα πανιά σε νέους επίδοξους «σωτήρες της πατρίδας»

Νέοι Κιγκινάτοι*

 Δέκα χρόνια παρέμεινε «αυτοεξόριστος» στο Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν μετά την ήττα του στις εκλογές του 1964 έφυγε με ψευδώνυμο για να ξεχαστεί το αντιλαϊκό παρελθόν της 8χρονης μετεμφυλιακής αντιδραστικής διακυβέρνησής του, για να επανέλθει «μετά βαΐων και κλάδων» το 1974 ως «Εθνάρχης».

Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να επιτύχει κάτι ανάλογο μέσα σε έξι χρόνια και αναβαπτιζόμενος «στην κολυμπήθρα της κοινωνίας», να εμφανιστεί ως «Μεσσίας» και να «σώσει την πατρίδα». Κάτω από το βάρος της οδυνηρής για το λαό μας μνημονιακής του διακυβέρνησης, έχασε τις εκλογές του 2019 αλλά και αυτές του 2023, οπότε και παραιτήθηκε από αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια με μικροκομματικά παιχνίδια και υπόγειες παρεμβάσεις («μεταγραφή» Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, διαδοχικές διασπάσεις), κατάφερε να διαλύσει το κόμμα του, το οποίο πρόσφατα εγκατέλειψε παντελώς, για να ταξιδέψει τώρα σε «φουρτουνιασμένες θάλασσες», στις ταραγμένες θάλασσες της εξουσίας.